Diamant💎

Deel 23

Ik loop de keuken in en zag khalto Yasmin en haar man Rayan de baby's voeden.

'Salam alikom' ik knik en groet terug. 'Oom Rayan?' Vroeg ik. 'Ja kenza?' 'Ik ben gestopt met de stage bij mijn ooms. Ik vroeg me af of u een plek vrij had' vroeg ik. 'Voor jou zeker kenza maak gwn effe een sollicitatie brief en dan is alles goed' zei hij. Ik knikte blij. 'Zal ik doen'

Hij knikt en loopt weg omdat hij geroepen werd.

'Kenza gaat het' vroeg Yasmin bezorgd. Ik zuchtte en schudde mijn hoofd. 'Ik moet het goed maken met mijn moeder' zei ik zacht. Ze knikt 'ja dat moet je kenza.. je moet goed met je moeder omgaan' zei ze en wenkte me om te gaan zitten. 'De sleutel van jannah zit onder de voeten van je moeder kenza! Je moeder is allerbelangrijkste en zij wilt dus alleen het beste voor jou' legde ze uit.

Ik knikte gehoorzaam. 'Alleen soms maakt ze me zooo boos. Het maakt me gek' zeur ik en zucht hard. 'Zo is het leven kenza. Ze doet dat alleen omdat ze van je houd' zei ze en legde haar hand op mijn wang. 'Waar hadden jullie ruzie over' vroeg ze me. Ik keek effe weg en zuchtte. 'Ik had tegen der gelogen' fluister ik zachtjes.

Ze schudde haar hoofd lachend. 'Denk je dat je de enige bent iedereen liegt tegen zijn moeder. Waar heb je over gelogen' vroeg ze. Net wanneer ik wou antwoorden komt Yassir binnen.

Als hij ziet dat we serieus in gesprek zijn loopt hij meteen de keuken uit en doet de deur achter zich dicht. 'Ik was naar een gala gegaan met iemand omdat die gene het me vroeg maar ik maakte daarna ruzie met hem omdat ik mijn familie tegen kwam en ik gwn naïef ben' legde ik het snel uit. 'Iemand?? Hem' vroeg Yasmin lachend.

'Klaar kenza wanneer bruiloft' lachte ze

Ik schudde mijn hoofd direct. 'Geen' lach ik kort. Ze stond op en lachte zachtjes. 'Pas op hé de jongens tegenwoordig zijn allemaal uit op 1 ding ik hoop dat je he verstand gebruikt' waarschuwde ze me. 'Zeker khalto zeker'

'Goed zo'

Imrane:

'Amanda !' Roep ik mijn assistenten. Ze komt binnen met paar papieren en koffie.

'Sorry dat ik te laat ben' verontschuldigde ze zich zelf. Ik knikte maar en liet der weg gaan.

Ik ben niet zo'n baas die heel gemeen is tegen zijn medewerkers. Sommige zijn zelfs ouder dan mij dus ik ga met ze om met respect.

Ik krijg een belletje van beneden. Ik neem op. 'Hallo Jimmy?' 'Eeyyy Marokkaantje er zijn hier een paar mensen die met je willen praten moet ik ze door laten' vroeg hij. 'Hoe heten ze?hoe zien ze der uit ' Vroeg ik. 'Euhhh.... ene mouad en ze hebben allemaal een trainingspak aan en tja ze zien er niet echt verzorgd uit'

Ik zucht hard. 'Laat ze komen'

——

'Brave Imranetje hoe gaat het?' Komt een luide mouad binnen. Ik sta op en doe de deur dicht. 'Wat wil je van me ik ben de vorige keer duidelijk geweest of ni' vroeg ik boos.

'Ja ja we weten dat enzo maar we hebben floes nodig en wel snel' zei hij. Ik wou hem echt hard slaan. 'Je krijgt geen cent' zei ik boos.

Hij lachte hard. 'Daar heb jij niks van te zeggen vriend jou vader had schulden en die zijn nu jouw schulden geworden' lachte hij hard.

'Ga weg!!!' Riep ik boos. 'Kijk geef me 5 miljoen en je bent van me af' ik slikte hard wanneer ik dat hoorde.

'Je bent gek jij.. helemaal de weg kwijt. Denk je dat ik een geld boom heb ofso'

Hij stond op en kwam gevaarlijk dichtbij. 'Luister, mijn geduld raakt op geef-mij-geld en je bent zo van ons af zo niet.. je zal het merken Imrane je zal het merken' ik duwde hem van me af.

'Ga weg a junki' hij lachte en knikte. 'Ik weet waar je woont - wie je moeder is - alles gwn... je gaat spijt krijgen.' En met die woorden liep hij weg.

Zijn kanker vader !!!

Stem en reageer.