Diamant💎

Deel 15

Kenza:

Ik loop naar school. En ik voel mezelf bijna wegzakken. Ik heb zo weinig geslapen. Wat zou mijn excuus moeten zijn.

Op school aangekomen loop ik meteen naar de klas. Ik ga zitten op mijn plek en laat mijn hoofd zakken. Ik moet SLAPEN!

Dus ik viel in slaap.

1 uur later——

'Ik ga je ouders bellen! In slaap vallen kan gwn niet. Jullie jongeren moeten leren dat je hier bent om aan je toekomst te werken niet feesten en daarna hier je slaap inhalen' zei de directeur heel teleurgesteld.

Ik knikte braaf. 'Aub niet mijn ouders ik...zal dit nooit meer doen' smeekte ik bijnaa. Hij knikte bedenkelijk. 'Oké laatste waarschuwing anders kan je een andere opleiding zoeken kenza' zei hij.

Ik stond op en bedankte hem en liep meteen weg. Oké nu moet ik naar huis mijn moeder miskiena. Ik moest gister wat beter zijn tegen haar.

Onderweg naar huis zag ik dat ze aan het verbouwen waren oké dus moet ik omlopen. Ik liep een park in. Er waren best wel veel mensen want tja hier in Nederland schijnt de zon 1 keertje iedereen vliegt naar buiten.

Opeens zie ik Imrane op een bankje zitten. Hij had een pak aan en zag er best beroerd uit. Hij had zijn handen op zijn gezicht.

Ik wou het niet maar ik moest wel. Ik liep naar hem toe. 'Hey? Imrane' zei ik veel te ongemakkelijk. Hij keek op. 'Kenza?' Ik knikte en ging naast hem zitten.

'Wat doe jij hier' vroeg hij en ging goed zitten. 'Oh gwn effe lopen' zei ik en strekte mijn benen. Hij knikte. En het bleef stil.

Een beetje te stil. Ik stond op. 'Oké dan ga ik maar' hij keek op en knikte langzaam. Ik wou weg lopen. Maar wacht. Hzo kom ik hem overal tegen. Hij redde mijn leven. Daarna woont hij nog naast mijn familie in Marokko en in Nederland komt hij toevallig boodschappen doen bij mijn AH.

Ik draaide me om. 'Imrane?' Hij keek verbaast op. En zijn ogen waren best rood en ik zag dat er wat aan hem knaagde. Ik ging snel weer naast hem zitten. 'Eihh....hoe gaat het?' Vroeg ik.

Hij zag deze vraag zeker niet aankomen 'eihhh....ja goed denk ik' ik knikte traag en wachtte op de eerlijke antwoordt. 'Nee het Gata niet goed' zuchtte hij vermoeiend.

Imrane:

'Ik kwam vandaag dingen achter over mijn vader die ik niet wist' zei ik en keek der aan. Ze knikte medelevend. 'Soms kunnen mensen je verassen' zei ze en keek weg.

'Hoe gaat het met jou' vroeg ik. Ze keek me aan en glimlachte. 'Gaat goed' ik knikte moest glimlachen door haat prachtige glimlach. 'En met je vader?' Vroeg ik. Ze keek me verbaast aan. 'Weetje dat nog?' Vroeg ze. Ik lachte en keek weg. 'Ja in Marokko zat der wel mee'

'Ja het gaat goed met hem alhamdolilah' zei ze

Het bleef stil. Waarom kom ik precies haar steeds tegen. In Marokko , Nederland. Overal het is alsof we gemaakt zijn voorelkaar. Ik moet dus de eerste stap nemen.

'Hey zou je morgen avond naar een gala gaan met mij?' Vroeg ik. Ze keek verbaast op. 'Een gala?' Ik knikte zelfverzekerd. 'Euhhh...hoezo vraag je je vriendin niet' vroeg ze ongemakkelijk. 'Vriendin? Ik heb geen vriendin'

Ze keek gênant weg. 'Die meisje waarmee je aan de kassa kwam' ik moest lachen. 'Dat was mijn moeder' zei ik en liet der mijn achtergrond zien.

Ik en mijn moeder op de bank aan het liggen. Ze keek me verbaast aan. 'Je moeder lijkt zo jong' 'is ze ook' lachte ik en bedacht me weer aan alles wat mijn oom me heeft verteld.

Haar leven was een hel. Door hem.

'Zo lijkt het je wat?' Vroeg ik.

'Eihh ja lijkt leuk alleen ik heb geen dress' Zei ze verlegen.

Ik heb helemaal niks te doen dan alleen dealen met mijn gedachtes over mijn vader dus. 'Laten we dat nu regelen' ik stond op en reikte mijn hand naar der toe.

Ze kreeg een blos op der wangen maar pakte het aan. 'Euhhh...ik moet eerst lang thuis maar..' ik liet der niet uit praten en trok der zachtjes snel overeind. 'Ik breng je thuis en dan gaan we naar de winkel van mijn tante'

Ze knikte en we liepen naar mijn auto.

Stem en reageer 🧕🏻

Zo ik ben nu heel druk deze dagen maar ik ga sws een ramadan gg maken alleen mogen jullie kiezen.

Snapchat

Insta

Of whatssaapp