Diamant💎

Deel 26

Kenza:

Ik kijk naar de plafond. La halwa la kwata illah billah hoe moet ik dit verwerken.

Ik heb een broer... een oudere broer.

En ik dacht dat ik al die tijd enigskind was. Mijn ouders hebben hier nooit wat over verteld.

Ik wil wel huilen?!

Maar ik weet niet waarom. Maar ik voel me zooo boos? Hebben ze tegen me gelogen? En waarom voeden ze hun eigen zoon niet op?!

Terwijl mijn vader altijd werd gezegd dat hij een zoon nodig had. 'Hay waarom heb je geen zoon gekregen.. een dochter heb je niks aan'

Dat soort dingen zeiden ze tegen hem altijd.

Het is gwn raar. Zoveel vragen zo weinig antwoorden. Mijn moeder komt binnen. 'Je stormde de woonkamer uit. Wil je der over praten?' Vroeg ze.

Ik schudde mijn hoofd. 'Nee niet echt' zei ik. Ik was der niet klaar voor. Dit moet ik eerst verwerken. Ik heb zomaar een fk broer?!

'Wat jij wilt hbiba..' zei ze en bracht een matras naar binnen.

'Hoezo die matras?' Vroeg ik meteen toen ik zag dat ze een slaap plek maakte midden in mijn kleine kamer. 'Kenza onze huis is klein dus Adil moet wel hier slapen alleen 1 nachtje' zei ze.

'Waarom niet op de bank ofso' riep ik meteen omdat dit gwn schending is op mijn privacy. 'Hij is daar te lang voor' zei ze en liep weg om een discussie te vermijden.

Fijn...

Ik ga liggen op mijn bed en zucht hard op. Eigenlijk moet ik wel opgelucht zijn. Nu zijn ze die hele opleiding- stage ding vergeten. Gelukkig...

Ik krijg een appje binnen. Ik kijk op mijn telefoon. Onbekend nummer...

Wat is dit nou weer?

Ik klik erop....

Imrane: Hay kenza met Imrane, het spijt me echt voor wat ik allemaal had gezegd tegen jou tijdens de gala. Ik meende het niet. Vrienden?

Terwijl ik het lees dacht ik na hoe ik hierop moet reageren. Hij had eigenlijk gelijk. Niet dat ik dat ga toegeven want. Hallo ik ben een vrouw die geven mannen nooit gelijk..

(thats kinda true😂)

Terwijl ik na dacht wat ik moest reageren drukte ik perongeluk met mijn duim op het bel icoontje.

Shit...

Ik schoot omhoog en probeerde de oproep te beëindigen zo snel als ik kon. En viel van mijn bed af. Meteen druk ik de oproep af.

Op het nippertje...

Ik keek op en zag Adil in de deur opening staan en me scheef aan kijken..

Hoelang stond hij daar al?

Meteen sta ik recht op en kijk hem aan. Hij had een trainingspak aan getrokken. En had zijn kleren in zijn handen.

'Hoi' zei ik ongemakkelijk en ging zitten op mijn bed. Hij knikte zachtjes en legde alles neer naast de matras die mijn moeder heeft neergezet. Nou ja onze moeder...

Ik ga zitten in klerenmaker pose op het bed. 'Hoelang blijf je hier' vroeg ik om het ijs te breken.

Hij keek me aan. En ik zag toen dat hij eigenlijk veel op me leek. De zelfde vorm ogen en onze kleur haar is praktisch het zelfde.

'Paar weken' antwoord hij. Besef mijn moeder zei 'alleen deze avond' ik knikte...

'Ik leefde in Dubai en toen was ik na een lange tijd opzoek gegaan naar mijn biologische ouders' vertelde hij. 'Wat deed je in Dubai' vroeg ik en ging goed zitten.

'Werken. Mijn adoptie vader had een groot bedrijf die ik heb geërfd.. hij had geen andere kinderen' zei hij. 'Zo vet!' Zei ik enthousiast.

Zeker is hij stinkend rijk. Vandaar die dure pak en dure spullen die hij heeft.

'Waarom hebben mijn ouders je afgeven tot adoptie ? Ik begrijp het niet?' Vroeg ik. het knaagde aan mij. Waarom hij en niet mij ?

Hij haalde zijn schouders op. 'Ze vertellen het je ooit wel.. zo kenza hoe oud ben je? En wat doe je?' Vroeg hij.

Ik vertelde hem wat ik als opleiding deed en over mijn werk. En hij vertelde me dat hij een belangerijke man was in de zaken wereld en dat hij internationaal is.

'Weetje ooit neem ik je mee naar Dubai' zei hij toen we bijna in slaap vielen. 'Ik zou dat ge-wel-dig vinden' fluister ik en viel in slaap.

Stem en reageer.

Waarom Adil weg geven en niet kenza?

En waarom komt Adil nu pas zoeken naar zijn ouders en niet eerder?

Word vervolg...