Diamant💎

Deel 2

Imrane:

De zon stond hoog, het water lag rustig, en ik zat alleen op de jacht van overleden vader..  genietend van de stilte denk ik aan mijn herinneringen aan hem. Mijn blik dwaalde over het donkere water.. en toen zag ik haar. Ze dreef stil in het water, haar gezicht naar beneden, haar armen slap langs haar lichaam. Ze had niet veel aan.. Even dacht ik dat het een lijk was, alsof iets kouds me bij de keel greep. Mijn hart sloeg op hol, maar zonder aarzeling sprong ik het water in.

Het was ijskoud, maar dat maakte niet uit. Met krachtige slagen zwom ik naar haar toe, mijn blik op haar gericht, zoekend naar elk mogelijk teken van leven. Toen ik haar bereikte en mijn armen onder haar lichaam schoof, voelde ze zwaar en koud aan, en de stilte om ons heen werd bijna oorverdovend.

Ik haalde haar naar het water, mijn adem zwaar, mijn handen een beetje trillend, maar ik probeerde mezelf te kalmeren. Ik legde haar neer in het dek van de jacht.. en begon meteen met reanimeren, een gevoel van paniek en hoop dat ik niet eerder zo intens had gevoeld. "Kom op," fluisterde ik, terwijl ik mijn handen stevig op haar borst plaatste en druk uitoefende.

Na een paar seconden begon ze plotseling te hoesten. Een schok van opluchting ging door me heen toen ze langzaam haar ogen opende. Ze keek naar me, nog verward, haar ogen halfopen. De mooiste ogen die ik ooit heb gezien..

Kenza:
De kou...

Is dit het dan... is dit mijn dood. Ik kijk even naar de lucht. Heel lichtblauw geen wolk te bekennen. Maar meteen zak ik weer de oceaan in.

Ya allah help mij.

Uit het niets word ik omhoog getild. Ik kan huilen van dankbaarheid. Het eerste wat ik zie is een knappe jongeman. In een zwembroek..

'Tfoee viezerik' gil ik als ik merk dat ik bijna geen Kleren aan heb. Ik wil hem een klap geven maar hij houd me tegen en komt dichterbij. 'Ik heb je leven gered dat heb ik gedaan' fluisterde hij. 'Ohhh jaaa' mijn ogen worden groot en de herinneringen komen terug.

Flashback:
'Pappi aub mogen we bootjes huren' zei laila arrogant. 'Tuurlijk schatjes' zei mijn oom naar zijn kinderen en gaf ze geld. 'Ik wil ook' zei ik tegen mijn moeder. 'Denk je ik poep geld' zei ze meteen. Ik keek mijn vader smekend aan. 'Bentie ik heb geen geld voor een boot ik kan net de vakantie betalen kan je niet gwn zwemmen net als iedereen' zei hij en genoot van de zon. 'Aub!!' 'Neee!!'

Boos liep ik naar imane. 'We gaan nu heb je geld' vroeg ze. 'Nee' antwoord ik verlegen. 'Isgd ik kan je die opblaas boot geven je kan ons wel bij houden' zei ze en gaf me die opblaas boot. Ik ga er op en lach naar iedereen.

Iedereen start de motors. Ik probeer ze bij te houden maar al snel gaan ze de zee op. Ik ga op een rustige tempo de zee in. Na een paar heftige golven geef ik het op. Ik kan niet meer terug bedenk ik me. Ik gil ze om terug te komen maar helemaal niks. Ze horen me niet. Er komt een hoge golf en die blaast het bootje om ver.

Het water is opeens ijs koud. Ik wil terug zwemmen maar voel opeens vissen. Ik trek mijn kleren uit want het werd me te zwaar om in te blijven drijven. En blijf in mijn ondergoed. . Klaar ik ga doood ik voel mijn adem weg zakken en voel me ingetrokken worden door de oceaan.

Einde flashback.

Na dat alles me doordringt. 'Oh sorry..dankjwell wollah ik ben je echt dankbaar' begin ik meteen te stressen. 'Hoe ben je hier beland' vroeg hij en trok een short aan. 'Ik ging een beetje te ver de zee in' zei ik en keek rond.

Ik zit op een enorme jachtboot. Met een jongen die ongelooflijk knap is.

'Eughh...wil je misschien wat kleren' vroeg hij ongemakkelijk aan me. Ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen. 'Euhh.. ja graag' arkwarddddd...