Diamant💎

Deel 2

Kenza:
De kou...

Is dit het dan... is dit mijn dood. Ik kijk even naar de lucht. Heel lichtblauw geen wolk te bekennen. Maar meteen zak ik weer de oceaan in.

Ya allah help mij.

Uit het niets word ik omhoog getild. Ik kan huilen van dankbaarheid. Het eerste wat ik zie is een knappe jongeman. In een boxer...

'Tfoee viezerik' gil ik als ik merk dat ik bijna geen Kleren aan heb. Ik wil hem een klap geven maar hij houd me tegen en komt dichterbij. 'Ik heb je leven gered dat heb ik gedaan' fluisterde hij. 'Ohhh jaaa' mijn ogen worden groot en de herinneringen komen terug.

Flashback:
'Pappi aub mogen we bootjes huren' zei laila arrogant. 'Tuurlijk schatjes' zei mijn oom naar zijn kinderen en gaf ze geld. 'Ik wil ook' zei ik tegen mijn moeder. 'Denk je ik poep geld' zei ze meteen. Ik keek mijn vader smekend aan. 'Bentie ik heb geen geld voor een boot ik kan net de vakantie betalen kan je niet gwn zwemmen net als iedereen' zei hij en genoot van de zon. 'Aub!!' 'Neee!!'

Boos liep ik naar imane. 'We gaan nu heb je geld' vroeg ze. 'Nee' antwoord ik verlegen. 'Isgd ik kan je die opblaas boot geven je kan ons wel bij houden' zei ze en gaf me die opblaas boot. Ik ga er op en lach naar iedereen.

Iedereen start de motors. Ik probeer ze bij te houden maar al snel gaan ze de zee op. Ik ga op een rustige tempo de zee in. Na een paar heftige golven geef ik het op. Ik kan niet meer terug bedenk ik me. Ik gil ze om terug te komen maar helemaal niks. Ze horen me niet. Er komt een hoge golf en die blaast het bootje om ver.

Het water is opeens ijs koud. Ik wil terug zwemmen maar voel opeens vissen. Ik trek mijn kleren uit en blijf in mijn lingerie.de vissen eten mijn kleren en laten me met rust. Klaar ik ga dood.

Einde flashback.

Na dat alles me doordringt. 'Oh sorry..dankjwell wollah ik ben je echt dankbaar' begin ik meteen te stressen. 'Hoe was je hier beland' vroeg hij en trok een short aan. 'Ik ging een beetje te ver de zee in' zei ik en keek rond.

Ik zit op een enorme jachtboot. Met een jongen die fk knap is.

'Eughh...wil je misschien kleren' vroeg hij aan me. Ik voelde het bloed naar mijn wangen stijgen. 'Euhh.. ja graag' arkwarddddd...

Hij gaat naar binnen en komt later terug met een shirt. En een spijker short. 'Dit is van mij...maar ik kan niks anders vinden' zei hij en krapte op zijn achter hoofd. 'Dankje' zei ik verlegen en trok het snel aan.

De spijkerbroek paste me best goed omdat ik best dikke heupen heb. En die shirt kwam wijd over mijn lichaam. Best schattig.

'Is deze boot van jou' vroeg ik om de ongemakkelijkheid te verbergen. 'Ja, het was eerst van mijn vader' zei hij en keek naar het uitzicht. Zeker zo'n rijkelui's kind. Maar hij gedraagt zich niet verwend ofso. 'Heeft je vader het aan je gegeven' vroeg ik. Hij keek me even aan. 'Mijn vader is dood. Dus al zijn geld is mijn erfenis' zei hij. 'Ohh sorry' 'geeft niet het was jaren geleden' zei hij en schonk cola in.

'Ik breng je naar het strand' zei hij kortaf. Ik knikten en keek ongemakkelijk om me heen. 'Hoe heet je' brak hij het ijs eindelijk. Ik glimlachte. 'Kenza de merk van je short' lach ik. Hij grijnsde en knikte toen. 'Imrane aangenaam' zei hij typisch Hollands en stak zijn hand uit.

'Wat doe jij in marokko' vroeg hij. 'Vakantie met de familie' zei ik. 'Oh leuk toch' 'mwahh..mag niet klagen' zei ik en moest denken aan mijn leef style

Mijn vader heeft bijna geen geld. Hij heeft geen werk en is ziek. Zijn hart kan het soms begeven. Ik ben heel bang dat ik mijn vader kwijt raak. Mijn ooms hebben een familie bedrijf waar ze miljoenen mee verdienen. Mijn vader werkte daar maar is er mee gestopt. Te veel stres. Hij kan daar niet tegen. Ik ben anders dan andere. Inplaats van stil zijn doe ik mijn best. Ik zeur vaak en ben fk irritant. Mijn moeder zegt dat ik der dood ooit word. Ik werk bij de Vomar Maar verdien net genoeg om kleren te kopen die ik nodig heb.

'Waar denk je aan' vroeg hij en zwaaide met zijn hand voor mijn ogen. 'Nergens aan.. alleen..' ik twijfel of ik het wel moet zeggen. Ik ken hem niet eens. Maar ik zal hem nooit meer tegen komen dus een beetje mijn hart luchten zal wel goed doen.

'Ik dacht na over mijnvader hij is best ziek en kan daardoor niet werken.. mijn ooms zijn miljonairs maar ook fk gierig. Inplaats dat ik mijn vader help of gwn stil blijf maak ik het alleen maar erger. Terwijl ik weet wat ik die ga ik veder ik weet ook niet waarom. Ik zou willen dat ik net als mijn nichten leef. Zo Lux en vredig helemaal niks om me zorgen te maken.' Zeurde ik. Hij keek me aan met een blik die ii niet kon plaatsen.

'Niet denken dat ik het makkelijk heb gehad in mijn leven' begon hij en hield mijn handen vast. 'Mijn moeder moest vroeger zondaars werken ze had nauwelijks tijd voor mij ik moest met honger slapen omdat er niks te vreten was. Toen.. kwam mijn vader hij maakte het goed met mijn moeder en we trokken in in zin grote villa niet veel Later overlijden hij sinds die ben ik nooit meer de zelfde geweest' zei hij en keek in mijn ogen. 'Wees blij met wat je hebt want voor je het weet ben je misschien het belangrijkste kwijt en dat zijn je ouders' zei hij serieus en stond op.

Hij ging met zijn rug tegen mij in staan. Hij veegde zijn gezicht. Ik voel me schuldig.

Hopelijk kom ik hem hierna niet meer tegen...

:

DE EERSTE DEEL!!

Bij de 160 stem ga ik veder. Zo niet dan niet?!

Vergeet niet te reageren en te stemmen!!! 💋