Diamant💎

Deel 31

Kenza:

De feest is aardig op gang. Ik en Imrane zitten aan tafel. 'Zo wil je praten over Adil ?' Vroeg Imrane aan mij. Ik keek hem aan en haalde mijn schouders op. 'Is hij je broer of half broer?' Vroeg Imrane. 'Broer.. mijn ouders kregen hem voor het huwelijk en hij werd geadopteerd ik heb mijn moeder vermeden sinds de dag dat ze het me had verteld' zei ik. Hij keek me aan en schudde zijn hoofd. 'Kenza alsjeblieft iedereeeeeeenn maakt fouten.' Zei hij. 'Dus ook jou ouders' maakte hij af.

'Ik weet niet Imrane.. het maakt me gewoon zo boos waarom ze zoveel liegen' zei ik. Hij deed zijn handen rond mijn handen. 'Iedereen liegt'

Rasmina:

Mijn moeder vertelde huilend het verhaal. Dat ze verkracht werd omdat haar broer,  mijn oom Yasin slecht bezig was en paar slechte mensen wat schuldig was.

Ik voelde me duizelig. 'Ben ik ?..' begon ik. 'Nee! Ik kreeg jou paar jaar na onze huwelijk' onderbrak mijn moeder me gelijk.

Ik kon het niet geloven. Mijn vader ? Die zoiets vreselijks doet. Opeens komt mijn vader binnen.

'Ik heb overal gezocht naar jullie ?!' Zei hij. Ik stond op en keek hem boos aan. 'Hoe durf je !!! IK HAAT JE' schreeuw ik en ren de deur uit.  Yassir rent achter me aan.

Ik ren naar beneden en had het gevoel dat ik hier weg moest. Ik zag kenza en imrane zitten aan een tafel. Kenza keek me bezorgd aan.

'Rasmina wat is er?' Vroeg ze. Ik schudde mijn hoofd en rende naar buiten. Ik had geen jas aan en geen schoenen. Maar ik rende. Hoe kon mijn vader dit allemaal hebben gedaan en leven alsof het nooit gebeurd is.

Hoe kon mijn moeder hem vergeven. Na alles wat hij haar heeft aan gedaan. Ik ben opgevoed door een monster. De lieve vader die mijn voorbeeld was mijn held mijn alles... is een monster...

Ik walg van hem.

Huilend ga ik zitten op een bankje ergens rond een park. Ik huil het uit.

'Hey gaat het ?' Vroeg iemand. Ik keek op...

Kenza:

Rasmina rende naar buiten. Ik wou der volgen maar yassir hield me tegen. 'Kom mijn moeder is weer flauw gevallen' zei hij. Ik keek imrane aan.

'Ik ga der wel zoeken' zei imrane en liep naar buiten. Ik knikten en liep naar boven.

Yasmine lag op de grond en rayan keek verward om zich heen. 'Wat is er gebeurd' vroeg hij.

Ik kniel voor Yasmine en spetter wat druppels water over haar gezicht. 'We hebben de dvd gezien' zei Yassir. 'Dvd?' Vroeg hij.

'Ja de dvd van jou en Yasmine' fluiter ik. Opeens blijft hij stil staan. 'H..eeft rasmina het ook g..ezien' vroeg hij bang. Ik knik.

Hij gaat langzaam zitten. En Yasmin staat langzaam weer op. 'Moet ik een ambulance bellen' vroeg ik. Omdat ze der letterijk niet uitzag. 'Waar is rasmina' vroeg ze meteen. 'Khalto rasmina is effe wat lucht gaan scheppen' zei ik. En hielp haar met staan.

'Ik was vroeger niet de braafste.. ik heb slechte dingen gedaan. Dingen zoals jullie zagen op het video' zei rayan.

'Mijn moeder was overleden kort geleden na dat jij weer in Yasmine's leven kwam' zei yassir uit het niets. Meteen keek ik op. 'Ja het was mijn schuld' zei rayan. 'NEE het was mijn schuld' zei Yasmin. 'Ik moest trouwen met mijn neef en toen had ik geweigerd en hij wou wraak op mij en rayan zat in het in coma en..' Yasmin ratelde door. Maar Yassir liet haar niet uit praten. 'STOP.. door jullie is mijn moeder dood.. ik was jullie dankbaar dat jullie mij hadden geadopteerd maar jullie !!! ZIJN GWN LEUGEN NAARS' schreeuwt hij boos.