Diamant💎

Deel 38

Ik strijk de witte jurk glad en loop naar de lift toe. Ik voelde mijn hart op en neer gaan.
Ik drukte op de 25ste verdieping en dacht na hoe ik imrane moet aanspreken

Waarom ga ik hem ookal weer aan spreken?

Ik was alleen in de lift en keek om me heen en meteen flitsen de woorden van gister door mijn hoofd. 'Ik geef om je imrane en niemand verdient het om zijn moeder te verliezen'

Ik ga zachtjes met mijn hand naar mijn voorhoofd. Ik wil weten of hij ook om mij geeft. Ik heb bevestiging nodig en antwoorden. Hij had wel duidelijk gemaakt dat hij geen vrienden met me wou zijn.

Maar misschien iets meer dan vriendin. Meteen geef ik mezelf weer een face Palm klap op mijn voorhoofd. Komop Kenza loop weg!

Ga weg ! Je gaat jezelf alleen meer voorschut zetten dan je al hebt gedaan...

De liftdeuren gaan open en ik kijk verbaast op. Wauw het is hier prachtig. Ik stap uit de lift en bewonder de mooie gangen van deze hotel.

Ik dacht dat ik alle verdiepingen had gezien maar ik heb deze zeker gemist. Ik loop door de gang en besef dat ik niet weet welke deur van imrane is. En is imrane wel in zijn hotel kamer ?

Ik wist dat dit een slecht plan was. Ik draai me ruk om en kom hard tegen de borst van iemand aan. Net wanneer ik dacht naar achter te vallen pakt imrane de gene waar ik tegen aanloop mijn polsen strak vast en trekt me overeind.

'Kenza verrast ben ik niet maar toch wil ik graag weten wat je hier doet' zei imrane en liet mijn polsen niet los en kwam dichterbijer met zijn gezicht.

'Wou de hotel verkennen!' Zei ik en rukte mijn handen naar beneden waardoor mijn polsen vrij kwamen. Hij kijkt me grijzend aan. 'Eerlijk Kenza zocht je mij' vroeg hij.

Ik schudde gelijk mijn hoofd. 'Ik zei toch ik verkende de hotel die namelijk van mijn broer is' loog ik. 'En je broer weet dat je hier bent' vroeg hij. Ik schud mijn hoofd. 'Niet echt'

Hij zucht en scant zijn kaart bij een deur en pakt mijn hand vast. 'Nu je hier blijkbaar zo toevallig toch bent kan je beter binnen komen' en hij sleurt me bijna mee naar binnen.

Gelijk sta ik verbaast stil om hoe mooi de hotel kamer wel niet was. 'Oh wauw een aquarium! Zelfs de penthouse van Adil heeft dat niet' riep ik en ging bij de grote glas staan en keek naar de miljoenen visjes die rond zwemden. 'Ik dacht dat de hotel van je broer is en je wilt zeggen dat je niet wist hoe de hotelkamers eruit zagen' zei Adil en kwam naast me staan.

Ik schud mijn hoofd. 'Ik heb me meer gefocust op mezelf en ik ben hier pas een paar maanden' zei ik en keek naar hem. Hij keek geïnteresseerd naar de vissen.

'Weetje waar dit me aan laat denken' zeg ik zachtjes en leg mijn hand op zijn arm. 'Nou' vroeg hij. 'Toen je in Marokko me leven redden in de oceaan' zei ik en liet zijn hand zachtjes zakken. Hij pakte mijn hand vast en ik zag een lach op zijn gezicht.

'Toen je me uit maakte voor viezerik' grapte hij meteen moest ik denken aan het moment en schoot in de lach. 'Ja oh My en toen gaf je me je kleren' zei ik en moest lachen.

'Ik zou alles doen om terug te gaan naar dat moment' zei imrane zachtjes. Het viel stil en mijn ogen waren gericht op de vissen. Het was een kalme stilte geen awkward stilte. Hij kneep zachtjes in mijn hand. 'Vaar je nog soms' vroeg ik. Hij schudde zijn hoofd. 'Heb geen boot gezien deze maanden had het druk met werk en het begraven van mijn moeder' zei hij en liet mijn hand los en liep de woonkamer in. Ik liep snel achter hem aan en was in shock van hoe mooi de woonkamer wel niet was. Oké deze hotel verdient de 5 sterren.

'Wauw' fluister ik . 'Kom zitten Kenz' zei imrane. Ik voelde mijn buik vol met vlinders. Noemde hij me nou net kenz ? Is dat een afkorting ? Zijn we nu weer goed met elkaar?