Chapter 34
NAKATAYO lang si Ford sa harap ng bahay ng magulang ni Yatt.
Gusto niyang kausapin ang kaibigan. Kaya lang hindi niya alam kong anong sasabihin. Pipihit na sana siya paalis ng magbukas ang gate at lumabas ang Mama ni Yatt.
"Ford?" Nagtatakang bangit nito kay Ford. Walang nagawa si Ford kung 'di batiin ito.
"Hello, Tita" umaliwalas ang mukha ng Mama ni Yatt.
"Nasa garden si Yatt. Puntahan mo nalang siya. May kailangan kasi ako puntahan." Magiliw na sabi ng Mama ni Yatt. Tumango lang si Ford at pumasok sa loob.
Pinuntahan niya si Yatt sa garden at nakita niya itong nakaupo sa isang hammock. Malayo ang tingin nito na para bang may malalim na iniisip.
Huminto si Ford at pinagmasdan ang kaibigan.
He doesn't know what to say first. Should I say sorry? Or thank you?
Napakamot si Ford sa sariling batok. Mukhang napansin ni Yatt na may nakatingin at lumingon ito sa gawi ni Ford.
"Bakit nakatayo ka dyan?" Sabi ni Yatt. Inangat ni Yatt ang kamay. Asking Ford for a fist bump.
Kumilos agad ang mga paa ni Ford at lumapit kay Yatt. Para makipag fist bump dito. Pagkatapos ay naupo siya sa upuan na nasa harap nito.
Nakayuko lang si Ford. Dahil hanggang ngayon ay hindi parin siya nakakapag desisyon kung akong sasabihin. Pinagsilop niya nag mga kamay.
"Why are you here?" Nag-angat ng tingin si Ford kay Yatt.
Walang kahit na anong bakas ng galit si Yatt sa mga mata. Nailing pa ito ng makitang masama ang mukha ni Ford.
"What?" Masungit na sabi ni Yatt. "Hindi mo ako pinuntahan sa ospital" Nagtatampong sabi ni Yatt.
"Nagpunta ako araw-araw. Kaya lang maraming nangyari kaya hindi na ako nakabalik nong gising ka" Ford trying to read Yatt emotions.
"Narinig ko, muntik ka na raw ikasal? But, she save you. You are lucky you have her" Nagbaba ng tingin si Yatt. Nakatitig lang si Ford sa kaibigan.
"I'm sorry.." Kusang lumabas yun sa bibig ni Ford. Kaya nag-angat ng tingin si Yatt sa kanya.
"Wag kang magsorry dahil minamahal mo siya. I should be thankful you love her." Bumuntong hinga si Yatt. May maliit na lungkot sa mga mata nito. Pero, binawi yun ni Yatt sa maliit na ngiti sa mga labi."I love her so much.. So much.. That I want to let her go." Naiwas ng tingin si Yatt. Hindi nakaimik si Ford dahil sa sinabi ng kaibigan.
"I don't know what to say. I am selfish--" sabi ni Ford. Yumukom ang kamao ni Ford.
"Take care of her for me, Me and Nejla talk already" Bumuntong hinga si Yatt na para bang pinakapakalma ang sarili para makapag salita ng maayos."We settled everything. I'm happy for her. I know that she's in a good hand"
Tumayo si Ford at nilapitan si Yatt. Tinapik niya ang balikat nito ng mahina.
"Thank you for saving me"Mahina siya sinuntok ni Yatt sa tyan na kinatawa ni Ford.
Ngayon alam ni Ford na okay na silang dalawa ni Yatt. Nabawasan ang bigat ng puso niya.
Ginulo niya ang buhok ni Yatt. Sinuntok na naman siya ni Yatt.
"Aw! Aray ang sakit!" Humawak ito sa may bandang balikat kung saan nataman ng bata.
Lumayo na si Ford. Pero, hindi na siya masuntok ni Yatt. Dahil hindi pa ito lubusang gumagaling.
BINABASA MO ANG
Found Someone(Completed)
General Fiction"You're asking me if I love you? And what if I said YES. Would you stop loving him?" ---- Hindi ang haba ng taon ng pagsasama ang makakapasabi kung kayo talaga hanggang huli. Hindi ang haba ng paghihintay ang makakatukoy kong saan ka hihinto sa pag...
