Author's note:
Numbness. Feel the pain, let it linger until it hurts no more."
************************************************
Sa dinami-dami ng tao dito sa buong sangkalupaan, nakakaamaze lang kung pa'no pinagtatagpo ang dalawang taong nakaguhit na sa tadhanang magsasama habang buhay. Nakakatuwang isipin na kahit anong gawin nilang pagiwas at pagtatakip sa kung ano mang nararamdaman nila, gagawa at gagawa ang tadhana ng paraan para magkatotoo lahat ng plano nito. Isang planong bubuo at magtuturo sa dalang taong mangarap ng happ ending.
Pero sabi nga nila, all good things must come to an end. All good dreams must end to bitter reality. Hindi dahil sa choice nila yun or yun ang ginusto nilang mangyari. They were really not meant to be.
Nakakmanhid minsan, nakakabaliw ang sakit. Yung tipong sumigaw ka man ng napakalakas, hindi pa rin sapat para maibsan kung ano mang dala ng bitter reality na yun.
Bitter reality, isang lugar kung saan posibleng lahat maglaho. Mula sa pagmamahal hanggang sa sarili mo, pwedeng mawala.
Akala ko namanhid ako, hindi pala. Akala ko wala akong nararamdaman, mali pala ako.
Hinablot ni AM ang cellphone ng lalaking nasa harap ko ngayon. "P*t@ngina naman Chinno! Anong gulo 'tong pinasok mo?" sabi niya.
Hindi siya nagsalita. Hindi ko rin siya matingnan. Wala akong maintindihan sa mga nangyayari. HIndi ko maiwasang magtanong kung bakit ngayon pa. Bakit ngayon pa kung kailan bumuo na ng isang pangarap kasama siya? Bakit ngayon pa kung kailan hindi ko na kayang mawala siya sa buhay ko.
Oo nga pala. Bitter reality. Bitter f*cking reality.
"Stop the car." mas lalo kong naramdaman ang sakit ngayong narinig ko ang sarili kong boses.
"Pammy, don't please." pagmamakaawa niya habang kinuha ang dalawa kong kamay. Agad ko 'tong kinuha. Wala na siyang karapatang hawakan ako.
"STOP THE F*CKING CAR!!!" sigaw ko. Ayoko siyang marinig. Ayoko siyang makita. Ayoko siyang kausap, I need to run, far away from him.
Pero hindi niya ako pinakinggan. Ang selfish niya, hindi siya marunong umintindi.
"If you won't pull over, tatalon ako dito." Wala na akong pakialam pa, I just need to get away from him.
Hindi pa rin siya nakinig, hindi pa rin siya makaintindi. Hindi ko na talaga kaya pang kasama siya ngayon. Tinanggal ko ang lock ng pinto ng kotse niya at binuksan ito. Handa talaga akong tumalon. F*ck it! Kahit ikamatay ko pa.
"Pammy!!!" sigaw ni AM at nahawakan niya ako sa damit.
"F*ck Pammy! Nababaliw ka na ba?!" sigaw niya at isinara ulit ang pinto. Itinabi niya ang sasakyan at kahit hirap na hirap akong gumalaw, buong lakas akong bumaba ng sasakyan at naglakad palayo.
BINABASA MO ANG
Para sa Second Chance
Подростковая литератураPara sa mga taong nagmahal. Para sa mga tanong nagmahal at niloko. Para sa mga tanong nagmahal, niloko at nasaktan. Para sa lahat ng nga luha at panahong nasayang dahil nasaktan ka. Para sa mga bagay na mahirap itanong. Para sa mga bagay na mahirap...
