Kırık Mavi

Bölüm Yirmi Sekiz

“Beni hayatının neresine koyduğunu bilmiyorum ama sen benim hayatımın ta kendisisin.”

“Ah gel Eliz’cim gel biz de tam senden bahsediyorduk.” dedi Kerim Bey şaşkınlığıma aldırış etmeden.

“Benden mi?” dedim sesimdeki duraksamadan nefret ederek.

“Evet.” dedi gülümseyerek ve iyice arkasına yaslandı.

“Gel otur bakalım.”

Bir ona bir de Yasemin’in karşısındaki boş koltuğa baktım. Ardından olduğum yerde dikilmekten vazgeçip geçip en az Yasemin kadar rahat bir tavırla koltuğa oturdum.

“Sizi tanıştırayım Eliz’cim, Yasemin Eymen.”

“Birbirimizi tanıyoruz Kerim Bey.” dedim hemen sözünü keserek.

“Ah öyle mi? Yasemin Hanım şahsen tanıştığınızdan bahsetmemişti.” dedi biraz şaşkınca duruşunu dikleştirerek.

Ve ardından kendini toparlayıp asıl mevzuya geldi.

“Bir yardım projesi kapsamında bir okul inşa edeceklermiş. Senin şu okulun methini çok duymuşlar ve bu işi senin yapmanı istiyor.”

“Yapamam.” dedim ve sert olmamak adına yüzüme sahte bir gülümseme yerleştirip ekledim.

“Biliyorsunuz Demir Bey’in işiyle meşgul olacağım.”

“O ekibin başında sen olacaksın ama biliyorsun asıl işi kızlara bırakabilirsin.” dedi Kerim Bey.

“İki işi aynı anda yürütebileceğimi sanmıyorum Kerim Bey.” dedim sesimi daha da ciddileştirerek.

Hafifçe öksürdü ve gerildiğini belli eden yüzüyle zorla da olsa gülümseyerek Yasemin’e baktı. Bu kadının aklında ne olduğunu bilmiyordum ama her şeyi kabullenip onun planlarını uygulamasına seyirci kalmayacaktım.

“Sizi diğer arkadaşlarımla tanıştırmamı ister misiniz? Eminim sizi etkileyecek fikirler çıkacaktır. Hepsi alanında çok tecrübeli isimler.”

Kerim Bey bu işi gerçekten istediğini belli eden bir ses tonuyla konuşuyordu.

“Hayır.” dedi sert bir sesle Yasemin.

“Dediğim gibi ya Eliz Hanım ya da hiç.”

Patronumun bakışları tekrar bana çevrildiğinde kararlığım bir gram azalmamıştı. Bu işi kabul etmeyecektim. Onun tuzağına düşmeye ve bana hazırladığı eziyetleri çekmeye hiç niyetim yoktu. Kaşlarımı yapacak bir şey yok dercesine kaldırınca tekrar Yasemin’e döndü Kerim Bey.

“Yasemin Hanım bize biraz mühlet verir misiniz? Bu konuyu enine boyuna konuşup size kararımızı iletiriz.”

“Buna ihtiyacımız olduğunuz sanmıyorum Kerim Bey. Yasemin Hanım arkadaşlarıma güvenmiyorsa zaten onunla çalışma gibi bir ihtimalim olamaz.” dedim araya girerek.

“Eliz.” dedi buraya çalışmaya başladığımdan beri ilk defa patronvari, sert bir ses tonuyla Kerim Bey.

Çenemi kapalı tutmamın yararıma olacağını biliyordum ama söz konusu şey bu kadın olunca kendime hakim olamıyordum.

“Kerim Bey, galiba Eliz Hanım biraz çekindi. Sorun değil. İyi işler çıkardığını duyduğum için gelmiştim ama tecrübesi buna yetmiyor demek ki.”

Yasemin yine o samimiyetsiz gülümsemesini takınıp ayağa kalkmıştı.

“Sizinle tanıştığıma gerçekten memnun oldum. Eliz Hanım karar değiştirirse haberim olsun.”