In a Split Second

Chapter 39

#IASS39

Pagkadating ko agad sa ospital ay hinanap ko ang front desk. Lumapit ako doon para itanong kung saang kwarto si Rio. Bumili din ako ng isang basket ng prutas bago ako pumunta dito.

"Hi, can I ask where Rio Santiago room is?" sambit ko at tinapik ang ang counter.

Sumulyap naman sa'kin ang babae at ngumiti. "Kaano-ano po kayo ng pasyente?"

"I'm her cousin," mabilis kong sagot.

Nakita kong may binasa siya sa papel sa harap niya bago binaling ulit ang atensiyon sa'kin.

"Proceed to Room 31 nalang po," sambit niya at tinuro sa'kin ang direksiyon papunta sa kwarto.

"Thanks," I muttered and started to walk away.

Dumaan ako sa hallway ng ospital at hinanap ang room 31. Marami akong pasyenteng nakita sa ospital at busy lahat ng mga nagtatrabaho. Tuimigil ako sa paglalakad nang makita ang numero ng kwarto ni Rio.

Pinihit ko ang doorknobb at dahan-dahang binuksan ang pintuan. Nakita ko agad si Uncle na nakaupo sa tapat ni Rio at taimtim na binabantayan siya. Hindi ako napansin ni Uncle kaya tuluyan na akong lumapit papalapit sa kanila.

Rio was sleeping peacefully and my eyes automatically scanned his whole body. Hindi ko mapigilang hindi maawa sa kalagayan niya dahil hindi lang siyang isang beses na nandito sa ospital.

 I hate seeing him in this condition but I hate myself more because I know it's my fault why he's here and suffering. Ako dapat ang nasa sitwasyon niya ngayon.

Tumikhim ako para makuha ang atensiyon ni Uncle at unti-unti naman siyang lumingon sa'kin. Ngumiti ako at pinakita sa kaniya ang dala kong prutas. 

"Hi, uhh...I brought fruits." Uncle only stared at me for a few seconds before turning his gaze towards Rio. 

I swallowed hard and bit my lip. Lumapit ako sa tabi niya at pinatong ang basket sa side table sa tabi ng kama ni Rio.

I really wouldn't blame Uncle if he's still upset about me. Alam kong galit siya sa'kin ngayon dahil sa nangyari kay Rio at pati narin sa paglihim ko sa kaniya. 

I guess I broke his trust and I don't know if he'll ever trust me again.

Malamig sa loob ng kwarto dahil sa aircon pero ramdam ko ang tensiyon namin ni Uncle. Walang nagsasalita sa'ming dalawa at hindi rin ako makatangin sa kaniya. It was getting more hard for me to breathe and I feel the lump in my throat forming.

Huminga ako ng malalim at pinilit na lakasan ang loob ko. Unti-unti akong tumabi sa kaniya at umupo sa bakanteng upuan. I don't have the courage to look at him so I fixed my gaze to Rio who was still sleeping peacefully.

"Kamusta siya?" I said breaking the long silence.

I couldn't form the right words. What a stupid question Dominique. He just got shot and nearly died if it wasn't for Uncle.

"He still undergo surgery, they stitch his wound up and I donated blood. The doctor said he would wake up anytime soon."

Somehow, I felt relieved upon hearing the news. I really thought something worse happened because I wouldn't forgive myself. I wasn't at ease and I still feel shitty about it. 

I didn't respond right away with his answer. Nag-iisip padin ako ng paraan kung paano ko sasabihin sa kaniya ang lahat. I don't know where to start. I don't know if he would understand me. I'm not even sure if this is the right moment to tell him because of the situation. I don't want to make everything worse.