სახლში ვარ და იმ ოთახს თვალს ვერ ვაშორებ სადაც ჩემი განძი მყავს გამოკეტილი, თავი მეკობრე მგონია რადგან როგორც ისინი იცავენ თავიანთ განძის სკივრს ისე შევციცინებ ოთახში ჩაკეტილ თოვლივით თეთრ მგელს. გოგოა თუ ბიჭი დიდად არ მაინტერსებს, მთავარია რომ ჩემია, მთვარია რომ ამ წამს აქ მყავს. კარს ვუყურებ და ტელეფონის გაუჩერებლად წრიპინს ყურადღებას არ ვაქცევ, თუმცა ბოლოს იმდენად მაწუხებს რომ ვპასუხობ.
- სად ჯანდაბაში აგდიხარ ლაწირაკო.
- დამშვიდდი იუნგი.
- სად ხარ ყველანი შენზე ვნერვიულობთ იცი.- ყვირის ჰოსოკი.
- მაპატიეთ დროის აღქმა დავკარგე, ჩემთვის ვარ ტყის პირას ქოხში და ვისვენებ.
- და რთული იყო ჩვენთვის დარეკვა და გაფრთხილება?
- კარგი რა ჯუნ შენც.
- მალე დაბრუნდი.
- ჰო ვეცდები.
- რა გაკავებს მანდ?
- ფიფქიავ ახლა არა.
- არ მაიძულო რომ...
- რომ მოვალ აგიხსნი კარგი.
- კაი.
ტელეფონს ვთიშავ საჭმელს ვამზადებ და ოთახში შევდივარ. წამის მეასედში ზემოდან თეთრი მგელი მახტება და მეღიმება." ნუთუ მართლა ფიქრობს რომ გამექცევა" ხელებს ძლიერად ვუჭერ რაზეც ოდნავ წკმუტუნებს.
- მისმინე არ მინდა, რომ გავნო, ნუ მაიძულებ.
- გამიშვი.
- ვერ გაგიშვებ.
- რატომ?
- ვალდებული არ ვარ რომ აგისხნა ასე რომ დამშვიდდი.
- სადისტო.
- ნუ მაიძულებ, რომ მართლა ეგეთი გავხდე მშვენიერო.
- მომაშორე შენი ხელები.
- და რომ არა რას იზამ პატარავ.
KAMU SEDANG MEMBACA
MY LITTLE PRETTY OMEGA. / Completed / ✔️
Fiksi Penggemar- დილამშვიდობისა. - აქ რას აკეთებ? - ჩვენი პრობლემის მოგვარებას ვაპირებ და ამისათვის უამრავი გეგმა მაქვს. - გეგმა? - ჰო, გეგმა "ა" შენ ჩემთან რჩები, გეგმა "ბ" შენ ჩემთან რჩები, გეგმა "ც" შენ ჩემთან რჩები და ასე გრძელდება დაუსრულებლად.- ამბობს და თ...
