MY LITTLE PRETTY OMEGA. / Completed / ✔️

💜 27 💜

სიბნელე უკუნეთი სიბნელე და ბრაზი ჩემი ეს მხარე რომლის გაკონტროლებაც ყოველთვის მიჭირდა, წლები მოვანდომე მისი გაკონტროლების შესწავლას და ახლა ვხედავ, ვგრძობ თუ როგორ მეუფლება წყვდიადი, როგორ მიცივდება სხეული, როგორ ვიქეცი იმად ვისაც ვგმობ, ვერ ვიტან.

თვალები მაქვს მაგრამ მხოლოდ სიბნელეს ვხედავ, ყურები მაქვს მაგრამ მხოლოდ ჩემს ქვეშ გაგდებული ადამიანის ყვირილი მესმის, ტუჩებით მის სისხლს ვგრძნობ და შინაგანად მიხარია, მესმის მისი ყვირილი, მისი ხვერწნა, მუდარა მაგრამ არ ვჩერდები. ნელ-ნელა ვგლეჯ ვანაკუწებ მის სხეულს ნაწილებად და სიამოვნებას ვიღებ ამ საქმიანობით.

სიჩუმეა ხმას არავინ არ იღებს არც ჩემს ქვეშ მოქცეული სხეული თუკი შეგვიძლია მას ასე ვუწოდოთ მას შემდეგ რაც გავუკეთე. ყველას თვალს ვავლებ, ვერ მიყურებენ, ვერ მეკარებიან, ვერც იუნგი მიახლოვდება ეს კი იმას ნიშნავს რომ მე ჩემი სიბრაზის და დაუნდობლობის უმაღლეს ფაზას მივაღწიე.

- ამას ასე არ დავტოვებ.- ისმის ჩანიოლის ხმა და მეღიმება როდესაც მის შიშს ვგრძნობ.

- რაც გინდა ის გააკეთე.

- მე...

- რა შენ? ომს დაიწყებ?

- ვეღარასოდეს ვეღარ მოხვალთ დახმარების სათხოვნელად.

- ეს თქვენ გჭირდებათ დახმარება და არა ჩვენ.- ვამბობ და ტყისაკენ მოვრბივარ. უკან ბიჭები და იუნგი მომყვება.

- სად მიდიხარ?

- მარტო ყოფნა მინდა იუნგი.

- მაგრამ...

- გთხოვ მარტო დამტოვე.

- კარგი საავადმყოფში ვიქნებით.- ამბობს და მიდიან მე კი მიხარა რომ მარტო ვარ არ შემიძია მათ წინაშე დაცემა. ტბისაკენ მივდივარ და სუფთა კამკამა წყალს ვუყურებ, თეჰიონზე ფიქრები წამითაც არ მშორდება თავიდან.