Przyjaciele - Dawid Podsiadło

7.Uciekam sprzed ołtarza, a Ty mi w tym pomożesz.

6 Marca 2019, Środa, kawiarnia

-Heej. - przywitała się Asia siadając naprzeciwko mnie.

-Boże, jak ja Cię długo nie widziałam.

-Jak się czujesz przed ślubem? Stresujesz się?

-Nie, jest okej. Wszystko jest przygotowane także..

-A Radek? Jak tam?

-Też dobrze. A moja świadkowa? - zapytałam z uśmiechem.

-Twoja świadkowa chyba nigdy się tak nie cieszyła, nie mogę się doczekać.

-Wiedziałam kogo wybrać. - zaśmiałam się.

-Ouu.. Zobacz jakie ciacho. - zachwyciła się. - Ten co coś zamawia.

Odwróciłam się za siebie. Przy ladzie stał Dawid, czekał na swoje zamówienie. Akurat w tym momencie odwrócił się w naszą stronę. Posłałam mu uśmiech, który odwzajemnił i pomachał ręką.

-Znasz go?

-Dawid. Ten, co mnie przenocował. Mówiłam Ci o nim, stwierdziłaś, że mógł mnie porwać, pobić i zgwałcić.

-Bierzesz się za Niego?

-Co? - parsknęłam. - Za trzy dni mam ślub jakbyś nie pamiętała. Przyjaźnimy się i..

-To ja się wezmę. Idzie tu.

Odwróciłam się. Rzeczywiście Dawid z papierowym kubkiem w ręku kierował się w naszą stronę.

-Cześć dziewczyny. - przywitał się z  uśmiechem i przedstawił Asi.

-Dosiądziesz się?

-Następnym razem. Muszę wracać do studia, skoczyłem tylko po kawę. - odpowiedział. - Zośka, znalazłabyś dla mnie później chwilę?

-Pewnie, kiedy tylko Ci pasuje.

-Super, będę pisał. Uciekam, miło było poznać.

Spojrzałam na Asię, ledwo oddychała, dziwne, że nie spadła z krzesła. Uśmiechała się do chłopaka.

Dawid wyszedł z kawiarni.

-Tobie co? - zapytałam marszcząc czoło.

-Widziałaś go?

-Nie, akurat zamknęłam oczy, jak przechodził. To tylko facet, daj spokój.

-Będzie na weselu? - zapytała szybko.

-Mm.. Nie wiem. Chyba nie. - odpowiedziałam wpatrując się w stolik.

-Nie? Czemu?

-Długa historia.

-Będziesz się dzisiaj z nim widziała, daj mu to. - Asia wyjęła z torebki długopis i na chusteczce zapisała swój numer.

-Mhh..

-Tylko nie zapomnij.

-Jasne, jasne..