Julia Riddle || córka Voldemorta

25. Nic takiego nie nastąpi.

- Huncwoci? Chcą się pogodzić? Po kilku latach nienawidzenia nas?- pytałam, nie rozumiejąc jaki cel w tym mają. Czułam, że to może być jakiś podstęp.

- Zastanawiam się, czy nie chcą się jakoś zemścić. Najpierw się zakumplują, a potem bum i coś wykombinują.- powiedziała rudowłosa.

- Też o tym pomyślałam.- westchnęłam.

- Musimy ich mieć na dystans. Nie mogą się za wiele o nas dowiedzieć.

-Masz racje.- przytaknęłam.

Postanowiłam ruszyć się z pokoju.

- Wiesz co? Chodźmy na błonia.- powiedziałam i ruszyłam w kierunku drzwi.

- Jesteś pewna? Huncwoci mogą tam dalej siedzieć.- widziałam niepewność w oczach mojej przyjaciółki.

- I co w związku z tym? Mam się ich bać? To chyba oni powinni się bać mnie.- rzekłam i wyszłam z dormitorium. Lea ruszyła za mną.

Podążałyśmy korytarzami Hogwartu w totalnej ciszy. Byłam zdziwiona, że Lea nie ma nic do powiedzenia. Zawsze dużo mówiła, gdy gdzieś szłyśmy.

Po chwili byłyśmy już na błoniach. Rozejrzałam się w poszukiwaniu pewnych osób. Nie minęło wiele i je zauważyłam. Ruszyłam w ich kierunku. Lea zrobiła przestraszoną minę, gdy zobaczyła gdzie idę.

- Witam szanownych panów. Doszły mnie słuchy, że chcecie się pogodzić. Co was skłoniło do takiej decyzji?-usadowiłam się wygodnie na trawie. Rudowłosa usiadła tuż obok mnie.

- Eee cześć. Po prostu nie chcemy mieć wrogów.- wyjaśnił Potter.

-Dobra, dobra. A tak na serio?- jakoś w to nie wierzyłam.

- Ale to jest prawdziwy powód.- odezwał się Lupin.

- Może inni uwierzą w tą waszą bajeczkę, ale ja na pewno nie.

-Jula o co ci chodzi? Przecież oni chcą się tylko pogodzić.-powiedziała Kath.

- Serio? Jesteś po ich stronie? Proszę Cię bardzo. Możesz się z nimi zadawać. Nie widzę przeszkód. Tylko potem nie leć do mnie, że coś ci zrobili.- zadrwiłam.

- Nic takiego nie nastąpi.- rzekła.

-Dobra nie mam zamiaru robić gównoburz. Najlepiej jak już sobie pojdę. Pa.- wstałam z trawy i oddaliłam się od Huncwotów i dziewczyn. Skierowałam swoje kroki nad jezioro.