Jar of broken hearts

Chapter 32

#JOBH32

Candy and I became friends. Naging magaang agad ang loob ko sa kanya. Since her mother is busy with her life,  palaging nasa bahay si Candy.

"Sammie, let's go!" aya niya saking kapatid. I'm sitting on the couch, studying while this girl playing with my sister. Tss, palibhasa tapos na siya at malakas ang loob na maglibang.

"Why, Ate Candy?" my sister asked. Humahagikgik na lumapit si Candy kay Sammie at bumulong. Tumingin ako sa gawi na tinitigan niya.

I shook my head, disbelief. She's admiring Andrei for pete's sake! Hindi sila bagay sa totoo lang, Candy looked fine lady while Andrei look collage boy!

Andrei glance at her. Candy's face burned immediately. I grab pillow and throw at Candy's who's shamelessly staring at my brother.

"Ouch!" I glared at her. "What? I'm just..." hindi niya na madugtungan.

Her eyes followed Andrei's presences. Nung nawala na ang anino ni Andrei, tumingin siya sa'kin, nakangiti.

"You like him?" I asked, disgust.

She nodded. "He's handsome, Bianca! Her batch admiring him also!"

"Oh, how do you now? Are you stalking him?" I asked in suspicious tone. Lumunok siya at umiwas ng tingin. Crap! May time pa siyang mang stalk?! Samantalang ako mamatay matay na sa pagaaral!

"Hindi, ah! My cousin's friend like him! I heard them talking about Andrei,"

"Ows?" Itinabi ko ang libro ko dahil alam kong hindi na ako makakapag-aral dahil sa kanya.

"Yes!" she looked defensive. Hindi ko nalang pinansin. "And I heard when girls confessed at him he immediately turn them down!" Madramang kwento niya.

Nagulat ako don. Ang akala ko hayok sa babae si Andrei. Because I saw his phone, puro babae nagcha-chat sakanya.

"Then, I saw one time, girl confess at him, of course he turned down, and he said, 'My heart belongs to someone else'," Ngumuso siya. Natawa ako.

"Sino naman kaya yung someone else na 'yon?"

Pinagpatuloy ni Candy ang paglalaro kay Sammie. Dahil walang pasok, andito siya, wala din daw kasi ang Mommy niya at nasa mga Amiga niya. Naiwan siya magisa sa bahay kaya naisipan niyang pumunta sa'min.

Wala kaming class ngayon kaya makakapagpahinga ako. Wala ding pasok sa part time ko. Nagluto ako para sa tanghalian namin.

Sa tagal na namin nabubuhay mag-isa, natutunan ko ang mga household chores. Maghugas ng pinggan, maglaba, maglinis.

I even teach Andrei those, by the time that he need to stand alone he can live without help of anyone.

He knows his priorities. Kaya siguro hindi nag-girlfriend. Naalala ko yung sinabi ni Candy kanina. Sino kaya 'yon? What... what if si Flavy 'yon?

Minsan nakita ko siyang nakatitig sa post ni Flavy. Tapos nung mapansin niyang may nakatingin sakanya inexit niya agad.

Palagi ko siyang nakikita na ginagawa 'yon, actually. Hindi ko lang pinapansin at baka maungkat yung nakaraan.

Namalayan ko nalang na nahiwa na pala ako ng kutsilyo. The unexpected tears fell. May dumaang kirot sa puso ko habang nakatingin sa dugoang daliri.

Tumulo ang luha ko habang hinuhugasan ang daliri. My breathing became hard. Hindi ko alam kung bakit naging emosyonal ako.

"H-hey! Oh, my God!" Lumapit agad sa'kin si Candy. Ginamot niya ang sugat ko.

Walang tigil ang pagtulo ng luha ko at pagkirot ng dibdib ko.