A Moon Shines In The World Over Yonder (Book - 1) (Completed)

Chapter : 36

နိုအယ် သူ့မျက်လုံးကို ဖွင့်လိုက်တာနဲ့ တစ်ခုခုက လွဲမှားနေပြီဆိုတာ သူ သတိထားမိလိုက်ပါသည်။ ပုံမှန်ဆို သူ ဝိဉာဉ်လွှင့်တိုင်း သူ့အခန်းထဲမှာပဲ သူ့ဝိဉာဉ် ပိတ်မိနေလေ့ရှိပေမဲ့ ဒီတစ်ခေါက်ကမတူ။ သူ အဆုံးအစကင်းမဲ့သော လွင်ပြင်တစ်ခုထဲ ရောက်နေသည်။ သူ့ဘေးပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးကလည်း မှောင်မည်းနေသဖြင့် သူ ဘာမှ မတွေ့ရ။

နိုအယ့် စိတ်ထဲ ကြောက်စိတ်များ ကိန်းခိုလာသည်မို့ သူ သူ့ရဲ့ ညာဘက်လက်ကို သေချာအောင် ပြန်စမ်းမိလိုက်သည်။

အင်း.. ပရိတ်ကြိုးရှိသေးတယ်။

နိုအယ် နည်းနည်းတော့ စိတ်အေးသွားသည်။ သို့သော် သူ ဘယ်သွားရမလဲ သူမသိသေး။ သူ့ပတ်ဝန်းကျင်တစ်ခုလုံးက မှောင်မည်းနေသည်မို့ သူ ဘယ်ကိုသွားရင် ဘယ်ကို ရောက်မလဲ မသိနိုင်။ ဘယ်လိုပဲ ဖြစ်ဖြစ် ပရိတ်ကြိုးနောက်ကို လိုက်သွားလျှင်တော့ သူ သူ့ခန္ဓာရှိရာကို ပြန်ရောက်မှာပဲ။ နိုအယ် ပရိတ်ကြိုးကို လက်နှင့် စမ်းလိုက်သည်။

ထိုစဉ် သူ့ရဲ့နောက်မှ တစ်ယောက်ယောက်က ဖြတ်လျှောက်သွားသကဲ့သို့ ခံစားလိုက်ရလေသည်။
နိုအယ် နောက်သို့ အလန့်တကြား လှည့်ကြည့်မိလိုက်ပေမယ့် ဘာမှ မမြင်ရ။ လေထုကလည်း ပါးလွှာလွန်းလှသည့်အပြင် အလင်းရောင်မရှိသော ဤလောကတွင် နိုအယ် ဘာကိုမှ မမြင်ရ မကြားရပေ။ သူ ဘယ်ကို သွားရမလဲလဲ တကယ်မသိ။

ထိုစဉ် သူ့ရှေ့တွင် ဟိုးအဝေးမှ လင်းနေသော အလင်းတစ်စကို လှမ်းမြင်လိုက်ရလေသည်။ နိုအယ် ဘာမှ စဉ်းစားမနေတော့။ အခုချိန်မှာ သူလိုအပ်သည်မှာ အလင်းရောင်ရှိသော နေရာတစ်ခုသာ ဖြစ်နေသည်မို့ သူ ထို အလင်းစလေးရှိရာသို့ အားကုန်တင်ကာ ပြေးခဲ့လေသည်။ ထိုအလင်းရောင်နား နီလာသည်နှင့် ထိုအလင်းရောင်သည် အိမ်ကြီးတစ်ခုရဲ့ အပြင်မှ ထွန်းထားသော မီးအိမ်တစ်ခုဖြစ်သည်ကို နိုအယ် တွေ့လာရသည်။ ဒီအိမ်ကို သူ မြင်ဖူးနေသလိုလို။

နိုအယ် ထိုအိမ်နားရောက်လာလေလေ ထိုအိမ်ရဲ့ ပုံသဏ္ဍာန်ကို သူ့စိတ်ထဲ ရင်းနှီးနေသလိုလို ခံစားရလေလေပင်။