သို့.......
အပိုင်း၁၃
"လွန်းအတွက် ကိုကိုကအချောဆုံးပဲ အခန့်ဆုံးပဲ .....အဲ့ဒါဘာလို့လဲသိလား...."
တိမ်တိုက် ရင်တွေတုံနေသည်။ လွန်းလေးရဲ့ နောက်ထပ်ထွက်လာမယ့် စကားကို ကြားဖို့ မခံနိုင်တော့ပါ။ မဖြစ်ဘူးလွန်းလေး သူကအိမ်ပြန်ရမယ်လူလေ နောက်တစ်ချိန် အနာကျင်ရဆုံး ဖြစ်မယ့် လူက မင်းပဲကောင်လေး။
တိမ်တိုက် ရွာကိုစရောက်ကတည်း သွက်လက်တဲ့ ထိုကောင်လေးကို သဘောကျနေမိသည်။ သဘောကျခြင်းကနေ ဖြူစင်လှတဲ့ စိတ်ဓာတ်လေးကို နှသ်သက်မိပြန်သည်။ ထိုနှစ်သက်ခြင်းကနေ ပေစဆပ်ခြင်းလည်းမဟုတ် ရယူခြင်းလည်းမဟုတ်သော မေတ္တာတစ်ခုတည်းနဲ့သာ ကောင်လေးကို ငေးမောကြည့်နေရတာကို နှစ်ခြိုက်ခဲ့သည်။
ကောင်လေးကို မပိုင်ဆိုင်ရလည်း ကိစ္စမရှိ။သို့ပေမယ့် ကောင်လေးကို မနာကျင်စေလိုတာတော့ သူ့ရဲ့တစ်ခုတည်းသော ဆန္ဒဖြစ်သည်။ အဖြူရောင်လေးအတိုင်းပဲ နေပါကောင်လေးရယ် အရောင်တွေက မှားယွင်းသွားရင် ပြန်ဖျက်ဖို့ ခက်လိမ့်မယ်။
"ဆက်ပြောလေ လွန်းလေး.....ကိုကို့က ဘာလို့အခန်းဆုံးနဲ့ အချောဆုံးဖြစ်နေရတာလဲ......"
ကြည့်နေရင်း လွန်းကြီးမျက်နာက သူလိုချင်တဲ့ အဖြေကိုရဖို့ အားထုတ်နေတာကို ရိပ်မိလိုက်သည်။ ချစ်ခြင်းဟာ တစ်ဖက်သတ်ထက် နှစ်ဦးနှစ်ဖက် အပြန်အလှာ် ခြင်းမြတ်နိုးခြင်း အကောင်းဆုံးချစ်ခြင်းပါ။ ဒါပေမယ့် လွန်းကြီး ခဗျား အတိတ်ကို သတိရသွားရင်ကော ကျွန်တော့်ရဲ့ ပန်းလေးကို အဆုံးထိ ဆုတ်ကိုင်ထားနိုင်အုံးမှာလား။ ခနတာ အချစ်အတွက်တော့ ကျွန်တော်ကိုယ်တိုင် မခူးရက်လို့ မြတ်နိုးစွာ ငေးကြည့်နေပန်းလေးကို မခြွေလိုက်ပါနဲ့။
"ဟိုလေ.....လွန်းက....ကိုကို...ကို... "
တောင်းပန်ပါတယ် ခဗျားရဲ့ အချစ်က တန်ဖိုးကြီးမားပါတယ်။ ဒါပေမယ့် ထာဂရအတွက်ပါဆိုတဲ့ အာမခံချက်ရှိမှ ကျွန်တော့်ရဲ့ ရတနာလေးကို ခဗျားဆီ ရောင်းပေ့မယ်။
"လွန်းကြီး ဒီရောက်နေတာကိုး.....လွန်းလေးပါ ပြန်ရောက်နေတာပဲ....."
YOU ARE READING
သို့....(completed)
General Fictionမထင်မှတ်ပဲ အချစ်ဟာ ဖြစ်ပေါ်လာကျသည်။ ထိုမထင်မှတ်ထားတဲ့ အချစ်က လူတွေကို ကောင်းခြင်းတွေပေးသလို ဆိုးရွားခြင်းတွေလည်း သယ်ဆောင်လာပေးသည်။ မထင်မှတ်ပဲ လူတစ်ယောက်ရောက်လာပြီး မချစ်တတ်သော အဖြူရောင် အောက်ခံစာရွက်လေးအား အချစ်တို့ဖြင့် ဆေးခြယ်လိုက်သည်။ ဆေးမှားသွား...
