Euphoria: Dosage of Rhapsodies

Chapter 8

Agad akong lumayo sa kanya at tumayo, inosenteng dumapo ang kamay ko sa labi kong hinalikan niya habang hindi pa rin makapaniwala.

His eyes were still closed, animo'y ginawa niya 'yon sa panaginip niya habang siya ay tulog. But I'm not the type of person who's easily convinced... because of seeing his lips curved into a smile.

"Stop fooling around, Israel. I know you're awake," I hissed. "Don't you think what you did is a form of sexual harassment--"

"Ipakukulong mo ako, Irene?" Finally, he opened his eyes and glanced at me. "Sige, okay lang naman. At least naka-isa ako."

Nagawa niya pa talaga akong tawanan after everything what happen, huh? Should I be thankful that for at least a short span of time, naging clown ako sa harap niya just to lighten his mood?

"Siguro nag-ipit ka lang ng bawang sa kili-kili mo para maniwala akong may lagnat ka, 'no?" Umirap ako sa kanya. "Wala ka bang alam kung hindi ang makipag-asaran at maglaro?"

He keep on giggling. "Kahit amuyin mo pa ang kili-kili ko, wala kang maaamoy rito na bawang." Itinaas niya ang kamay niya just to reveal his armpit. "Dare to smell it, Irene."

Kinuha ko ang basang tuwalya sa palanggana at inihagis 'yon sa kanya. "Alagaan mo sarili mo!"

I was about to leave his room when he suddenly talked, "Don't leave."

"Wala akong oras na makipagbiruan sa iyo, Israel. I have so much thing to do, so please stop your childish game!" Pinanlisikan ko siya ng mata nang harapin ko siya. "Pati si Delancy ay naloko mong may sakit ka... para ano? Para mapapunta mo ako rito?"

"Because I do really have." Naging seryoso na ang boses niya at ang pagtawa niya ay biglang natigil. "Look, pinipilit ko lang na maging maayos lang ako sa harapan mo just so I could stop you from worrying too much for me..."

"But I think I expect nothing but the opposite," he added.

Sa pagkakataon na ito, bigla akong nakonsensya sa mga salitang binitiwan ko sa kanya. Buong akala ko kasi ay niloloko niya lang ako at nagpapanggap lang si Israel na may sakit para lang puntahan ko siya rito... but it seems like my perceptions have gone wrong.

"Hindi ko sinasadya." The anger inside me settled down as I return to being calm. "Babalik ako, ipagluluto lang kita ng soup para makainom ka na ng gamot."

Lalabas na dapat ako ng kwarto nang muli na naman siyang nagsalita, "Thank you, Irene."

Hindi ko man nakikita ang mukha niya dahil nakatalikod na ako sa kanya, I can feel that he's sincere of thanking me.

"Alam kong hindi pa tayo ganoong ka-okay dulot ng naging last conversation natin. Pero nagawa mo pa rin akong puntahan dito at alagaan sa kabila ng lahat ng iyon."

"Don't mention it," I replied, still not facing him. "There's this someone who enlightened me about the true definition of helping others. Kung kaya naman kitang tulungan sa sarili kong paraan, why not?"

And then I left the room, finally.

Frankly speaking, after I heard what Delancy had told me, I didn't hesitate or have a second thought of going to Israel's place. Basta na lang kumilos ang katawan ko na puntahan siya... because that's how worried I am for him.

It's kinda weird but... I don't know. Kung bakit ako nagkakaganito ngayon, hindi ko rin alam.

Maybe that guy already driven me crazy. Sino ba naman kasing hindi? Bukod sa gwapo na, pa-fall pa ang mga banatan.

"Relax, Irene. Don't ever break your promise just because of that guy. For Pete's sake..."

May tamang panahon naman para sa pagmamahal na 'yan. Makapaghihintay 'yan pero ang diploma ko, hindi ko dapat paghintayin nang matagal... bago pa ako umabot sa point na mawalan na ako ng chance na makuha 'yon.