Verbonden

1. De academie

Met nog een stap te gaan ben ik weer op de academie. Het is raar hier te zijn. Nog geen jaar geleden was dit de plek die ik het meest haatte, nu werd het mijn thuis. Vorig jaar was het hectisch. In het begin de verwachtingen, toen de ondeugendheid, de straffen die daar op volgde en als laatste het medelijden. Ik hoefde het niet, maar kreeg het wel. Ik weet ook niet zeker of ik wel helemaal eerlijk over ben gegaan. Maar nu zit ik, Terra Delphine, wel in mijn tweede jaar.

Vanaf je zesde ga je naar school, tot je veertiende. Je leert alle basisvaardigheden van wiskunde tot Triaans (de taal van Triade).
Honderden jaren geleden hadden de vloedgolven de helft van de wereld bevolking uitgeroeit. Daarna kwamen de oorlogen. De giftige gassen muteerde de dieren. Voedsel was schaars en het water was nog steeds niet rustig. Hele continenten waren verloren gegaan. Na de Chaos werd de wereld heringedeeld. Twee stukken land was alles wat er was, Triade en Zeodor. De Orde had de macht, de wereld werd beter. De Orde had zich gevestigd in Aqawy, de hoofdstad. Ik zelf woon aan de rand van een andere grote stad, Bokas. Mijn ouders houden van de natuur, daarom wonen we dicht bij het bos. Elke dag moest ik Bokas in voor mijn school.

Vanaf je vijftiende ga je naar een academie, Ik heb als enige van mijn klas voor de Zonnegloed gekozen. Je verblijft het hele jaar op de academie, behalve in de rustperiode, dan mag je naar huis, dan vieren we dat we het hebben overleeft.

De laatste keer draai ik me om naar mijn ouders, mijn moeder heeft tranen in haar ogen. Of het van geluk of verdriet is weet ik niet.
Ik word ontvangen door mevrouw Lelie, de nieuwe rector.
'Naam' zegt ze zonder op te kijken
'Terra Delphine' zeg ik, ze haalt een IB (Intelligent Bracelet) door de scanner. Hierdoor staan alle gegevens van je IB ook op deze GS (Great Square). Dat is dus de reden dat onze IB automatisch verbinden in klaslokalen en zichzelf uitschakelen na 22:00, om slaap te stimuleren. 'Trap op, tweede gang links.' Ik pak de IB aan en loop de trap op.

Een IB is een elektronische armband. De lengte van het ding verschilt per persoon, maar ik heb dunne polsen, dus ik heb een kleine. De IB is soort 3D projector. Als je iets wil weten hoef je het alleen maar in te tikken en er verschijnt een uitleg op je hand. Je kan ook met elkaar bellen, dat is ook gelijk de rede dat we er één van de academie hebben gekregen. Degene met wie je wil praten wordt op je hand geprojecteerd. De eerste belabberde versies van de IB hadden 2D projecten in zwart wit, dan praatte je dus met een plat hoofd op je hand, bijna onvoorstelbaar.

Als ik de hoek om ga om de trap op te gaan zie ik nog net de geblondeerde haren en donkere wenkbrauwen van Thom, voordat hij tegen me op loopt, 'Kan je niet uitkijken?!' Hij snauwt het zowat in mijn gezicht.
'Jij loopt tegen mij op!' Ik kijk hem verontwaardigd aan. Hij gooit zijn armen in de lucht en loopt verder. Altijd fijn om het schoothondje van Rayan tegen te komen.
Als ik bij mijn kamer kom doe ik mijn deur open en gooi ik mijn tas op het bed. De kamer is standaard ingericht: bed tegen zijkant met een nachtkastje ernaast, bureau ertegenover, een kast en een kleine badkamer met de wc haast in de douche. Ik besluit later mijn spullen uit te pakken en eerst naar de leefruimte te gaan, de ruimte die ik vorig jaar het liefste vermeed.

Zodra ik de grote ruimte binnenkom, gevuld met banken en zitzakken, komt Vita naar me toe. 'Heyy, goede rustperiode gehad?' Ze gaf me een knuffel 'Ja hoor, jij?'
'Oh echt geweldig!' Ze begon te vertellen wat ze allemaal heeft meegemaakt, van de overlevingsfeestjes tot een gevecht met een gemuteerd hert. We gingen zitten bij onze lunchsquad en na een tijdje was de hele leefruimte volgelopen, ook James was gearriveerd. De rector hield haar openingsspeech, we kregen deze dag vrij. Mijn jaar begon goed.