Chasing The Moon

Chapter Forty

Chapter Forty

R-18

Fuck my fears...

Fuck my pain...

Fuck my heartaches...

Fuck everything...

I can't. hindi ko kayang pakawalan si Kit. Ayoko. Hindi ko kaya.

I might making this hard for the both of us again. But I don't care anymore.

"Kit!" I shouted his name. But he continued walking away. Mas binilisan ko ang paghabol sakanya.

"Kit!" this time, he already stopped walking. Hingal na hingal ako nang maabutan ko siya. At lalo lamang dumoble ang sakit na nadarama ko nang makita ang kanyang mukha. Punong-puno ng mga emosyon ang kanyang mga mata na sa sobrang dami ay hindi ko na mapangalanan pa. he gave me a weak smile.

"Hindi ako aalis. Kailangan ko lang mapag-isa ngayon. Hindi pa rin ako sumusuko sa 'yo. Papahinga lang ako saglit, hindi ako hihinto. Sige na, bumalik ka na sa mag-ama mo, baka hinahanap ka na ni Chester." Muli siyang tumalikod sa akin at lalo lamang akong naalarma nang buksan niya ang pinto ng sasakyan.

"Hindi ko anak si Chester, Kit." I blurted that out. Halos pasalamatan ko na ang hangin nang huminto siya sa pagtangkang pagsakay sa kanyang sasakyan.

Inilang hakbang ko ang pagitan naming dalawa ngunit humito ilang pagitan ang layo mula sakanya.

"Chester was Julian's son from his past lover. They are not mine... hindi ko sila mag-ama, Kit."

I sighed when he turned his gaze at me. Hindi siya nagsalita at nagpatuloy lang sa paninitig sa akin.

"Wala ring namamagitan sa amin ni Julian kung iyan ang iniisip mo." Dahan-dahan kong inabot ang kanyang panga. Naninigas pa iyon dahil sa patuloy niyang pagyukom doon. Nakahinga ako nang maluwag nang magrelax ang kanyang panga kaya patuloy ko iyong hinimas.

"Wala akong kahit na sinong pinapasok sa buhay ko pagtapos mo. Hindi ko binalak at kahit kalian wala akong balak." I whispered. Still eyes on him, letting him see everything through my eyes, hoping that he would digest all of the things I want to say.

Bumalik ang pagkabog ng dibdib ko nang hindi pa rin siya nagsasalita. I was starting to get extra frustrated. I really have this feeling that I want to clear myself and also to make him feel good.

I was about to talk once again, when he finally pulled me closer to him, caging me into his tight arms. I immediately felt his warmth through my body. That's when I finally felt relieved.

"Are you sure about everything you said? You didn't blurted it all out just to comfort me?" he whispered on my ears.

Batid ko ang mangilan-ngilan na napapatingin sa yakapan naming dalawa ngunit wala na akong oras upang pansinin pa sila.

I pouted my lips. "Of course not. If he's really my son, I won't be here letting you hug me, Legaspi. If he's my child, I'll always choose him even if it means losing you." I suddenly felt a slight fear in my chest but I chose not to acknowledge it.

He sighed. "Good thing he's not, then..." He said that out of relief.

Nagpadala nalang ako kay Julian ng mensahe na kay Kit na ako sasabay pauwi. Sinabihan ko rin sila na mag-ingat sa daan pauwi. Pagtapos ay pinatay ko na ang aking phone at tinuon ang pansin sa kamay ni Kit na ngayon ay namamahinga sa aking hita habang ako nama'y pinaglalaruan ang kanyang mga daliri.

Umangat ang tingin ko sa kanyang mukha. He's smirking while still focused on the road.

"Why are you smirking like that?"