KISTAS

"SEYİR DEĞİŞİYOR"

Rahat bi uyku çekmek istesem de gün ağarana kadar gözüme uyku girmedi. Dalanı ikna etmek için aklımda bin bir cümle kuruyor, onları beğenmeyip yenilerini hafızama kazıyordum. Onunla buradan çıktıktan sonra ne yapacağımızı , nasıl bir yere yerleşeceğimizi hatta geçmişimize ait hayaller kurarken uyuya kaldım.

Yüzüme vuran ışık bugün yoktu bu sefer, beni uyandıran camdan içeri giren kış ayazının keskin rüzgarıydı. Gözlerimi ovuşturarak yataktan kalktım. Kendimi iyi ve sağlam hissediyordum. Nekta bana onları anlattıktan sonra gerçekten başıma bir sıkıntı gelmemişti. Asıl sorun Nektaydı demek ki. 

Hızlı adımlarla camı kapatarak kendimi banyoya attım. Ilık bir duş alarak kışlık kıyafetlerden üzerime geçirdim. Ne giydiğimin bile farkında değildim.  İçimde kıpırdayan heyecan kafamı allak bullak ediyordu. Giyindiğim kıyafetime saçıma başıma bakmadan soluğu koridor da aldım. Dalanı gitmek için ikna etmeye hazırdım. Geceden beri kurduğum senaryolardan biri olacağına emindim ve hepsi için inandırıcı, eminim ki içlerinden kabul görecek iyi  savunmalarım vardı.

Koridor da kendimden emin  ilerlerken Dalanın oda numarasını bilmediğim geldi. Sitemle alt dudağımı dişledim. Keşke dün Nektaya sorsaydım diye geçirdim içimden ama ona da inanmıyordum ki. Belli belirsiz bir çemberin içinde sınırı bulmaya çalışan karınca gibi hissetmiştim kendimi. Bu yüzden emin tavırlarla içimde bastırdığım heyecanımla önce yemekhaneye sonra bahçe ve kütüphaneye bildiğim yerlerine baktım ama yoktu. 

Tüm bahçe ve kütüphaneyi gezdikten sonra binaya tekrardan girdim. Yemekhanede bir kaç kişi hariç kimse yoktu. Onları es geçerek üst kata çıktım . İlk önce sağ koridorun sonuna kadar ilerledim. Ne ses vardı, ne de açık kapı. Aynı şekilde sol koridora ilerledim. Ama orada da ses yada açık kapıdan eser yoktu. Bu katta bir şey bulamadığımdan üst katlara da aynısını yaptıktan sonra bir kaç daha çıktım.

 Merdivenler yirmişer basamaktı ve çıkana kadar soluk soluğa kalmışken koridorun başlangıcı ile merdivenlerin sonu olan mermer basamağa oturdum. Nefes alış verişimi düzenlemeye çalışırken gülüşme sesi duydum. Bir kızın kahkaha sesiydi bu. Kafamı uzatarak bakmaya çalıştım ama önlerinde duran heykellerden ne olduğunu anlamadım. Ayağa kalkarak sesin olduğu yere yürürken arkasından kardeşime benzeyen kişiye içimde ki heyecanı bastıramayarak bağırdım. 

"Dalan!" koridorda yankılanan sesim kulağıma ulaşırken sesi duyan kız ve kardeşim  bana dönmüştü . Ona yaklaştığım adımlarımı bayık gözlerle  sayıyordu.

"Ne oldu!"  sakinliği  sesinden anlaşılsa da bunu umursamadan yanında ki kızdan onu uzaklaştırmak için kolunu tuttum.

"Sana çok önemli bir şey söylemek istiyorum." heyecanla onu sürüklerken kız önce bana baktı. Tuhaf şekilde kısılmış gözleri bir şeyleri saklıyordu. Onu biraz daha sinir etmek için elimle kenar tarafı gösterdim. "Şu  köşe de konuşalım."

Omuzunun üzerinden kıza birkaç hareket yaparken kız odasına girdi. Kendimi daha rahat hissediyordum. Her şeyi tüm açıklığıyla ona açıklamanın heyecanı beynimi sararken köşeye gelmiştik. Kolunu bıraktım.