MY UNEXPECTED MARRIAGE [COMPLETED]

=28=

Merry Christmas!♥

♥♥♥

"What?! Are you gonna stared to my beautiful face forever?" Maarteng sambit nya.

"Ahm." I bit my lower lip. Sasakay ba 'ko? "Hindi na, okay lang."

Umirap sya. "My gash! Don't be so maarte! You don't have a right to be! Because I am the only one."

Napasimangot ako. Dami na naman nyang sinasabi. " Ayos lang ako. Karen."

Hindi nya pinansin 'yung sinabi 'ko "Hop in." Sya na ang nagbukas nang pinto ng passenger seat. "Bilis na. I know your not okay." Medyo nagulat ako nang sumeryoso sya.

Nahihiya naman akong tumango at sumakay na. Tahimik kung sinuot ang seatbelt ko. Nilingon ko sya nang hindi pa nya pinapaandar ang sasakyan. Ramdam ko din kasi ang titig nya sa'kin.

"We're are we going?" She asked.

Natahimik ako. Saan nga ba? Nasa'n kaya si Mattheo? Shucks! Sumasakit na ang ulo ko.

I sighed. "Sa condo muna namin." Sabi ko. Sana nandon sya. Kasi hindi ko alam kung saan sya pupuntahan.

I heard Karen sighed before he start the engine. We both quiet habang nagdri-drive sya. Seryoso si Karen na nakatingin sa harap.

Habang ako naman ay nakatunganga. Kumakalabog ang dibdib ko sa kaba. Sana nandon si Mattheo. Kailangan sya ng grandparents nya ngayon.

Hindi ko alam kung bakit galit na galit si Mamita at Lolo kanina. I have a slight idea pero gusto ko pang makumpirma. Dahil ayaw na ayaw ko talagang mag-assume nang mga bagay-bagay.

Pero sana talaga. Pagbalik naman do'n, maayos na ang lagay nila Lolo. Sana walang mangyari masama sa kanila. Saan lumaban sila ni Mamita, dahil alam kung kapag may masamang mangyari sa kanila ay masasaktan nang husto si Mattheo.

"Zeatrice!" Halos mapatalon ako sa gulat nang sigawan ako ni Karen.

"Oh?!" Nakahawak sa dibdib kung sagot.

I heard her sighed. "We're here..."

Lito akong napatingin sa kanya. "Huh?"

"Condo..."

"Ahm, oo. Sorry." Awkward akong tumawa. "Sige. Salamat..." Ngumiti ako at bumaba na.

Dali-dali akong pumunta sa elevator. Kinakabahan ako habang nag-lalakad ako papunta sa condo namin. Pagpasok ko ay agad akong kung nakita sila Manang.

"Manang? Si Mattheo?" Agad kung taong at humawak pa sa braso nya.

Tiningnan naman nila ko nang may pag-tataka. "Bakit nakauwi na ba si Mattheo?"

Nanlumo ako. Kung ganon nasa'n sya? Hindi pa pala sya umuuwi dito. Saan ko sya hahanapin? Hindi ko alam kung s'ya pupuntahan.

"Zeatrice? Bakit mo hinahanap si Mattheo? Nakauwi na ba sya?" Tanong ulit ni Manang.

Umiling lang ako at tumakbo na palabas. Narinig ko pang tinatawag ako ni Manang pero nagdirediretso ako. Wala akong panahong magpaliwanag. Kailangan ko munang hanapin si Mattheo.

Pagdating ko sa parking lot ay nandon pa din si Karen. Hindi 'ko alam kung bakit hindi ako na gulat na hinihintay nya ko. Para bang inaasahan ko na 'to.

"Wala s'ya..." Sabi ko kahit hindi naman sya nagtatanong.

Ngumiwi si Karen at tinanggal ang pagkakahalukipkip nya. Pinagmasdan ko ang kabuuan nya. She's wearing a Yellow bodycon, slit knee-length dress. Karen is so beautiful and sexy, I won't deny it. Kaya lang may kung ano sa mga mata nya na hindi ko matukoy.