MY UNEXPECTED MARRIAGE [COMPLETED]

=30=

Naaalala 'ko pa noon. Nung araw na pumunta dito si Katelyn, para sabihin na magkasama si Mattheo at Aliah. Ang dami nyang sinabi nun tungkol sa dalawa. Tapos s'ya pala talaga ang babae ni Mattheo.

Pero naisip 'ko, sino nga ba sa'min ni Katelyn ang totoong kabit? S'ya na una pa lang, mahal na ni Mattheo, nagmamahalan silang dalawa. O ako na kasal lang? Kasal lang sa papel. Maybe they are the protagonist of this story, while I'm just an extra? Or an antagonist...

Pareho silang nakatayo sa harap ko, parehas seryoso ang muka. Pinagmasdan ko silang mabuti. Mattheo's wearing a white shirt with blue jeans. And Katelyn's wearing a white transparent deep V-neck sleeveless lace short dress. Nagpalipat lipat ang tingin ko sa kanilang dalawa, at kahit masakit man sa'kin. Bagay na bagay sila sa isa't isa.

"What do you need?" Si Katelyn ang unang nagsalita.

Magsasalita na sana ko nang maunahan ako nang bagong dating.

"Oh...? The bitch and bastard are here, huh?" Tumabi sa'kin si Karen. She's wearing a black solid wrap cross tank top and pencil skirt. "And, parehas pa kayong white ang suot? Diretso libing— I mean, altar ba?" Ngumisi sya.

I sighed. Parehas nga silang naka-puti.

"We're not here for you Karen, so shut up!" Katelyn said while rolling her eyes.

Napalunok ako nang tumitig sa'kin si Mattheo. I miss him, does he feel the same? Maybe not...

Gustong gusto ko s'yang yakapin. Pero alam kung hindi pwede, hindi sya akin, hindi sya kailan man naging akin...

"What do you need?" Walang emosyon nyang tanong. Ngayong nalang ulit ako na intimidate sa presensya nya.

I took a deep breathe. "Sumunod kayo sa'min..." Sabi ko at hinila na si Karen palabas. Ayoko na humaba pa ang usapan dahil ba'ka hindi na naman sya makinig katulad nung nakaraan.

Nahihiya akong tumingin sa kanya. "Sa mansyon tayo, ah?" Huminto kami sa tapat nang elevator para hintayin si Mattheo at Katelyn.

Tumango si Karen habang pinagmamasdan ako. "Natulog ka'ba? You look like a walking zombie..." Ngumiwi sya.

Bumuntong-hininga ako at hindi na sya sinagot. Actually nahihiya ako sa kanya. Ilang araw ko na s'yang ginagawang driver. Ba'ka nakakaabala na 'ko.

Nang nasa elevator na kami ay tahimik lang ako. Busy naman si Karen sa kanyang cellphone. Nakita ko din ang pagkapit  lni Karen sa braso ni Mattheo. Her hands looked small because of his biceps. Nakagat ko ang pang-ibabang labi ko nang magkasalubong ko ang tingin milang dalawa. Dahan-dahan akong nagiwas nang tingin. Lumunok ako at kumurap upang mawala ang panginhilid nang luha sa mga mata ko.

Naisip ko lang, dati ako lang ang nakakahawak sa kanya nang ganon. Ako lang ang palaging kasama nya. Kahit minsan, hindi ko sila nakita ni Katelyn na ganyan. At aaminin kung naiingit talaga ako. Nakakaingit dahil magkasama sila ngayon. Nakakaingit si Katelyn dahil sya ang mahal ni Mattheo. Alam kung maling makaramdam nang ganito.

Tinuruan ako nang mga magulang kung makuntento kung anong meron ako at huwag maingit sa iba. Pero hindi ko maiwasan...

Mabilis kaming lumabas nang tumunog ang elevator. "Sumunod lang kayo sa'min..." Sabi ko nang hindi nililingon sila Mattheo.

Dumiretso na 'ko sa kotse ni Karen at sumunod naman sya. "Bilisan natin, dapat mauna tayo do'n..." Sabi ko habang nag-s-seatbelt.

Karen just nodded. I sighed and look a way. Sigurado akong masasaktan si Mattheo kapag nakita nya sila Mamita. By looking at him earlier,  I can tell that he still don't know about what happened to he's grandparents.