MY UNEXPECTED MARRIAGE [COMPLETED]

=29=

Trigger warning: Death

My legs were shaking when I stopped in front of the cold room. I slowly walked toward them. I pulled on the white cloth. And when I saw how peaceful they looked. I couldn't help but to cried loudly.

"Mamita. L-Lolo..."I cried again. Hinawakan ko ang magkabila nilang kamay. "I'm sorry...I'm sorry...Nahuli ako nang dating." They're hands was so cold. They're was to cold.

Napaluhod ako at pumikit nang mariin. Kasama ko pa sila kanina. Kausap ko. Magkakausap pa kaming tatlo kanina. Iniwan ko silang pareho...kahit na alam ko namang nahihirapan sila. Sabi 'ko ma dadalhin 'ko ang apo nila dito. Pero hindi 'ko nagawa. At ngayong nasa harap ko ang malamig nilang mga bangkay. Pakiramdam ko...kasalan 'ko lahat.

"B-Bakit? Paanong nangyari to?" Nanginginig ang boses ko. "Kanina magkakausap pa po tayo 'di ba? Sabi nyo...sabi nyo hanapin ko si Mattheo..." Humihikbi kung sabi. "Hindi ko pa po s'ya nadadala. Dahil ayaw nya!"

"Paano na si Mattheo? Mamita, Lolo? Magiging mag isa na lang sya..." Basag na basag ang boses ko. "Hindi 'ko alam kung kakayanin n'ya kapag nalaman nya 'to."

Mas lalo akong umiyak. Alam kung mas masakit pa sa nararamdaman ko ngayon ang mararamdam ni Mattheo. At naawa ako sa kanya. Maagang nawala ang mga magulang nya. At ngayon naman ang grandparents nya.

Unti-unti akong umayos nang tayo. Tiningnan ko ang muka nilang dalawa. Ang kaninang nakangiti nilang reaksyon, malamig na ngayon. Umiiyak akong yumuko para mahalikan sila sa noo.

"Wag mo kayong mag-alala. Kagaya nang sinabi n'yo kanina. Ako na po ang bahala kay Mattheo. Kahit ayaw nya. Aalagan ko sya at mamahalin hangga't kaya ko. At papalayanin ko sya...para maging masaya s'ya." Dahil alam kung hindi sya sasaya sa piling ko. Dahil hindi nya naman ako mahal. "Ako na po ang bahala sa lahat. Magpahinga na nga po kayo..." Umayos na 'ko nang tayo kahit na feeling ko maduduwal ako sa pagkakatayo.

Hinaplos 'ko ang kamay nila. "Gusto ko din po sanang sabihin. Na kahit hindi ko kayo kadugo...Mahal na mahal ko po kayo..." Napatakip ako sa dibdib habang umiiyak.

Wala na 'kayong sakit na pagdadaanan. At problema na araw-araw iisipin. Magpahinga na 'po kayo Mamita at Lolo. Alam ko naman pong kahit na hindi ko hilingin, palagi nyo pong gagabayan si Mattheo.

"Oh my god..." Dinig kung bulong ni Karen. Nang balingan ko sya ay nakita kung nangingilid na ang luha sa mga nya. "This can't be—"

Nakita ko si Mr. Martin na nakatingin sa'min. Lumapit ako sa kanya.

"Paano 'to nangyari?" Bulong ko.

Mr. Martin sighed. Kita ko ding mapula ang mga mata nya. "They're both sick." He answered.

Umiling ako. "No. Not that. I mean..." I sighed. "Anong mga pinagusapan n'yo, bago atakehin si Lolo? Although I have a slight idea, mas gusto ko lang na makumpirma. What about the Villarde's?"

Sumeryoso naman ang muka ni Mr. Martin. "The Villarde's are the one who killed Mattheo's Parents. At nagnakaw sila nang pera sa Montreal Empire. At lahat nang share's nila don ay binenta nila. Kaya naman pabagsak na ang kompanya nang mga Montreal."

My lips parted in disbelief. Ibig sabihin lahat nang nangyayaring 'to. Ang mga Villarde's ang may kasalan!

" That why, your parents are still not here. Inaasikaso pa nila 'yun. Kapag nagawan nila ng paraan. Pwedeng hindi bumagsak ang kompanya." Mr. Martin continued.

Ngayon pa lang pinagdadasal ko na. Sana makagawa nang paraan ang parents ko. I trust them. I know that kaya nila 'yun.

"What the fvck?!" Narinig kung react ni Karen. Mukang narinig din nya ang mga pinagusapan namin.