MY UNEXPECTED MARRIAGE [COMPLETED]

=36=

"Are you on diet?"

I rolled my eyes in annoyance. Pang ilang tanong na nya 'yan simula nang kumain kami.

Hindi sila tumigil ni Manang hangga't hindi ako pumapayag na dito kumain. Kinulit nila ko nang may kasamang pang g-guilty!

"Here..."

Napabuga ako nang hangin kaya naman bahagyang nilipad ang ilang pirasong bangs ko.

"Kanina kapa lagay nang lagay!" Reklamo ko.

"Opps, sorry..." Aniya.

Ngumiwi ako. "You don't like your sorry."

He smirked more. "Really?" Then he chuckled.

I sighed and rolled my eyes again! Hindi na lang ako nag salita ay nagpatuloy nalang sa pag-kain. Namiss ko din naman ang luto ni Manang, pero sana naman hindi nya sinasandukan nang sinasandukan di'ba? Anong akala nya sa'kin? Baboy na maraming kumain?!

Ramdam ko ang paminsan minsan nilang sulyap sakin nila Manang. Lalo na si Mattheo! Ramdam na ramdam ko ang titig nya!

Gusto ko sanang tanongin si Manang nang mga nangyari noong mga nakaraang taon, pero tingin ko mas dapat itanong ko 'yun kapag wala dito si Mattheo.

Tahimik lang kami habang nakain. Sa gitna nang pag-kain namin ay tumunog ang cellphone ko.

Huminto muna ako sa pag-kain at kinuha ang cellphone ko. I closed my eyes and when I opened it I bit my lower lip. Tumatawag si Stanley, shucks! Nakalimutan ko. Hindi nga pala ako nagreply sa kanya kanina.

Ngumiti ako sa kanilang tatlo. "Oum, excuse me..." Ani ko at tumayo. Lumakad ako papunta sa may balcony bago sinagot ang tawag. "Stan...?"

["Where are you?"]

"Oum, sorry hindi ako nakapagreply. Andito pa din ako." I said. "Dito ako pinakain ni Manang, eh."

I heard him sighed. ["Okey...hindi ka naman siguro dyan matutulog?"]

I chuckled. "Of course not...kumain kana ba?" Nag-aalala kung tanong.

["Nope, I'm still waiting to my food, deliver."]

I sighed. "Sorry talaga, Stan."

["Its okay, I understand. Call text me kapag uuwi kana, so I can fetch you..."]

"Saglit nalang ako, Stan. Patapos na naman kami kumain...kaya pasundo na 'ko."

"Alright..." He said and bid a goodbye. Bumuntong-hininga muna ako bago bumalik sa dinning.

Habang nag-lalakad ako ay napatingin sa'kin si Mattheo. Hindi na naalis ang tingin nya sa'kin hanggang sa makaupo ako.

I heard him 'tsked'. "Si hilaw?" Ngiwi nya

I glared at him. "He has a name, Mr. Montreal."

He rolled his eyes. "Yeah, yeah. Mrs. Montreal."

I sighed. Hindi na ko sumagot pa dahil sigurado ako na hahaba lang ang sagutan namin.

Our dinner ended. Andito na kami sa sala.

"Thanks for the dinner..." Sabi ko sa kanila. "Uuwi na po ako, Manang..."

Kumunot ang noo nila ni Susan. Samantalang si Mattheo naman ay umiwas lang nang tingin. He's clenched his jaw, kitang kita ko ang paggalaw nun.

"Saan sa mansyon?" Takang tanong ni Manang.

I lick my lower lip. Hindi pa nga pala alam ni Manang.

"Hindi po, Manang."

"May sarili ka na din bang bahay o condo? Bakit hindi ka nalang dito? Sa inyo naman 'to ni Mattheo." Gulong gulo sya.