❝Derler ki; çalınan hayatını daima hatırla, intikamın alevlerini soyunla harla. Bu ağılı taht bir hatıra; kalbi katran, ruhu Yakut Kral'a.❞
KARGALAR SERİSİ; AHVEB, EDİN ve KASIRGAYA KANAN SAKA kitaplarından oluşan bir seridir. Hangi kitaptan başlar...
4. Bölüm: "Halkını Ezen Kral, Zihnindeki İnde Çakal"
ᢆ
PVRIS, Fire
PVRIS, St. Patrick
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Öldürmek.
Bir insanın tüm yaşamını parmak uçlarınıza bulaştırmak ve o minicik yerde, onu var eden tüm kocaman hayalleri öldürmek.
Bana kim olduğunu söylediğinde, kendi kendime bile itiraf edemesem de içimdeki Saka da kim olduğunu düşünmüştü. Var olduğu zamanı ve onu ondan çaldıkları anı, bileklerine zincirler vurmasaydı şimdi hangi özgürlüğün içinde yuvarlanıyor olacağını ve onu boğan bir akvaryumun pisliğinin nereden geldiğini.
Hepsini düşünmüştüm.
Ve demek istemişti ki, ben de bu oyunun kötü adamıyım.
Ama o, Songur Yakut kadar net birisi değildi.
"Ne?" Duraksadım. "Ben kimseyi öldürmem."
Dudaklarım benden habersiz aralandığında, onun bataklık yeşili gözleri hâlâ yüzümü turluyordu. Sanki vereceğim her bir tepkiyi, sadece daha sonrasında bana karşı kullanmak için belleğine kazıyordu.
"Hmm..." diye mırıldandı. "Öyle mi?"
Biraz geriye çekilmişti, ışıkların yüzüne bir vurup bir kaybolmasını izlerken panik olmuş bir tavırla arada az önce işaret ettiği adama bakıyordum. Dudaklarımı yaladım, neyin içine atıyordum ben kendimi hiç düşünmeden?
"Saçmalık bu," dedim. "Benim bunu yapacağımı düşündün mü gerçekten?"
Hayatı düşündüm. Ölümü ve de bizden alınan tüm insanları. Benden çalınanları.
Eskiden annem hep uzun etekler giyerdi, ben de onun eteklerinden çekiştirerek bahçede dolanırdım. Onun çiçekleri ile ilgilendiğini hatırlıyordum.
Çocukluğum çok net değildi. Hatta hiç net değildi, ilkokulu bile hatırlamıyordum ancak annemin olduğu hiçbir anı gömülmemişti hafızamın yattığı o soğuk mezara ve kalan son dallarıymışım gibi sımsıkı tutunuyorlardı bana.
Annemin gülleri vardı. Eskiden, çok eskiden ben de güller ile uğraşmayı çok severdim. Hep elimi kanatırdı dikenleri ama bu umurumda olmazdı bir türlü çünkü annem parmaklarıma yara bandı yapıştırmak için orada olurdu her zaman.
