FİZA

1. Bölüm

Bu bölümü bugün doğum günü olan birnurxxe hediye ediyorum.😘

14.09.2000

"Sen beni delirtmeye mi çalışıyorsun? Aç şu kapıyı!"
Merdivenlerden telaşla çıkan adam niye bağırdığını anlamadığı karısının yanına gitti.
"Ne oldu, niye bağırıyorsun?"

"Niye olacak senin manyak kızın yüzünden. Yine odaya kilitledi kendini, çıkaramıyorum. Ben dedim sana akıl hastanesine yatıralım diye."

Adam kapıya ilerledi ve birkaç defa tıklattı. "Kızım aç şu kapıyı düzgünce konuşalım."
Kısa bir süre sonra kapı yavaşça aralandı ve içerden elleri ve parmakları kan içinde kalmış kızları çıktı.
"Ne yaptın sen kendine yine?" diye soran telaşlı annesini görmezden gelerek yanlarından geçti ve lavaboya girdi.

Bir süre ayna da kendini inceledi. Sonra gözlerini aynadan çekip ellerine baktı. Musluktan soğuk suyu açıp ellerini suyun altına tuttu ve kanı temizledi.

Lavabodan geri çıktığında annesinin ve babasının bakışlarına maruz kaldı.
"Kızım senin derdin ne? Niye yapıyorsun bunu kendine?"
Bir cevap vermeden odasına girdi ve içeri girmelerini engellemek için yine kapıyı kilitledi.

Annesinin sesi kulaklarını doldurduğunda onu duymamaya çalıştı.
"Kâğıtlara anlamsız şeyler yazıyor, tırnaklarıyla duvarları kazıyıp kanatıyor, kendi kendine konuşuyor... Ben artık bıktım bu kızdan."

Merdivenden ayak sesleri geldiğinde gittiklerini anladı ve derin bir nefes aldı.
Sonra masasına oturdu ve önüne bir kâğıt ve kalem alıp annesinin deyimiyle 'anlamsız' şeyler yazmaya başladı.

03.12.2001 - 119
23.04.2002 - 33
16.07.2005 - 46
10.01.2008 - 93
18.04.2008 - 68
12.12.2010 - 81
27.03.2013 - 78
14.02.2017 - 18
09.09.2021 - 1

Kağıdı katlayıp daha önceden söktüğü parkenin yerine koydu ve parkeyi geri üstüne kapattı.
Asla geri açılmamak üzere...

20 yıl sonra... (09.09.2020)

Koşuyordum... Ardıma bile bakmadan sadece koşuyordum. Tek isteğim bu ıssız ve karanlık ormandan sağ bir şekilde çıkmaktı.

Bacaklarımın artık beni taşıyamayacağını hissettiğimde istemsizce yere kapaklandım. Nefesimi toparlamaya ve tekrar ayağa kalkmaya çalışıyordum ama her ikisinde de başarılı olduğum söylenemezdi.

Hemen arkamdan gelen adım seslerini duyduğumda anlamıştım yolun sonuna geldiğimi. Titreyen ellerimi toprağa daha da bastırdım ve gözlerimi sıkıca kapattım. Şakağımda hissettiğim soğuk metal şey dahada gerilmeme sebep oldu.

"Yemin ederim kimseye bir şey söylemeyeceğim." Gözümden akan yaşlara engel olamıyordum.
"Neden güveneyim sana?" diye sordu soğuk bir sesle.
Bir cevap vermek yerine daha da çok ağlamaya başladım. Elimde değildi, engel olamıyordum.
"Lütfen, gerçekten polise gitmeyeceğim, kimseye bahsetmeyeceğim. Lütfen bırak beni. Lütfen..."

İçimde kalan son cesaret kırıntılarıyla gözlerimi yavaşça araladım ve birazdan katilim olacak adamın yüzüne baktım.
Etrafa hakim olan zifiri karanlık mavi gözlerini gizlemeye yetmiyordu.

Elini sıkıp silahı daha da sıkı tuttuğunda tekrar gözlerimi kapattım. Gözlerinde görmüştüm o kararlılığı. Ne desem ikna olmayacaktı. O yüzden susup sessizce ölmek daha mantıklı geliyordu.

Kısa bir süre sonra iki el silah sesi doldurdu kulaklarımı.
Ama canımın acıması gerekmez miydi? Zira hiçbir şey hissetmiyordum.
Hayır, ölüm kesinlikle bu kadar acısız olamazdı.

Gözümü açtığımda silahı tutan elinin hava da olduğunu gördüm. Ne yani havaya mı ateş etmişti? Ben onun yüzüne bakarken o, hiçbir şey demeden silahı beline koydu ve uzaklaşmaya başladı. Şaşkınca kafamı gittiği yöne çevirdiğimde hissetmiş gibi aniden durdu ve bana döndü.

"Biraz önce olanlar sonsuza kadar ikimizin sırrı olarak kalacak. Asla bu sırrı üçüncü bir kişinin öğrenmesine izin verme, anladın mı?"
Bir cevap vermemi beklemeden tekrar yürümeye başladı ve hızla gözden kayboldu. Ben hâlâ olduğum yerde titrerken mantığımı korumaya çalışıyordum.

Biraz önce bir adamı öldürmüştü ve ben buna istemeden şahit olmuştum.
Ama bu olanlar asla bir sır olarak kalmayacaktı. Biraz önce sadece korkudan ve kendimi koruma iç güdüsüyle polise gitmeyeceğimi söylemiştim ama bunu yapmaktan başka seçeneğim yoktu.

Bir adam ölmüştü...
Ben şahittim, bu şehir şahitti.
Ben sussam bu şehir susmayacak,
Ben unutsam bu şehir unutmayacaktı...

________________

İlk bölümle karşınızdayım. Umarım beğenmişsinizdir.

Gelecek bölümlerde görüşürüz ❤️

İnsatagram: asyatosunxx