Biyahe

Ikalabindalawang Biyahe

Ikalabindalawang Biyahe:

Andrew's point of view:

Hindi ako makakilos o makalakad ng maayos kinaumagahan. Ang sakit ng puwetan ko. Ang laki naman kasi ng ano ng Alex na 'to e. Kung sa kanya ko kaya ginawa 'yun? Ugh.

Hindi ko alam kung paano niya ako nabuhat, gayong 17 years old pa lang siya. Nakamulatan ko na lang kasi na nandito na nga kami sa kwarto ko at magkatabi. To be honest, that night was so ecstatic. 'Di ko na nga namalayan na nandito na kami e. Ewan. Basta, napakasaya sa pakiramdam.

Ugh. Pero mali e. Mali lahat. Mas matanda ako sa kanya, pero nag-take advantage ako. Sh!t lang.

"Hmm."

Nabigla na lang ako nang maramdaman ko ang pagyakap niya sa akin. Ramdam ko rin ang ano niya at mukhang game na naman ito. Pilit ko siyang inaalis sa pagkakayakap sa akin dahil naaasiwa ako sa nangyari sa amin, ngunit mas hinigpitan pa niya ang pagkakayakap sa akin.

"Ganito muna tayo. Tutal, linggo naman ngayon," bulong niya sa akin. Nakapikit pa ito at tila ini-enjoy ang sitwasyon. Eh kung bigwasan ko kaya siya.

"Tsansing ka na, dre," bulong ko rin sa kanya. Natawa naman siya.

Ang nangyari tuloy, buong umaga kaming nakahiga at nakapikit. Actually, siya lang naman ang may gusto no'n. Ilang attempts na ba ang nagawa ko para makatayo? Grabe talaga.

***

Alex' point of view:

Ang sarap ng naging gabi namin ni Andrew. At sa tingin ko, iyon na ang pinakamasarap na pakikipagtalik na nagawa ko. Ramdam na ramdam ko ang bawat sandali. Parang, nasa cloud nine ba? Ngayon nga'y nakahiga pa rin kami at nakapikit lang. Kahit nga ata buong magdamag kami rito ay ayos lang e.

Napilitan lang kaming tumayo nang makaramdam kami pareho ng pagkapuno ng pantog.

"Ba't ganyan ka maglakad?" tanong ko sa kanya, habang nagsusuot ng boxers. Ewan ko ba pero wala na akong nararamdamang hiya sa kanya. Para saan pa? Eh nakita na niya ang pinakatatago ko? Haha!

Bigla niya akong sinuntok sa braso. "Ikaw kaya ang lumagay sa sitwasyon ko! G@go!"

Natawa na naman ako. Oo nga pala, naka-tatlong rounds kami. Wala naman siyang magagawa dahil makulit at mapilit ako e.

"Bawi ka mamaya," nakangisi kong sabi.

"Talaga! Ugh." Napaupo na naman siya. Talaga bang masakit? Paano na niyan mamaya? Bahala na nga.

"Okay, aalalayan na lang kita." Tinulungan ko siyang tumayo papunta sa CR.

WALA naman kaming ginawa buong maghapon kung hindi matulog o kaya ay manood ng TV. Back to normal ulit. Parang nailang ata siya sa nangyari sa amin. Well, 'di ko rin naman siya masisisi. Masyado naman kasing naging mabilis ang nangyari e. No'ng kinagabihan naman ay ginawa namin ulit 'iyon'. Ayaw akong tantanan e. Hindi pa raw siya nakakabawi sa ginawa ko sa kanya. Ngayon, alam ko na ang pakiramdam. Masakit nga talaga. Parang pinunit ang kalamnan ko. Malaki rin naman kasi ang kanya e. Nagkataon nga lang na mas malaki ang akin. Hahaha!