Biyahe

STOP OVER!

Yung nasa multimedia, book cover ng bago kong gagawing BXB story – entitled Taming Mr. Homophobe. Sisimulan ko siya either kapag matapos nitong Biyahe, o kaya before September ends. Pero, kung gusto niyong magkaroon ng ideya sa story, basahin niyo yung SIGMS (esp. Chapter 17 onwards). HAHAHA. Promote pa more!
---
A/N: Ito po pala yung nangyaring pagbawi ng grupo ni Alex kay Jaspher. Note: medyo SPG po ito. Sorry, kailangan lang talaga.
PS: Thank you, Neth, sa pagtulong ulit para magawa ko yung mga SPG scenes.:)

***

STOP OVER!

Jaspher’s point of view:

“Ahh..” I moaned matapos marating ang climax. Yes, si Kuya Marco ang kasama ko rito sa condo ko mismo. And yes, kakatapos lang naming magtalik.

“I love, Jaspher,” bulong sa akin ni Kuya habang haplos haplos ang pisngi ko. Kung hindi ko lang siya siguro pinsan, kanina pa ako tuwang-tuwa. Pero hindi e. Alam kong mali ito. For fvck’s sake, magpinsan kami! Mas malala pa nga itong ugnayan namin sa same sex relationship e. “Akin ka lang, tandaan mo ‘yan,” dagdag pa ni Kuya.

Pinili ko na lamang na huwag nang sumagot. Para saan pa? Wala na akong lakas para sagutin pa iyon. Nang mapansin kong tulog na siya, agad na akong tumayo at tumungo sa CR. Nang makapasok, agad kong nakita ang sarili ko sa salamin sa loob niyon. At sa hindi malamang dahilan, napaluha na naman ako. Bakit ganito? Bakit pakiramdam ko, ang dumi-dumi kong tao? Ayos lang sana kung si Alex ang kaulayaw ko e. Pero hindi. Ang walang hiya kong pinsan na naman! Ugh. I hate this!

Agad kong binuksan ang shower para makapagbanlaw na. Talagang hinilod ko pa ang bawat bahagi ng katawan ko na hinalikan ng gagong pinsan ko. Hangga’t hindi ko nararamdaman na malinis na iyon ay hindi ko talaga hinintuan. Shit lang talaga.

Nang matapos ay hindi na ako nag-abala pang pumasok sa silid ko. Napili ko na lang na sa living room manatili. Ayaw kong makita ang pinsan ko na iyon at baka magtalo na naman kami. Well, hindi naman ako pinagbabantaan ni Kuya Marco, pero natatakot na rin ako sa mga pwedeng mangyari.

Hindi ko na napansin na nakaidlip na ako roon.

NAALIMPUNGATAN na lamang ako nang may maramdamang gumagalaw. Agad akong napabalikwas, at laking gulat ko na lang na nasa kwarto na ako—katabi si Kuya Marco.

“I love you, Jas,” he mouthed. Magkaharap kami that time.

Hindi ako sumagot. Bagkus, tumalikod ako sa kanya. Naiinis na naman ako sa sarili ko. Ito na naman ang tang inang nararamdaman ko.

"Harapin mo ako," tawag pa sa akin ni Kuya, habang yakap-yakap ako mula sa likuran.

Hindi pa rin ako natinag sa posisyon kong iyon. Kung maaari nga, manatili na lamang ako sa ganoong posisyon e. Natatakot na naman ako sa mga posibleng mangyayari kung sakali mang maging vulnerable na naman ako. Good thing is, hindi na niya ako pinilit pa. In short, nanatili lang kami sa ganoong posisyon. Walang nagsasalita, walang gumagawa ng ingay. Mas prefer ko na rin ito.

Sa paglipas ng mga minuto, naramdaman ko ang ano niya na parang sinusundot ang likuran ko. Doon ay napatayo na ako para agad pumunta sa living room. Maghahanda na lang siguro ako ng agahan namin. Nang matapos ay tinawag ko na si Kuya Marco sa kwarto. Panigurado, aalis na rin iyon mamaya.

"Kuya, kain na tayo," tila nahihiya ko pang tawag sa kanya. Napahinga naman ako nang malalim nang makita na nakabihis na siya. Mabuti naman.

"Ang bilis mo namang magluto? Isa pa, dapat ako ang gumagawa niyan sayo e," complain pa niya. Tsk, iyan na naman siya sa pagiging childish niya.