❝Geçmişinde yaşadığı travmatik bir olaydan dolayı polislik mesleğinin adından bile ölesiye korkan bir kadın, farkında olmadan başına ömürlük bela olacak bir başkomiserle Adana sokaklarında denk düşer.
Adamın polis olduğunu öğrendiğinde korkuyla ora...
SATİR ARASI YORUM YAPMAYI VE BOLÜMÜ BEĞENMEYİ UNUTMAYIN....
Satır arası yorum yapmayı ve bölümü beğenmeyi unutmayın.... Arkadaşlar yaptığınız yorumlar etiketli olan sıralamalarda yükselmemize yardımcı oluyor. Bol, bol, bol yorum yapın..
Arkadaşlar okuyucu sayısına göre beğeni sayısı biraz düşük gibi, ne dersiniz?? Çok çok iş değil, alt üstü küçük bir yıldıza basacaksınız... Lütfen üşenmeyin...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Ilgaz ve Ayaz)
"İzel abla, bir dede gözlerini üstümüze dikmiş bize bakıyor!"
"Beyaz sakalları var mı?" Dedim birbirine karışan kelimelerimi umursamadan.
"Evet. Birazda kızgın gibi."
"Rüya görüyorsun. Ak sakallı dede o." Kızgın gibi? Kızgın gibi görünen ak sakallı dede olmaz. Dedeler yumuşak yüzlü ve sevecen olur.
"Hayır hayır, rüya değil. Çok gerçek!" Ayaz'ın telaşlı sesine dayanamayıp gözlerimi araladım ve başımı kaldırıp Ayaz'ın baktığı yere baktım.
Açamamış, hatta Ayaz'ın rüya görmesini bile istemiştim. Ama tepemde sinirle yüzüme bakan dedem hiçte rüya gibi bakmıyordu suratıma.
"D-dedem!"
"Dedem ya." Dedi dişlerini sıkarak. "Dedem!"
Yataktan nasıl çıktığımı, üzerimdeki örtüyü nasıl kaldırıp dedemin karşısına dikildiğimi şaşırıp kalmıştım.
"Salona," dedi dedem arkamdaki yatağın içine sinen Ayaz'i göz hapsine alırken. "Hemen Naz!"
Ayaz duramadı, "Aslında adı İzel. Babam sadece Naz diyor." Diyerek ortunun altından konuştuğunda arkaya doğru kısa bir adım atıp avuç içimi Ayaz'ın dudaklarıma yasladım.
Sussa hic fena olmazdı hani!
"Dede-"
"Başlatma dedene şimdi, salona geç!" Arkama dönüp Ayaz'a yataktan çıkmamasını söyleyerek dedemle eş zamanlı odadan çıkıp salona girdik. Cihat ve Ilgaz hazır ola geçmiş gibi ayakta suratımıza bakıyordu. Babaannem padişah karısı misali ikili koltuğa oturmuş elleri belinde, kaşları da çatık dedeme kısa bir bakış attı.
"Babaannem-" dedim. Dedim demesine de, babaannem sanki dedemi galeyana getiren kişiydi. "Anlıyorum sustum."
Ilgaz'la kesişen gözlerimiz durumun ne kadar vahim olduğunu ortaya koymaya yetiyordu. Cihat'ta, bir tanem buraya geldiğinden beri yüzü gün görmemişti. Şimdi de dedemim korkusuna hareket etmeden put misali duruyordu.
