❝Geçmişinde yaşadığı travmatik bir olaydan dolayı polislik mesleğinin adından bile ölesiye korkan bir kadın, farkında olmadan başına ömürlük bela olacak bir başkomiserle Adana sokaklarında denk düşer.
Adamın polis olduğunu öğrendiğinde korkuyla ora...
AŞIRI KEYİFLİ BİR BÖLÜM OLMASI VE BEĞENMENİZ DİLEĞİYLE...
İYİ OKUMALAR DEMEDEN ÖNCE BİR ŞEY DİYEYİM.. BU BÖLÜM BİRAZ ILGAZ'IN DUYGU VE DÜŞÜNCELERİNİ ÜÇÜNCÜ KİŞİ AĞZINDAN ANLATACAĞIM...
İYİ OKUMALAR....
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Dağhan & Naz
****************
Ilgaz, ışık hızında indiği merdivenleri yenice bitirmiş ve ilk katta Aynur abla dedikleri, İzel'in beş dakika inip geleceğini söylediği evin kapısının önüne yenice ulaşmış var gücüyle çalıp kapının açılmasını beklemeye koyulmuştu.
İkizinden her şeyi bekliyor oluşu başına bir bela almasına olanak sağlıyordu ve bu onu endişelendiriyordu. Bir de bu telaşına o polis bozuntusu dahil olmuştu. Ah pardon başkomiserdi! İkizinin, o polis bozuntusunu sahiplenip 'gıcık herif' demesine bile izin vermeyişi sinir komasına sokuyordu.
Ilgaz, açılmayan kapının ziline de defalarca basarak, "Aynur abla." Diye kapının diğer tarafına doğru bağırdı. Artık sabırsızca hem çalıyor hemde bağırıyordu. İkizi her an evden firar edebilirdi. Çünkü iki dakika dantel deyip evden çıkmıştı. Ve çıkış o çıkış hala dönmemişti. Yarım saat geçmişti. Telefonu da yoktu ki bu bir noktada, mesela şu anki niktada biraz kötüydü. Çünkü ulaşmak için bir seçeneği yoktu.
Bir daha ikizini asla yanlız bırakmaya niyeti yoktu ki iki haftadır zaten öyle yapıyordu. Ne İzel evden çıkıyor ne de kendisi evden başına bir bekçi dikmeden çıkıyordu.
İzel küçük bir kız çocuğu değildi, evet. Fakat Ilgaz, kız kardeşinin bir daha nöbetler geçirerek eve kendi kendini hapsetmesine dayanacak kadar güçlü değildi. Kız kardeşi geceleri ansızın nöbetler geçirirken yanında olmuş birisi olarak bir polisle olan ilişkisine asla ama asla olumlu bir gözle bakmıyordu.
Hatta kendine kızıyordu ki en başında Barış'ın aklına uyarak kız kardeşini o polis bozuntusu ile konuşması için gönderme fikrine tamam demişti.
"Aynur abl-" Birinci vuruştan sonra ikinci eli kapının açılmasıyla havada kalmıştı. Kuru dudaklarını ıslatıp başını içeriye doğru itti. "İzel'i almaya geldim ben."
Aynur'un yüzünde alaycı bir gülüş oluşurken Ilgaz bu tepkiye kaşlarını kaldırıp şaşkınlıkla bakmakla yetinmişti.
"Kaçtı. Balkondan atlayıp gitti. Elinde dantelimle hemde Ilgaz." Ilgaz bir an durdu. Kapıdan çıkmasının yasak olduğunu biliyordu ve yemin ettirmişti.
Bir şekilde kapı hariç bir yerden kaçak mahkûmlar gibi firar edecekti fakat en son şüphelenecegi yer defalarca geldiği misafirlikten olacağını tahmin dahi etmemişti.
