❝Geçmişinde yaşadığı travmatik bir olaydan dolayı polislik mesleğinin adından bile ölesiye korkan bir kadın, farkında olmadan başına ömürlük bela olacak bir başkomiserle Adana sokaklarında denk düşer.
Adamın polis olduğunu öğrendiğinde korkuyla ora...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
************** Berkay Altunyay-- Olmazlara İnat
************* ↓-Hanımefendilik Çizgimiz-↓
*******************
Cebime sıkıştırdığım telefonu tekrar elime almak için uğraşırken arkama attığım elim sıkıca kavrandığında dirseğimi arkamdaki kişinin karın boşluğuna vurmak için hareketlenmiştim ki dirseğim ikinci bir el tarafından tutulmuştu.
"Şu sözünü ettiğin diğer kartta olan fotoğraflar..." Diye kısık, tanıdık bir ses kulağıma doğru yanaşıp konuştuğunda derin nefeslerimden dolayı şişip inen göğsüm daha da hararetli bir şekilde şişmeye başlamıştı. "Alayım!"
Bez getirin... Acil!
"Neyden bahsediyorsun sen?! Uzaklaş benden! Kolumu da bırak!" Diyerek gittiği yere kadar üste çıkmam vardı şu an planlarım arasında. Karşımdaki yeşil gözler usul usul kısıldığında benim de ömrüm kısalmış gibi hissediyordum.
Etrafta dolandırdı kısık bakışlarını ve kolumu bırakmasa da elini biraz gevşetmişti. Ama yinede benim çekmeme izin vermeyecek kadar sıkı tutuyordu.
"Beyefendi! Bırakın kolumu. Geldim sordum yok dediniz işte. Amacınız ne?!"
"Şu sormadan önce çektiğiniz fotoğraflar sorunum!"
"Bende fotoğraf falan yok. Baktınız zaten kameraya." Dedim hızlı hızlı.
Biraz daha bu şekilde durmaya devam edersek ben ya mezara gidecektim ya da mezara gidecektim!
"Sokağın ortasında diğer kartta fotoğraflar diye bağırmadan önce keşke biraz düşünseydiniz!" Dediğinde elimin altındaki çantayı sıktım. Diğer kart çantamdaydı ve evet içinde bu adamın fotoğrafları vardı.
"Yok. Kartta yok fotoğrafta yok!" Gözlerimin içine içine bakan yeşiller yavaş yavaş aşağıya -çantaya- doğru indiğinde daha da sıktım çantayı.
"Bakmamda bir sakınca da yok o zaman!"
"Var! Sakınca var beyefendi!" Kolumu hızlıca çekerek beklemediği bir an olduğu için onun avuçlarından kurtarmış ve gerilemiştim. "Ben hâlâ hanımefendilik çizgimi bozmamışken gidin lütfen!"
Az kalmıştı içimdeki Turan dışarıya fırlayacaktı.
Karşımdaki adamın dudakları alayla kıvrıldı. "Hanımefendilk çizgisi mi?" Diyerek kıvrılmış dudakları bu sefer kahkahaya dönüştü.
"Çok mu komik?" Diyerek arkama dönüp gidecekken omzumda asılı olan çanta ellerimin arasından kayıp gitmişti.
