تمنيتها كثيرا ♡ ازمه فرح♡

الفصل السادس والثلاثون

السادس والثلاثون #تمنيتها_كثيرا بقلمى جنه الامل
امل عبد القادر
**********

تلقت صفعه على وجهها اسقتطها أرضا وسالت الدماء من جانب شفتيها
فى حين تلونت عيناه  بلون الدم وشر العالم يتجسد فى عينه توجه ناحيتها مره اخرى قائلا فى غضب وشر :

ال فات كوم وال جاى كوم تانى هوريكى أيام مش هتشوفيها فى  اسؤء كوابيسك هتدفعى الثمن
وانتقامى مش هنساه ابدا
انطقى كنتى  بتعملى ايه فى شركة الاسيوطى

قامت حنان ومسحت الدماء قائلة :
كنت بسأل على بنتى يارفعت ايه حقى ولا مش حقى

رفعت بتهكم : ااه بنتك ماشى هعمل نفسى مصدق انك كنت بتسالى عليها وياترى حبيب القلب بقا طمنك ولا محتاجة تروحى تانى

حنان : لا اطمن أحمد طردنى حتى بنتى مش هشوفها تانى وعاوزه امشى من هنا وهمشى فعلا

قطب رفعت حاجبيه: بتقولى أيه

حنان: انا حجزت اول طيارة راجعة سويسرا

رفعت: مش هيحصل هتفضلى هنا فاهمه

حنان : اسمع يا رفعت انا لو مسافرتش بكرا بكتيره مش هيحصل طيب والدنيا هتتقلب عليك اوعى تكون فاكر انى غبية مش مأمنه نفسى كويس منك سبنى أسافر احسنلك

رفعت : بتهددينى ياحنان

حنان :احسبها زى ما تحسبها انا عاوزة امشى من هنا وخلاص
صمت رفعت يفكر فى تهديداتها فهى تعلم عنه كل شيء فتراجع عن عناده قليلا وقال :
طب وبنتك ياحنان بنتنا هنسبها ونمشى

شحب وجهها قائلة :
البنت اتجوزت وخلاص بقا ليها حياتها سبها يارفعت تعيش هى عاشت عمرها كله معرفتش حاجه عن الماضى

رفع حاجبه قائلا بشك:
رفعت: للمره الاخيره يا حنان فرح بنتى ولا لاء

ارتبكت حنان وانهارت :
مش بنتك يارفعت مش بنتك
وزمان قولتلك كدا عشان احميها منك وانتقم من احمد ومن الكل كان جوايا نار منهم  كنت عاوزة احرق قلبهم كلهم وكنت فاكره هتعرف تجيبلى بنتى واخدها واسافر وغباء رجالتك جابو بنت غيرها مكنش قدامى غير انى اقولك ان فرح بنتك عشان تهدى خصوصا بعد  ما مراتك وولادك ماتو
كدبت عليك عشان نسافر على أمل نرجع تانى وناخدها

رفعت: كنت حاسس بكدبك من الاول

حنان : انا ام وعملت كدا غصب عنى اسمع منى وتعال نمشى

رفعت: هنسافر يا حنان اجلى سفرك وانا أخلص شغلى ال هنا ونرجع

حنان : بجد يارفعت

رفعت: ايوه انا كنت راجع عشانها دلوقتى خلاص أحسن نمشى من هنا

حنان : اوك
ولم تلاحظ تلك الابتسامه الخبيثة على شفتاه
*********
دخل عزيز مكتب والده أمجد الهوارى