" អ្នកកំពុងនិយាយអំពីអ្វី " ជីមីននិយាយទាំងច្របូកច្របល់ស្អីគេក្នុងភ្លើងនោះ តើវាពាក់ពន្ធ័អ្វីនិងគេ ហេតុអ្វីស្រី្ដម្នាក់នេះនិយាយមកដូចអាថ៍កំបាំងម្ល៉េះ
" ហាសហា ឯងមិនមែនជាកូនយើងទេឯងជាកូនអាព្រះរាជបុត្រចង្រៃនោះ ឯងដឹងទេឪពុកម្ដាយរបស់ឯងតាមរកូនសឹងវិលក្បុងទៅហើយ ប៉ុន្ដែពួកវាមិនដឹងទេថាយើងយកឯងមកចិញ្ចឹមដើម្បីបំផ្លាញពួកវាទេ តែឯងបែបជាងប់ងុលហ្នឹងស្រីមិនហ៊ានធ្វើស្អីអាចង្រៃនិង ពិតជាចោលម្សៀតណាស់ "
" ដូច្នេះកន្លងមកខ្ញុំជាឧបករណ៍ឬ អរគុណសម្រាប់ការមើលថែកន្លងមកលាហើយ " គេដឹងមូលហេតុហើយម៉េចបណ្ដាលឲ្យលោកស្រីហ្គាលីណាព្រៃផ្សៃលើគេម្ល៉េះដោយសារគេមិនមែនជាកូនបង្កើត ប៉ុន្ដែយ៉ាងណាក៏អរគុណកន្លងមកដែរ ជីមីនបោះជំហានទៅកាន់ប្រពន្ធទាំងស្រាយខ្សែថ្នមៗ
" ឯងគ្មានសិទ្ធយកនាងចេញពីនេះទេ "
" ហេតុអ្វីខ្ញុំត្រូវស្ដាប់អ្នក " រាងក្រាស់រហ័សលើបីនាងដើរចេញទៅក្រៅដោយអង្គរក្សត្រៀមខ្លួនស្រេច អ្នកស្រីហ្គាលីណាត្រឹមសម្លឹងមិនហ៊ានកម្រើធ្វើអ្វីដែរផ្ដេសផ្ដាស ។
ផាំង សំឡេងគ្រាប់កាំភ្លើងបាញ់ទម្លុះពីក្រោយខ្នងធ្វើឲ្យរាងក្រាស់បាត់បង់ជំហរភ្លាមៗគេទន់ជង្គង់ស្ទើរតែដួល ប៉ុន្ដែរូបគេពង្រីកស្មារតីប្រឹងលើបីនាងតូចទាំងត្រហេបត្រហប រាងក្រាស់ប្រគល់ប្រពន្ធសំណប់ទៅជំនិតដោយមិនភ្លេចផ្ដាំផ្ញើពាក្យមួយចំនួន គេដឹងស្ថានភាពច្បាស់ បន្ដិចទៀតនាយនិងបាត់បង់ជីវិត
" ជួយមើលថែនាងពេលអត់ពីយើងផង ជាពិសេសនាងយំប្រាប់នាងថា
យើង ជីមីន ហ្គាលីណាមិនសប្បាយចិត្ដឃើញនាងយំទេកុំភ្លេចណា "
" ចៅហ្វាយហេតុអ្វីមានប្រសាសន៍ដូច្នេះទាន "
" អ្វីរៀបនិងកើតឡើងវាកើតនាពេលឆាប់ៗគ្រាន់យូរឬឆាប់ប៉ុណ្ណោះ " ពាក្យចម្លែកពីចៅហ្វាយប្រុសធ្វើឲ្យគេចាប់ផ្ដើមមិនស្រួលហើយវាដូចភាពផ្ដាំផ្ញើនៃថ្ងៃចុងក្រោយក្នុងជីវិតអញ្ចឹង ។
" ចៅហ្វាយចេញទៅជាមួយអ្នកស្រីទៅ ទីនេះខ្ញុំចាប់ចែង "
" គ្មានប្រយោជន៍ទេ ឯងទៅចុះ ជីវិតយើងជិតអស់ហើយ " គេដឹងថាម្ដាយចិត្ដមាម្នាក់នេះតែងតែដាក់ពិសលើគ្រាប់កាំភ្លើងជានិច្ចគេទាយដឹងថាមិនយូរហ្នឹងចាកចេញពីនាងទាំងមិនលា គេស្រណោះខ្លួនឯងណាស់ដែលឆាប់អស់ជីវិតទាំងមិនទាន់
ឃើញកូនភ្លោះមួយគូរនេះផង ។
" ចៅហ្វាយ " នាយជំនិតទឹកភ្នែករលីងរលោងក្ដុកក្ដួលក្នុងចិត្ដ
" ទៅៗប្រាំនាទីទៀតទីតាំងមួយនេះហ្នឹងផ្ទុះ ឯងជួយបើកឡានចេញឲ្យលឿនទៅ លាហើយជំនិតល្អរបស់យើង " ជីមីនដឹងពីកម្រិតនៃគ្រាប់បែកមួយនេះអាចផ្ទុះដល់ចម្ងាយឆ្ងាយឯណោះដូច្នោះហើយគ្មានសង្ឈឹមថាហ្នឹងរស់នោះទេប្រសិនបើយឺតយ៉ាវបន្ដិចទៀតអាចគ្មានឆ្អឹងបញ្ជុះសពផង ។
" ទៅៗ ប្រាប់នាងផងថាយើងស្រឡាញ់នាង សង្ឈឹមថាថ្ងៃខាងមុននាងហ្នឹងជួបអ្នកល្អជាងយើងជាតិក្រោយពួកយើងក្លាយជាប្ដីប្រពន្ធម្ដងទៀត ជុប "
រាងក្រាស់បន្សល់ស្នាមថើបលើថ្ងាល់មួយខ្សឺតធំ គេអង្អែលពោះប៉ោងតិចៗគេលាកូនសម្លាញ់ក្នុងចិត្ដគេសុំទោសដែលក្បត់សន្យាគេសុំទោសដែលមិនអាចដើរតួនាអទីជាលោកប៉ាល្អសម្រាប់ពួកគេ ។
" ប៉ាលាហើយកូនសម្លាញ់ ជាតិក្រោយពួកយើងជួបគ្នាម្ដងទៀតណា ពួក
ប្រហែលគ្មាននិស្ស័យនិងឃើញគ្នាទេ "
ទឹកភ្នែកជ្រាបចេញមកដោយកែវភ្នែកសម្លឹងឡានកំពុងបើកចេញទាំងស្នាមញញឹម ផាំង សំឡេងផ្ទុះគ្រាប់បែកក៏បន្លឺឡើងកក្រើកផ្អើលពេញប្រទេសឃ្លាំងមួយនោះវាមិនឆ្ងាយពីទីក្រុងប៉ុន្មានទេ អ្វីដែលសោកស្ដាយបំផុតគឺ អ្នកស្រីហ្គាលីណា ជីមីន និងប្អូនប្រុសក្រៅខោ លោកហ្គាលីណាត្រូវស្លាប់ក្នុងនោះទាំងអស់តែអ្វីចម្លែកចិត្ដគឺបាត់ខ្លួនអ៊ីហ្សារ៉ាមុនហេតុការណ៍និងកើតឡើង
ដំណឹងការស្លាប់របស់ជីមីន ធ្វើឲ្យរាងតូចយំទទ្រើតពិបាកទទួលយកឯណាលោកប្ដីជាទីស្រឡាញ់របស់នាងគាត់មិនបានស្លាប់ដូចសម្ដីប៊ូលីសប្រាប់ឡើយគេ
កំពុងចំណីម្ហូបអោយនាងញុំា គេគ្មានវត្ដមាននៅរោងចក្រនោះទេ គ្មានទេ
" ហ៊ឹកហ៊ឹក មីនមីនត្រឡប់មកវិញមក ហ៊ឹកហ៊ឹក អូនធ្វើចិត្ដពុំទាន់បានទេបងសម្លាញ់លឺអូនហៅទេត្រឡប់យកអូននិងកូនទៅជាមួយផងហ៊ឹកហ៊ឹក ឲ្យអូនរស់នៅអត់បងដោយរប្រៀបណា ហ៊ឹក "
សម្រែកយំនៃការឈឺចាប់ តំណក់ទឹកភ្នែកធ្លាក់ចុះតក់ៗជារយតំណក់តើឲ្យនាងពឹងពាក់អ្នកណាទៀតនាងស្រឡាញ់គេស្រឡាញ់ស្ទើរបាត់មុខមិនបានផង តែឥឡូវគេប្រែទៅចោលនាងរៀងរហូតទៅគ្មានថ្ងៃបង្ហាញរូបកាយលើផែនដីនេះជាថ្មីឡើយ គេពិតជាដាច់ចិត្ដណាស់ ។
" កាត់ចិត្ដទៅអូម៉ូអ៊ី ជីមីនគេទៅបានសុខហើយណា " ថេយ៉ុងទះស្មាអូម៉ូអ៊ីតិចៗអោយកាត់ចិត្ដទៅទោះនាងប្រឹងស្រែកយំប្រេះមេឃទៀតមិនអាចទទួលសម្លាញ់គេមកវិញដែរ រៀនធ្វើចិត្ដទទួលរឿងមួយនេះ ។
" ខ្ញុំមិនជឿទេ ប្ដីខ្ញុំនៅរស់ គេគ្មានបានទៅណាទេគេកំពុងឈរក្បែរខ្ញុំ ហ៊ឹកហ៊ឹក " រាងស្ដើងឱបក្រសោបរូបថតជាប់នាងមិនជឿទេ ជីមីនប្ដីនាងមិនស្លាប់ដូចអ្វីពួកគេនិយាយទេ គេកំពុងសម្លឹងមុខនាងហើយ ថេយ៉ុងាកមុខទៅមើលមឈូសទទេគ្មានសាកសព ការផ្ទុះមួយនោះវាបំផ្លាញសរីរាង្គកាយគេឆេះអស់ ។
តាំងពីរោងបុណ្យជីមីនត្រូវបញ្ចប់អូម៉ូអ៊ីសំងំក្នុងបន្ទប់ឱបរូបថតគេជាប់ផ្អឹបនិងទ្រូងនាងពិបាកធ្វើចិត្ដទទួលរឿងពិតនេះណាស់ បេះដូងនាងបញ្ជាមកថា រស់នៅមានជីវិតឡើយទេ គ្រាន់តែមិនបង្ហាញមុខប៉ុណ្ណោះ នាងជឿជាក់អញ្ចឹង
" ហ៊ឹកហ៊ឹក មីនមីន អូនជឿជាក់លើបង ហ៊ឹកហ៊ឹកកុំយូរពេកណាអូនរង់ចាំបង " ទោះបីគ្មានការវិលត្រឡប់របស់គេក៏ដោយនាងសប្បាយចិត្ដដេកចាំផ្លូវគេជានិច្ច
រយះពេល២ខែកន្លងផុតរាងតូចរៀនកាត់ចិត្ដបានខ្លះហើយៗ នាងកាន់បាច់ផ្កាដើរទៅថ្នូរប្ដីខ្លួនដោយបន្ទោបខ្លួនបន្ដិច
" សួស្ដីមីនមីន តើបងរស់នៅទីនេះឯកាដែរទេមានគំនិតថាចង់ត្រឡប់ទៅផ្ទះពួកយើងដែរទេ ហិហិ អូននិយាយលលេងទេណា ទោះបីបងចង់ក៏វាមិនអាចដោយ បងសប្បាយចិត្ដទេដែលឃើញអូនមកលេង ពេលនេះ២ខែហើយនៃការចាកចេញរបស់បង ហ៊ឹកហ៊ឹក អូន នឹកបងណាស់ មីនមីន ពេលនេះកូនពួកយើង៥ខែហើយខ្វះប៉ុន្មានខែទៀតពួកគេហ្នឹងចេញមកក្រៅសម្លឹងឃើញ ពិភពលោកធំល្វើងល្វើយនេះបងប្រាកដជាសប្បាយចិត្ដត្រេកអរដែលដឹងថាកូនពួកយើងជាកូនស្រីភ្លោះអូននឹកបងលឺទេជីមីន ហ្គាលីណា ហេតុអ្វីក៏បងព្រមដេកស្ងៀមមួយកន្លែងវាមិនសប្បាយទេឆាប់ក្រោកឈ្លោះជាមួយអូនមក អូនអផ្សុក អូនរួយជើងក្រោកមកប្របាច់ជើងអោយអូនកុំភ្លេចសួរអូនផងថាអូនឈឺទេ មើលចុះជើងស្រឡូនៗនេះមិនគួរដើរយូរទេវាហើមអាក្រក់មើលប៉ុណ្ណាមកស្ដីបន្ទោសអូនមក មនុស្សអាក្រក់របស់អូន ហ៊ឹកហ៊ឹក លឺអូនស្រែកហៅទេ ហ៊ឹកហ៊ឹក "
ដំបូងនាងសន្យាមិនយំឡើយ ប៉ុន្ដែនាងឃើញស្នាមញញឹមរបស់គេវាលោតប្រព័ន្ធការចងចាំនៃអនុស្សាវរីយ៍ពួកគេប្រលែងគ្នា រូបភាពសំណើចសើចសប្បាយរីករាយ ក៏ដំណើរកំសាន្ដទៅប្រទេសក្រៅ សម្ដីលួងលោមនាងពិតជានឹកសំឡេងរបស់គេដែលហៅនាងអ៊ីអ៊ីឬអូនសម្លាញ់ក្រោកឡើងព្រឹកហើយ
កុំគេងទ្រមក់អីអូនមិនមែនខ្លួនមួយដូចមុនទេគេថែមផ្ដាំនាងទៀតឲ្យទៅដើរហាត់ប្រាណដើម្បីសុខភាពទារកនិងចំណីអាហារគេតែងតែរកល្អលេខមួយឲ្យនាងញុំា ការថើបសែនកក់ក្ដៅសំឡេងឈ្លោះគ្នាដោយសារការប្រច័ណ្ឌឯណាស្វាមីនាង តើថ្ងៃណាទើបអាចបន្ដសកម្មភាពទាំងអស់នោះតទៀត ។
" ហ៊ឹកហ៊ឹក បងដឹងទេបងស្អប់អ្នកណាធ្វើឲ្យអូនយំ ប៉ុន្ដែវាជាបងម្នាក់គត់ ឆាប់មកលួងលោមអូនមកមីនមីនអូននឹកសំឡេងបង បងបម្រុងគេងដល់ណាទៀត ហ៊ឹកហ៊ឹក "
ថ្ងៃណាទីណាខែណាឆ្នាំណាទើបគេក្រោកពីកន្លែងកណ្ដោចកណ្ដែងមួយនេះនាងពិតជាល្ងីល្ងើណាស់មនុស្សស្លាប់ឯណាអាចរស់ឡើងវិញនោះ
ទោះបីវាជាពាក្យលួងលោមខ្លួនឯងក៏ដោយតែការពិតនូវជាការពិត គេស្លាប់ហើយគេចាកចោលនាងតាំងពីថ្ងៃកើតរឿងមួយនោះមកម្ល៉េះ ។
រាងស្ដើងអង្គុយនិយាយពីនេះពីនោះចំពោះមុខថ្នូរស្វាមីតាំងពីព្រឹកប្រលឹមរហូតដល់ល្ងាចនាងលើកអាហារបង្ហាញឲ្យគេឃើញ គ្មានគេនូវក្បែរនាងក៏អាចរកអ្វីញុំាដោយខ្លួនឯងដែរ សង្ឈឹមថាគេលែងបារម្ភ
តំណក់ទឹកភ្លៀងហូរធ្លាក់ចុះមកឥតឈប់ឥតឈររាងតូចអង្អែលប្រអប់ដៃខ្លួនឯងក៏ដោយសារប៉ះត្រូវចំហាយទឹកភ្លៀង នាងកាន់ឆ័ត្របណ្ដើរនិយាយទៅកាន់រាងក្រាស់បណ្ដើរតស៊ូមិនទៅណាចោលគេទេ
" ឃើញអត់អូនមិនទៅណាចោលបងឡើយ អូនកំដរបងជានិច្ច ហ៊ឹកហ៊ឹក " ទឹកនេត្រាហូរមិនចេះរីកស្ងួតនាងនិយាយចប់មួយប្រយោគភ្លាមនាងប្រលែងទឹកភ្នែកទាំងប៉ុន្មានមកទាំងអស់ ហេតុអ្វីវាសនាប្ដីប្រពន្ធនាងព្រាត់ប្រាសបែបនេ អ្នកណាយល់អារម្មណ៍នាង នាងស្រឡាញ់គេខ្លាំងណាស់ ប៉ុន្ដែព្រះផ្ដាច់មេត្ដាចំពោះនាងនិងកូននាំយករូបគេលឿនដូច្នេះ ។
" ស្រីម្នាក់ឈរចំពោះមុខថ្នូរជីមីននោះជាអ្នកណា "
សរសេរដោយ៖ម៉ូ
YOU ARE READING
ប្រពន្ធកំពូលឆ្នាស វគ្គ១ ( ចប់ )
Romanceករប្រច័ណ្ឌដោយមិនដឹងខ្លួនធ្វេីឲ្យក្មេងស្រីមិនដឹងអី បញ្ចេញកាយវិការមិនសមរម្យទៅលេីសសមាជិកមិត្ដ ភក្ដិដោយគិតថាបបួលរាងក្រាស់ដេីរលេងដាច់យប់ ប៉ុណ្នឹង។ សរសេរដោយ: ម៉ូ
