ភាគ៣២៖យើងលែងលះគ្នា!!

554 28 0
                                    

"​ កុំលេងសើចផ្លូវចិត្ដខ្ញុំណា​ថេយ៉ុង​ "​ អូម៉ូអ៊ី​គ្មានពេលទំនេរស្ដាប់រឿង​កំប្លែងដែល​ថេយ៉ុង​និពន្ធឡើងទេ​  នាងត្រូវជួប​រាងក្រាស់​ជាបន្ទាន់​ពីព្រោះ​ជិតដល់ការបង្ហាញខ្លួនគ្រួសារនាងនូវលើឆាក​ ។ 
"​ ទេរឿងពិតខ្ញុំគ្មានពេល prank ឯង​អូម៉ូអ៊ី "​
"​ ល្អ​ អាកញ្ចាស់​ហ៊ានបណ្ដើរស្រីក្មេងផង​ ងាប់ក៏ពិបាកដែរ​ ​ "
...
រាងក្រាស់ខ្សឹបដាក់ត្រចៀក នាងត្រូវជឿជាក់លើគេព្រោះអ្វីដែលគេនិយាយវាស្ទើរ៩៩ភាគរយហើយជាការពិតមនុស្សគេមិនចេះទៅបោកប្រាស់​អ្នកដទៃដើម្បីរួចខ្លួនទេចាំទុកផង​
"​ ចាំយប់បងហ្នឹងបកស្រាយគ្រប់យ៉ាងឲ្យអូនដឹង​ "​
"​ នាងសមចិត្ដហើយឬដែលឃើញ​ប្ដីប្រពន្ធ​គេឈ្លោះគ្នា​ "​
រាងតូចស្ងាត់មាត់មិនតបតនិងរាងក្រាស់       បែបជាងាកសម្លក់អ៊ីហ្សារ៉ានាងពេញចិត្ដហើយឃើញ​គ្រួសារគេចាប់ផ្ដើមមានជំទាស់និងគ្នា​      សប្បាយទេដែរមកបំបែកបំបាក់គ្រួសារអ្នកដទៃ​ ។
"​ នាងកំពុងនិយាយអី​  "​ អ៊ីហ្សារ៉ាធ្វើពើជាមិនខ្យល់សួរសំនួរទៅនាងតូចវិញដោយទឹក​មុខ​ស្លូតបូត​
"​ នាងពូកែធ្វើពើណាស់​ កម្មពៀរ​ហ្នឹងតាមនាងថ្ងៃខាងមុ​ន​ "​
អូម៉ូអ៊ីខ្ជិលវាចាបន្ដក៏អូសដៃរាងក្រាស់ចេញពីសួនច្បារទាំងក្នុងចិត្ដ​ឆេះ​សន្ធោសន្ធៅ​នាងចង់យកកាំបិតឈូតមុខឲ្យ​អាយះខ្ទេចក្លាយជាស្រីមុខបិសាចទេតើឯរាងក្រាស់ស្ងាត់មាត់ឲ្យឈឹងមិនបន្លឺក្អកអ្វីបន្ដិច​ ។
"​ ពួកយើងលែងលះគ្នាទៅ​  "
រាងតូចនិយាយបើកឆាកមុនដំបូងនាងពិតជាហត់នឿយក្នុងការ​កម្ចាត់មេរោគ​រាលដាល​អស់នេះណាស់មួយថ្ងៃៗគិតជេរប្រមាថវាយធាក់ទាត់ជាមួយស្រីកំណានរបស់រាងក្រាស់នេះនាងក៏ចេះហត់ដែរម្ដងពីម្ដងនាងអាច​កម្ចាត់​បានប៉ុន្ដែរឿងនេះវាញឹកញាប់​ពេកនាងពិបាកទទួលយកវាណាស់​ ។
"​ អូនឯងយកស្អីមកគិតគ្រាន់រឿង​អ៊ីហ្សារ៉ា​សោះអូនចង់ចែកផ្លូវ​ "​
ជីមីន​គាំងស្ញេញ​ពេលលឺពាក្យលែងលះចេញពីមាត់រាងតូចនេះទោះខឹងស្អប់ប៉ុណ្ណានាងត្រូវគិតកូនជាចម្បងដែរ​ កូនគេកើតមកចង់បានភាពកក់ក្ដៅពីគ្រួសារមានប៉ាមានម៉ាក់ចាំមើលថែ​ កុំយកការខឹង​មួយឆាវមកនិយាយអារកាត់វាអី​
"​ ខ្ញុំហត់នឿយ លោកទៅរកនាងទៅខ្ញុំចង់សម្រាកហើយ​ "​ នាងមិនយល់ពីខ្លួនឯងទេដឹងហើយថាវាជាល្បិចម៉េចក៏       ​បណ្ដែត​បណ្ដោយ​ឲ្យរឿរឿងតូចក្លាយជាធំអញ្ចឹងនាងដឹងថាការនិយាយមុននេះគ្មាន​ពិចារណា​ច្បាស់លាស់​ទើបហ៊ានសម្រេចចិត្ដមួយខ្យល់​ ។
"​ នែ​ អូម៉ូអ៊ីនិយាយឲ្យដឹងរឿងសិន​ "​
រាងក្រាស់ស្រែកឃាត់នាងឲ្យនិយាយដឹងរឿងសិនចាំបែរខ្នងដាក់គ្នា​ ពួកគេត្រូវដោះស្រាយដោយសន្ដិវិធី​ទើបត្រឹមត្រូវជាងយកកំហឹងដោះស្រាយ​ ជីមីនដើរតាមនាងពីក្រោយត្រុកៗដូចកូនឆ្កែមួយក្បាលតាមអង្វរម្ចាស់អញ្ចឹង
"​ ខ្ញុំគ្មានអ្វីត្រូវនិយាយទេ​  " នាងទាញ​វ៉ាលីដើរទៅបើកទូរ​ប្រមូល​សម្លៀកបំពាក់​បិតដាក់ក្នុងវ៉ាល់
"​  អូនកុំប្រើ​អារម្មណ៍​មួយឆាវផ្ដាច់ទំនាក់ទំនងពួកយើងអី​បងសុំ​អង្វរអូន​ អូម៉ូអ៊ី​អូនមិនខ្វល់ពីបង​វាមិនអ្វីទេប៉ុន្ដែអូនត្រូវ​ខ្វល់ខ្វាយ​ពីកូនក្នុងពោះតើពួកគេកើតចេញមកសួរប៉ាអូនឆ្លើយតបពួកគេរប្រៀបណាសុំយល់ចិត្ដពួកគេបង​ ព្រោះបងមិនចង់ឲ្យពួកគេជាន់ដានបងឡើយ "
"​ ទេខ្ញុំមិនស្ដាប់​     ជៀសផ្លូវ​ "​
រាងតូចបន្លឺឡើង​ញ័របបូរមាត់ទទ្រើត​នាងខំទប់ទឹកភ្នែក​កុំឲ្យហូរស្រកមក​ នាងក៏ពិបាកចិត្ដមិនចាញ់គេទេនាងខំបំភ្លេចរូបភាពមុននិងហើយតែវា​ដក់ជាប់​ក្នុងខួរនូវឡើយទោះប្រឹងបំភ្លេចយ៉ាងណាក៏មិនភ្លេចវាដែរ​ ។
"​ បងមិនជៀស​ ពួកយើងអាចសម្រួលគ្នាបានតើ អូម៉ូអ៊ី​ "​
"​ សម្រួលអីទៀតខ្ញុំវាហត់លោកយល់ពាក្យហ្នឹងទេ​​ "
"​ អូនហត់មែនទេ​ អូនអាចសម្រាកបានតើម៉េចក៏​ជ្រើសរើសផ្លូវមួយនេះ​ "​
ជីមីនសម្លឹងមុខប្រពន្ធទាំងទឹកភ្នែក​រលីងរលោង​        បន្ដិចទៀតគេត្រូវបាត់បង់​នារីជាស្រឡាញ់ពេញបេះដូង  ហើយឬ  តើនាងទៅបាត់ឲ្យគេ​រស់រាន​ដោយរប្រៀបណា​ នាងជាម្ចាស់កែវភ្នែកដែល     អាចបំភ្លឺគេចេញពីកន្លែងងងឹតនិងម្ចាស់បេះដូងដែលបង្រៀនឲ្យនាយស្គាល់ពីអ្វី​យោគយល់​ស្នេហា​ទៀតផងប្រសិននាងចាកចេញអញ្ចឹងវាជាថ្ងៃចុងក្រោយនៃជីវិតគេផងដែរ​  ។
"​ ខ្ញុំហត់ហ្នឹងស្រីរបស់លោកឯងស្ដាប់លឺទេ​ "​

ប្រពន្ធកំពូលឆ្នាស វគ្គ១ ( ចប់ )Where stories live. Discover now