ភាគ៤០៖បងកើតអី!!

431 21 0
                                    

"​ បងកើតអី​ មីនមីន​ ហ៊ឹកហ៊ឹក​ "​
នាងឱបពីក្រោយខ្នងគេស្រែកយំមិនចាញ់គ្នាអង្គរក្ស​លឺសម្រែកម្ចាស់រត់ឡើងមកដោយដៃកាន់​ប្រអប់ថ្នាំជាច្រើនសម្រាប់​ព្រះរាជបុត្រ​ពួកគេ
"​ សូមអ្នកនាងអញ្ជើញអង្គុយមួយកន្លែងសិនទៅ​ "
"​ ហ៊ឹកហ៊ឹក​ "​
នាងខ្លាចគេ​កើតអ្វី​ធ្ងន់ធ្ងរ​នេះនាងទើបរករូបគេឃើញទេកុំប្រញាប់យកគេចេញពីទ្រូងនាងទៀតអីអង្គរក្ស​ដាក់ឲ្យជីមីនសម្រាកលើគ្រែដណ្ដប់ភួយរៀបរយដោយផ្ដាំរាងតូចថាកុំនិយាយអ្វី​ផ្ដេសផ្ដាស​បើមិនចង់ឃើញអាការះមុនហ្នឹងទៀត​ នាងក៏ងក់ក្បាលយល់ព្រម​
"​ អូនសុំទោសណា​ ប្ដីសម្លាញ់​ "​
នាងតូចអង្អែលសក់ទន់រលោងដូច​សរសៃសូត្រនាងឡើងលើពូកគេងជាមួយគេដោយមុខ​ផ្អឹបនិងទ្រូង​សំងំបិទភ្នែកគេង​
"​ ពួកគេសង្ឈឹមឬថាបានរស់នៅជាមួយគ្នាដោយក្ដីសុខ​ "
ស្រមោលបុរសឈុតខ្មៅឈរជ្រុងម្ខាងនៃទីងងឹតគេញញឹមចុងមាត់​ពោរពេញ​ដោយ​ល្បិចកល​មួយរយជំពូក​ ។
ទម្រាំគេនិយាយ​បញ្ចុះបញ្ចូល​កុំឲ្យរាងតូចទៅតាមខាតទឹកមាត់មិនស្ទើរទេពេលនេះរាងក្រាស់កំពុងបើកឡានទៅកាន់វិមានរបស់បិតាគេ​ឡានស្ព័រឈប់ចតដោយ​អ្នកបម្រើរហ័សបើកជូនដោយគេទម្លាក់ជើងជាន់​បេតុង​ដើរចូលទៅយ៉ាងស្វាហាប់​ តែត្រូវផ្អាកដោយឃើញ​អ្នកជា​ឪពុក​លើកជើងគង់អន្ទាក់ខ្លាអានកាសែត​
"​ ឯងនិងនាងដាច់ខាតមិនត្រូ​វជួបគ្នាឡើយ​ "​ គ្រាន់អង្គុយទាន់ក្ដៅគូទផង​ព្រះអង្គបោះសម្ដីភ្លែតដោយក្រសែភ្នែកលាក់បាំងអ្វីម្យ៉ាងពីខាងក្រោយ​
"​ ហេតុអី​ខ្ញុំជួបនាងមិនបាន​ អ្នកកំពុងបិទបាំងអ្វីឬ​ "​ ជីមីនចងចិញ្ចើមសួរអ្នកជា​ឪពុកម៉េចគាត់ដឹងថាគេនិងនាងជួបគេឬមានអ្នក​រាយការណ៍​ប្រាប់​ គេចង់បាន​ជីវិតឯកជនមិនបានទេឬម៉េចក៏​ឃុំឃាំង​បិទសិទ្ធគេម្ល៉េះតាំងពីគេដឹងខ្លួនមកអ្នកអង្គម្ចាស់តែងតែបង្ហាញសកម្មភាពប្លែកៗជានិច្ច
"​ យើងគ្មានអ្វីលាក់បាំងនិងឯងទេ​ "​
"​ អ្នកប្រាកដចិត្ដទេ​ មនុស្សខ្ញុំស្អប់អ្វីជាងគេអ្នកដឹងទេនោះគឺមនុស្ស​កុហក​ "​
គេនៅមិនជឿស្រដីគាត់ដដែល គេសួរគាត់បញ្ជាក់ទៀតថាពិតជាគ្មានការភូតកុហក​ ដឹងស្រាប់ចរិតគេស្អប់បំផុតអ្នកដែលកុហកជាពិសេសមនុស្សទុកចិត្ដ ។
"​ គឺ...​ យើងជា​ឪពុក​ឯងណា​ "​ អ្នកអង្គម្ចាស់​និយាយទាំងសំឡេង​រដាក់រដុប​លួចភ័យក្នុងចិត្ដ
"​ ទ្រង់ជា​ឪពុក​ខ្ញុំឬអត់ឲ្យតែអ្នកណា​កុហកខ្ញុំសម្លាប់អ្នកនោះ​ " សម្ដីមុតស្រួចចាក់ដោតបេះដូងនាយនិយាយហើយនាយហ៊ានធ្វើគ្រប់យ៉ាងមិនថាសម្លាប់
"​ ឯងកុំបញ្ចេញ​ចរិតព្រៃពេក​ ហ៊ូហ្វាកា​ "​
"​ ហាសហា​ ទ្រង់ប្រញាប់ភ័យម្ល៉េះ​ ឬទ្រង់កុហកមែន បុត្រគ្រាន់និយាយចោលប៉ុណ្ណោះ​ បិតាកុំយកទុកព្រះទ័យអី​ "​ រាងក្រាស់ក្រោកឈរមួយអស់កម្ពស់បោះជំហានដើរចេញទៅវិញដោយគ្មានពាក្យថាលាសូប្បីមួយម៉ាត់​
​"​ ទ្រង់លាក់ខ្ញុំមិនជិតទេ​ ខ្ញុំនិងស្វែករកវាដោយខ្លួនឯង​ "​ គេស្វែងរកវាតាមរយះរាងតូចគេចង់ដឹងថា​អត្តសញ្ញាណ​ពិតជាអ្នកណាមកពីណាម៉េចបើកភ្នែកឡើងភ្លាមគេភ្លេចអ្វីគ្រប់យ៉ាងមិនចាំសូប្បីតែឈ្មោះខ្លួនឯង​អញ្ចឹង ។
​រយះពេល​មួយម៉ោងដែរស្រីតូចអង្គុយចាំគេមុខផ្ទះ​ នាងភ័យខ្លាចគេទៅចោលខណះនោះសំឡេងឡានបើកចូលមកនាងប្រញាប់ឈរញញឹមពីចម្ងាយ​គ្រាន់គេបើកទ្វាឡានចេញក្រៅភ្លាមនាងស្ទុះទៅឱបភ្លែត
"​ ហ៊ឹកហ៊ឹក​ បងទៅណាយូរម្ល៉េះ​ "​
"​ យើងគ្រាន់ទៅជួបបិតាយើងប៉ុណ្ណោះ​ ចូលទៅក្នុងទៅទីនេះក្ដៅណាស់វាធ្វើឲ្យនាងក្ដៅបានណា​ "​ ជីមីនអង្អែលសក់នាងតិចៗដោយប្រាប់អ្វីតាមត្រង់​
"​ កុហកអូនទេ​ "​ អូម៉ូអ៊ី​ងើយមុខសម្លឹងមុខគេចំៗ
"​ មិនទេ​ ឃ្លានឬនៅ​ "​
"​ អូនឃ្លាន​ពិសេសឃ្លានក្លិនបង​ ហិហិ​ "​
អស់ពីយំចូលសើចនាងចំជាក្មេងអាយុបីឆ្នាំមែន​ ជីមីនគ្រវីក្បាលហួសចិត្តនិងនាង​ផ្លាស់ប្ដូរ​លឿនដូច​រន្ទះបាញ់​អ្នកណាតាមទាន់ទៅនេះឬអារម្មណ៍​មនុស្សស្រីពោះធំប្រែប្រួលមិនទៀង ???
"​ ឡប់មែន​ ម៉ោះ​ "​ ប្រអប់ដៃរាងក្រាស់លូកឱបចង្កេះនាងទាំងមិនដឹងខ្លួន​ គេក៏មិនយល់ពី​ទង្វើខ្លួនឯងដែរ​ ម៉េចសុខៗចង់ឱបនាងចឹង​នាងជាអ្នកណាមនុស្សសំខាន់ជាងគេក្នុងជីវិតឬអ្វីឲ្យប្រាកដ​គេ​វង្វេងអស់ហើយ ។
យប់ឡើង​អូម៉ូអ៊ី​ចាប់ផ្ដើម​ធ្វើតាម​គម្រោងការដែលគិតទុកអស់មួយថ្ងៃនាងចាកថ្នាំមួយប្រភេទនេះលាយជាមួយកាហ្វេខ្មៅ​
"​ នេះកាហ្វេខ្មៅរបស់បង​ "​ អូម៉ូអ៊ីហុចកែវកាហ្វេឲ្យ
"​ អរគុណលំបាកនាងហើយ យើងពិតជាក្រែងចិត្ដមែនទែន​ "​
"​ លំបាកអីប៉ុណ្នឹង កុំក្រែងចិត្ដ អូនជាប្រពន្ធបងតើ​ ជុប​ "​
"​ ប្រហើន នាងថើបយើង​ចឹង​ "​ ជីមីនទម្លាក់កែវចុះគេងាកមើលមុខនាងដោយដៃត្រដុសថ្ពាស់តិចៗ
"​ ប្ដីអូនមិនឲ្យអូនថើបចុះអូនទៅថើបអ្នកណា​ "​
"​ នាងគិតថាយើងជាប្ដីនាង​អញ្ចឹង​ឬ​ នាងមានអ្វី​ពិសោធន៍​ "
"​ ស្នាមសាក់របស់បងនៅលើដើមដៃព្រោះអូនជាអ្នកទាមទារឲ្យសាក់​ "​
"​ ប៉ុន្ដែយើងគ្មានទេ​ "​
"​ បងដឹងមិនច្បាស់ដូចអូនទេ​ "​ ខ្វោក​ អាវ​សាមីតម្លៃកប់ពពកបានរហែកក្លាយជា​ក្រណាត់អស់នាងពិនិត្យមើលរាងកាយគេ ​លេចស្នាមញញឹមឡើងភ្លាមៗ
"​ នាងហែកវាធ្វើស្អី​ "​ រាងក្រាស់គំហកទាំងមិនពេញចិត្ដ
"​ ហែករក​ភស្ដុតាង​ "​
"​ ភស្ដុតាង​នាងស្អីរបស់នាង ​ "​
"​ ក្រែងបងជាអ្នកឲ្យអូនបញ្ជាក់ហី​ "​
"​ ប៉ុន្ដែ​...​ "​ រាងក្រាស់ហារមាត់និយាយនាងតូចថើបបំបិទមាត់គេមុនបាត់ដោយទាញទូរសព្ទថតសាក់ឲ្យគេមើល
"​ នេះឃើញទេអូននិយាយហើយបងជាប្ដីអូន​ "​ ជីមីនភ្ញាក់ផ្អើលនេះនាង​ពាក់ពន្ធ័​រឿងអតីតកាលគេឬ​ ប្រហែលនារីក្នុងសុបនិ​រាល់យប់របស់គេជានាងនិងឯង
"​ គឺជានាង​ "​
"​ ចាំហើយមែនទេ​ អូនគឺ​ ឈិន​ អូម៉ូអ៊ី​ណា​ "​
"​ យើងធ្លាប់លឺឈ្មោះមួយនេះ​ អួយ..​.​ "​ គេព្យាយាមនឹកគិតពេកធ្វើឲ្យ​ក្បាលឈឺម្ដងទៀតគេស្រែកមួយទំហឹងដោយក្នុងរង្វង់ដៃអូម៉ូអ៊ី
"​ សម្រួលអារម្មណ៍​ ដកដង្ហើម​វែងៗ​ណាប្ដីសម្លាញ់គិតមួយៗសន្សឹមៗអូនមិនបង្ខំបងទេណា​ "​ នាង​ពន្យល់ប្រាប់គេឲ្យនឹកគិតមួយៗដោយមិនបង្ខំ​ នាងមិនចង់ឃើញការឈឺចាប់របស់គេទេ​ មួយស្របក់ក្រោយ​ជីមីនក៏​ធូរស្បើយ​គេឱបរឹត
"​ គឺជានាងមែន​ "​ គេនិយាយពាក្យនេះច្រើនសាររហូតគេងលក់បាត់​ នាងតូចដកដង្ហើមធំ "​ ពេលណាការចងចាំបងមកវិញ​ "​ នាងមិនល្ងង់ទេនាងដឹងតាំងពីដំបូងថាគេមិនចាំរឿងនាងនិងគេបន្ដិចសោះ​ នាងហ្នឹងវែកមុខ​មេខ្លោង​ដែលហ៊ានយកស្វាមីនាងចាកឆ្ងាយពីនាងជាយូរខែ ។
"​ អូនស្បថអ្នកណាក៏ដោយហ៊ាន​ដណ្ដើមបងចេញពីទ្រូងអូនម្នាក់នេះហ្នឹងស្លាប់​ "​
យប់ជ្រៅបន្ដិច​ជីមីនងើបពីដំណេកគេឃើញកែវកាហ្វេនាងយកមកតាំងពី​ក្បាល​ល្ងាចគេក្រែបផឹកតិចៗដោយភ្នែកសម្លឹងមើលផ្កាយរះ​ចែងចាំង​លើផ្ទៃមេឃនៃពេលរាត្រី ១៥នាទីក្រោយកម្ដៅក្នុងខ្លួនរបស់គេចាប់ផ្ដើមក្ដៅ​ភាយៗ
"​ ម៉េចក្ដៅចឹង​ "​ គេតំឡើងលេខម៉ាស៊ីនត្រជាក់ស្ទើរកកក្លាយជាទឹកកក
"​ ស្បែកទន់ដូចស្បែកកូនក្មេង​ "​
សរសេរដោយ៖ម៉ូ

ប្រពន្ធកំពូលឆ្នាស វគ្គ១ ( ចប់ )Where stories live. Discover now