ភាគ៥១៖តើបន្ដសងសឹកទេ!!

563 14 0
                                    

ក្រោយពីការចងចាំគេត្រឡប់មកវិញគេពេញចិត្ដនិងមាន​មោទនភាព​ចំពោះ​សមត្ថភាព​របស់អូម៉ូអ៊ី នាងពូកែទាំងរឿង​ជំនាញពូកែទាំង​ម្ហូបអាហារ​នាងប្រែប្រួលក្លាយជាមនុស្សចាស់ទុំម្នាក់ដែលមានគោលដៅនិងបំណងច្បាស់លាស់​ នាងមិនធ្វើឲ្យគេអស់សង្ឈឹមលើនាងទេ​ប្រសិនបើឲ្យគេ​ប្រៀបធៀប​និង​អូម៉ូអ៊ី​ពីមុននិង​បច្ចុប្បន្ន​វាឆ្ងាយគ្នាដាច់ប្រៀបនិងមនុស្សពីផ្សេងគ្នាអញ្ចឹង ។
"​ ប្រពន្ធ​ជីមីន​ ហ្គាលីណា​ត្រូវតែអញ្ចឹងហើយ​ "​
នាងពើតទ្រូងបែបអំនួតនាងត្រូវតែពូកែសព្វគ្រប់​ នាងមិនអាចធ្វើឲ្យរាងក្រាស់បាក់មុខដោយសារនាងមិនចេះអ្វីសោះនោះទេ​ វាគ្មានថ្ងៃកើតឡើងឡើយ​ ។
"​ នាងច្រម៉ក់​ តោះចូលទៅខាងក្នុងវិញទៅអូនត្រូវខ្យល់យូរហើយខ្លាចក្រែងផ្ដាសាយ​ "​
"​ ជីមីន​ "​
"​ ហ៊ឹម​ "​ ជីមីនគ្រហឹមដើមកឈប់ស្ងៀមចាំស្ដាប់សម្ដីនាងនិយាយ
"​ តើអាចជូនអូនសម្រាកក្នុងបន្ទប់បានទេ​ អូនពិតជាមិនអាចទ្រាំនិងកម្មវិធី​រញ៉េរញ៉ៃ​នោះបានទេ​ "​ រាងតូចធ្វើមុខជូរលឺគេបបួលចូលក្នុងកម្មវិធី​វិញ
"​ មិនអីទេតោះចាំបងឲ្យ​ យ៉ុនហ្គី​ហ្យុង​រៀបចំឲ្យណា​ "​
"​ អូនអរគុណបងណាស់លោកប្ដី​ "
សកម្មភាព​ទាំងអស់គឺស្ថិតក្រោមក្រសែភ្នែកមួយគូរដែលឃើញរឿងមួយនេះតាំងពីដើមរហូតដល់ពួកគេចាកចេញពីទីកន្លែងនោះនាយដកដង្ហើម​ធំ​គេតឹងទ្រូងណាស់ដែលទៅបំផ្លាញគ្រួសារ​ផ្អែមល្ហែម​មួយនេះ
"​ តើខ្ញុំគួរបន្ដសងសឹកឯងដែលទេ​ ជីមីន​ "​
ហ៊ូស៊ុក​សម្លឹងផែនខ្នងពួកគេបូករួមនិងទឹកមុខ​ស្រងូតស្រងាត់​ហើយងាកទៅសម្លឹងផ្ទៃសមុទ្រយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ដោយគិតក្នុងចិត្ដ
"​ ខ្ញុំបិះនិងធ្វើឲ្យក្មេងពីនាក់ត្រូវស្លាប់​ តើខ្ញុំ​ឃោឃៅ​ដែលទេខ្ញុំគ្រាន់ចង់ធ្វើវាសងជំងឺចិត្ដដែលគេធ្វើដាក់គ្រួសារប៉ុណ្ណោះ​ ពូសុំទោសណាអូនីម៉ូ​ "​
នាយសង្ហាបន្លឺពាក្យសុំទោសក្នុងចិត្ដគេមិនអាចបញ្ឈប់រឿងគំនុំគុំកួន​មួយនេះភ្លាមៗទេ​ គេត្រូវការពេលវេលាដើម្បី​បន្សាប​ភាពស្អប់ខ្ពើម​និងកំហឹងនៃគំនុំនេះចោល​
គេលើកដៃសម្លាប់ជីមីនមិនកើតព្រោះរាងក្រាស់មានតួនាទីច្រើនក្នុងគ្រួសារ​ប្រសិនគេបំបែកបំបាក់ឪពុកពួកនាងចុះតើមានអ្វីសង្ឈឹមទៀត​ នាងត្រូវក្លាយជាក្មេង​កំព្រា​ឪពុក​ទាំងវ័យក្មេងអញ្ចឹងឬ​ តើនាងបាត់បង់ជីមីនហើយនាងប្រឈមមុខនិង​សង្គមខាងក្រៅបែបណា​ គេគួរគិតឲ្យ​ល្អិតល្អន់ចំពោះចំនុចមួយនេះ​ ។
"​ វាល្មមដល់ពេលដោះលែងខ្លួនឯងចេញពីគំនុំហើយ​ថេយ៍​ ខូហ្សៀយូ​ ឯងមិនត្រូវធ្វើវាទេឯងត្រូវដើម្បីពួកនាង​ ឯងមិនអាចឲ្យមានអារម្មណ៍​វិប្បដិសារី​សម្រាប់អ្នកណាឡើយ​ "​ ហ៊ូស៊ុក​ដាស់តឿន​ចិត្ដខ្លួនឯងដោយផ្ដាច់ខ្លួនចេញពីគំនុំមួយនេះឲ្យបាន​
"​ ឯងគិតវា​ត្រឹមត្រូវ​ហើយ​ ថេយ៍​ ខូហ្សៀយូ​ "​ ណាំជូនសំងំស្ដាប់គេ
និយាយយ៉ាងយូរទើបបង្ហាញខ្លួន​
"​ ណាំជូន​ ឯងលឺគ្រប់យ៉ាងហើយឬ​ "
"​ មែនលឺទាំងអស់​ "​ ណាំជូនងក់ក្បាលគេនឹកនាយនិយាយគ្រប់ម៉ាត់
"​ តើឯងគិតថាយើង​អត្មានិយម​ដែរទេ​ "
"​ អត់ទេ​ ឯងគិតវាបែបនេះយើងសប្បាយចិត្ដណាស់ហើយអ្នកណាក៏ធ្លាប់សាងកំហុសឡើងមកដែល​ ប៉ុន្ដែត្រូវកត់សម្គាល់ថាមនុស្សមួយប្រភេទនោះចេះភ្ញាក់ខ្លួនកែចរិតនេះចេញដែរទេ​ អ្វីដែលឯងធ្វើវាត្រឹមត្រូវគ្រាន់​ហួងហែង​បន្ដិចប៉ុណ្នឹង​ "​
អ្នកណាក៏ធ្លាប់សាងកំហុសដែលមិនបាច់តាងតឹងក្នុងខ្លួននោះទេ​ ព្យាយាមសារភាពនូវកំហុសមួយនោះដោយទទួលយកការពិត​ ទោះបីគេសងសឹកសម្រេចក៏ពិតមែនប៉ុន្ដែពួកគាត់រស់ឡើងវិញទេ​ គឺអត់ទេ អញ្ចឹងហើយរឿងខ្លះត្រូវបំភ្លេចក៏បំភ្លេចវាចោលទៅ​ មិនគួរទុករឿង​ឥតប្រយោជន៍​ច្រើនពេកទេ​ បច្ចុប្បន្ន​គឺបច្ចុប្បន្ន​ មិនអាចលាយឡំនិង​អតីតកាល​ឡើយ​ ។
"​ ហ៊ឹម​ យើងបញ្ឈប់វាហើយ​ យើងអាណិតនាងល្អិតនោះយើងមិនចង់ឃើញអ្នកណាហៅនាងថាក្មេងគ្មានឪពុកទេ​ "​
"​ ល្អម្យ៉ាងដែរឯងគិតអញ្ចឹងសមបន្ដិច​ និយាយអញ្ចឹងស្អែកទៅធ្វើដំណើរកំសាន្ដជាមួយពួកយើងទេ​ "
"​ នៅឯណា​ "​ ឲ្យគេដើរលេងនៅឯណាទៀតព្រោះកន្លែងណាក៏នាយធ្លាប់ទៅដែល​ ទៅឡើងសាំហើយ ។
"​ កោះរបស់យើង​ "​
"​ កោះ? ? "
"​ ត្រូវហើយកោះ​ ថ្ងៃស្អែកឯងរៀបចំ​អីវ៉ាន់​និងត្រៀមខ្លួនទៅព្រោះពួកយើងធ្វើដំណើរតាម​កប៉ាល់​របស់​សូហ្គា​ហ្យុង​ "​
"​ យើងខ្លាចថា...​ "
"​ គ្មាននរណាស្អប់មិន​ស្វាគមន៍​ឯងទេកុំគិតច្រើនពេក​ ទៅសម្រាកចុះយើងត្រូវទៅមើលក្មួយហើយ ប្រហែលនាងយំរកយើងមិនខានទេលាហើយមិនបានកំដរឯងយូរទេ​ ហ៊ូស៊ុក​ "​ ណាំជូនគេមិនស្រណុកចិត្ដទេដែលដើរចោលក្មួយសំណប់នោះគេខ្លាចនាងយំបន្ទាប់ពីនាងភ្ញាក់ពីគេងមក​ នៅបន្ទប់តែឯងដោយគ្មានវត្ដមានរបស់ខ្លួន​ ។
"​ អរគុណដែលកំដរទៅចុះ​ ណាំជូន​ "​ អារម្មណ៍​ស្មុគស្មាញ​អម្បាញ់មិញ​វារលាយរសាបតាមខ្យល់អស់ហើយ​ គេធូរស្រាលក្នុងចិត្ដណាស់​ ។
ថ្ងៃស្អែកក៏មកដល់ពួកគេត្រៀមខ្លួនធ្វើដំណើរកំសាន្ដទៅកាន់កោះឯកជនរបស់ណាំជូន​ ដោយប្រើ​កប៉ាល់​ព្រោះអាចមើល​ទេសភាព​នៅមហាសមុទ្រមួយនេះបានយូរជាពិសេសនាពេលយប់ដែលអាចឃើញ​ពន្លឺផ្កាយរះរាប់ពាន់ដែលបំភ្លឺមេឃពេលរាត្រី​ និងពន្លឺចេញពីផ្ទៃសមុទ្រនាពេលយប់ផងដែរ​
ណាំជូន​តាមពីក្រោយក្មួយសំណប់​ត្រុកៗប្រៀបដូចនិងកូនឆ្កែតាមម្ចាស់អញ្ចឹង​ គេដើរបញ្ចុកអាហារពេលថ្ងៃឲ្យនាងញុំា​ នាងតែងតែ​គេចវេស​លេសឆ្លើយថាមិនឃ្លានរហូត​ នាយខ្លាចក្មួយនាយឈឺក្រពះទើបស៊ូមុខក្រាស់អង្វរកសុំក្មួយ​ ឯប៉ាម៉ាក់នាងទោះចង់ហារស្ដីឲ្យក៏មិនអាចដោយហេតុណាំជូនសម្លឹងមុខពួកគេស៊ីសាច់ហុតឈាម​អញ្ចឹង​ ចឹងហើយគ្មាននរណាហ៊ានគ្រហឹមដាក់​កូនស្រីច្បងទេ​ ស្ងាត់ឲ្យ​ជ្រាបម៉ង់
" ម៉ូជេហ្អា​ កុំងរនិងប៉ាបានទេទោះងរខឹងប៉ាប៉ុណ្ណាក៏មិនត្រូវ​បង្អាត់បាយខ្លួនឯងដែរ​ "
"​ ប៉ាៗ​អូនមិនឃ្លានម៉េចប៉ាៗបង្ខំអូនញុំាវា​ "​
"​ ម៉ូជេហ្អា​ អត់ញុំាបាយវាអាចឈឺក្រពះណា​ "
"​ ឆើស​ អូនញុំាហើយប៉ាៗ​ឈប់​ត្អូញត្អែរ​ទៀតទៅ​ "​
"​ អួយម៉េចស្ដីឲ្យប៉ាៗអញ្ចឹង​ ឈឺចិត្ដណាស់​ "​
"​ ស្ដីឲ្យតិចតួចឈឺចិត្ដធ្វើស្អី​ មកពីប៉ាៗ​ទេ​ "​
"​ អូហូ​ ម៉េចមកពីប៉ាអញ្ចឹងព្រះនាងតូច​ "​
"​ ឈប់មាត់​ បញ្ចុកអូនមកអូនឃ្លានហើយ​ "​
នាងបញ្ឈប់សង្រ្គាមទឹកមាត់រវាងនាងនិងប៉ាអ៊ំសំណប់ចិត្ដ​ នាងខំដើរតាំងៗចេញពីតុញុំាបាយដោយសាររឿងខឹងនិងណាំជូននិយាយជាមួយស្រីនិងឯងគ្មានស្អីផ្សេងទៀតនិងទេ​ នាងជាកូនក្មេងម៉េចយល់អារម្មណ៍ថា​ប្រច័ណ្ឌ​ហួងហែង​ទៅ​ ។
"​ ម៉ូជេឆ្លាតឈប់រករឿងទៀតណាសន្យានិងប៉ាៗមក​ "​
"​ ទេអូនលឺប៉ាៗថាស្អប់មនុស្សសន្យា​ ហេតុអ្វីបបួលអូនសន្យាអញ្ចឹង​ "
នាងដើរកាត់បន្ទប់របស់ណាំជូនលឺឃើញដោយ​ចៃដន្យ​ពេលនោះគេខឹងស្រែកសម្លុតនិងអ្នកណាមិនដឹងទេមើលតាមទឹកមុខហាក់ខឹងខ្លាំងណាស់អញ្ចឹង​ដោយភ្ជាប់និងពាក្យសន្យាពីក្រោយ
(​ លោកដឹងទេសន្យានោះជាស្អី​វាអស្ចារ្យ​ប៉ុណ្ណា ទើបលោកហ៊ានមកប្រហើនបង្ខំយើងឲ្យរៀបការនិងកូនស្រីរបស់លោកនេះ​ លោកឯងគិតស្អីគ្រាន់​សន្យា​មនុស្សស្លាប់ហើយមក​ទាមទារ​វាជាមួយខ្ញុំអញ្ចឹងឬលោកឯង​ជីកថ្នូរអ្នកដែលសន្យាជាមួយលោកមកនិយាយគ្នាមក​ ) ណាំជូនស្ដីឲ្យម៉ត់ៗអាមនុស្សកំពុងស្ងប់សុខផងចេះមកបំផ្លាញអារម្មណ៍គេទៅកើត​ មនុស្សចាស់ក៏ដោយ​និយាយស្ដីមិនចេះគិតគេសាបទៅវិញមួយរយៗហើយ​ ។
(​ ណាំជូនឯងកុំប្រហើនពេក​ និយាយស្ដីដឹងយើងចាស់ទុំឯងផង​ )
(​ ចាស់ទុំស្អី​ លោកឯងខ្សែសាច់ឈាមនិងខ្ញុំខាងណា​ ហើយម្នាក់ដែលលោកឯងសន្យានោះជាអ្នកណា​ ខ្ញុំគ្មានសាច់ញាតិទេខ្ញុំរស់នៅតែឯង​ អញ្ចឹងហើយសូមកុំហ៊ានតម្លើងឬកដាក់ខ្ញុំម្ដងទៀតឲ្យសោះមិនអញ្ចឹងទេលោកឯងគ្មានទីតាំងឈរជើងឡើយ​ )​ ណាំជូននិយាយប្រមាថគម្រាមទុកជាមុនប្រសិនធ្វើឲ្យនាយឃ្នើសចិត្ដត្រៀមខ្លួនទៅ
(​ ឯង​....​ )
(​ ប៉ុណ្នឹងបានហើយខ្ញុំគ្មានពេលវេលាច្រើននិយាយ​ឥតប្រយោជន៍​ជាមួយលោកច្រើនទេ​ បាយ​ )​ ណាំជូនចុចផ្ដាច់ប្រព័ន្ធទំនាក់ទំនងភ្លាមៗ​ គេស្អប់អាមនុស្សពូកែមកទាមទារសន្យាពីមនុស្សស្លាប់ណាស់ស្អីកូនស្រីលោកឯងនិងស្អីបានមក​គំរាមកំហែង​ឲ្យគេទៅការនុងស្អីក៏​អស្ចារ្យ​តែឯងម្ល៉េះ​ ។
"​ ម៉ូជេ​ លឺវាមកពីពេលណាប្រាប់ប៉ាមកមើល​ ហ៊ឹម​ "​
"​ អូនឆ្លងកាត់បន្ទប់ប៉ាៗលឺវាដោយ​ចៃដន្យ​ទេ​ តើពិតទេប៉ាៗ​ "​
នាងតូចទម្លាប់មាត់ទៅហើយនាងហៅគេប៉ាៗជានិច្ចក្រៅពីនិងគេហៅពូឬអ៊ំតាមធម្មតាជាពិសេសពូពៅ​ នាងមិនចូលចិត្ដមាត់រអិលនិយាយស្ដី​ស្មោកគ្រោក​គ្មានចេះគិតថានាងជាកូនក្មេងទេ​ នាងស្អប់
"​ ថ្ងៃក្រោយកុំស្ដាប់វាលឺទេ​ សន្យានិងប៉ាមក​ "
"​ ប៉ាៗ​កុំ​បង្វែងសំនួរអូន​ ឆ្លើយនិងអូនមកថាប៉ាៗពិតជាស្អប់មែនឬ​ "
"​ អត់ទេ​ "​ កំលោះចាស់គ្រវីក្បាលគេមិនបានស្អប់ទេគ្រាន់មិនចូលចិត្ដប៉ុណ្នឹងឯង​
"​ អូខេ​អូនដឹងហើយ​ បញ្ចុកអូនបន្ដមក​ "​ នាងឃ្លានណាស់នាងមិនគួរ
បបួលគេនិយាយឲ្យ​វែងអន្លាយដូច​អន្ទង់​វែងឆ្នាំងវែងទេមិនគួរសោះ
"​ ពេលទៅដល់ម៉ូជេគេងជាមួយប៉ាទេ​ "​
ណាំជូនបញ្ចុកនាងបណ្ដើរសួរនាងបណ្ដើរ​ ព្រោះនៅភូមិគ្រិះមួយនោះមានបន្ទប់តែ៨ប៉ុណ្ណោះ៧ទំនេរឯមួយទៀតគឺសម្រាប់ដាក់សម្ភារះចាស់ៗរបស់គេវាជាជាន់ខាងលើចំណែកខាងក្រោមជារបស់អ្នកបម្រើនិងកម្មករ ។
"​ ប្រាកដហើយខ្ញុំនិងឱបប៉ាៗឲ្យណែល​ ហិហិ​ "​ នាងកម្របានគេងក្បែរគេណាស់​ អាចថានាងមិនសូវទម្លាប់ក្នុងការគេងជាមួយមនុស្សផ្ទុយភេទនិងនាង​ សូប្បីប៉ាបង្កើតក៏នាងហាមប្រាមមិនឲ្យគេងជិតដែរ ។
"​ ក្មេងឆ្លាតនេះញុំាឲ្យអស់និងឆាប់បានសម្អាតខ្លួនចូលគេង​ "​ ណាំជូនញញឹមបិទមាត់មិនជិតពេលក្មួយមិនបធិសេធបំណងរបស់គេ
"​ បងគិតដូចអូនទេ​ "​ នាងងាកមុខចេញពីសកម្មភាពរបស់ពួកគេងាក
មកសួរប្ដីកំពុងឱបចង្កេះនាង
"​ ហ៊ឹម​ បងគិតថាគាត់ស្រឡាញ់នាងល្អិតនិងហើយ​ "​
"​ ចុះបងព្រមលើកនាងឲ្យទៅ​បងជូនអត់​ "​
នាងពិតជាមិនចង់ឃើញទឹកភ្នែកកូនស្រីនិងបងប្រុសសែនល្អរបស់នាងទេ​ នាងចង់បំពេញបំណងពួកគេណាស់ប៉ុន្ដែនាងមិនអាចសម្រេចចិត្ដខ្លួនឯងដោយគ្មានមតិពីស្វាមីនោះឡើយ​
"​ ទោះបំបែកក៏គ្មានប្រយោជន៍ដែលតាមនិងទៅអូន​ "​ ប៉ាឯណាទៅបំផ្លិចបំផ្លាញ​ក្ដីសុខរបស់កូនស្រីនោះទោះបីអាយុណាំជូនច្រើនមែនក៏គេមិនប្រកាន់និងរឿងអាយុនិងដែលសំខាន់ពួកគេស្រឡាញ់គ្នាដោយចិត្ដ​ស្មោះស្ម័គ្រ​និងគ្នាគេសប្បាយចិត្ដ
ហើយ​ ណាមួយណាំជូនជួយ​ជ្រោមជ្រែង​គេច្រើនណាស់ទម្រាំនាយនិង​អូម៉ូអ៊ី​រួមរស់ក្រោមដំបូលផ្ទះរួមគ្នានេះ​ឆ្លងកាត់រឿង​ទុក្ខលំបាកមិនតិចទេ​
"​ អញ្ចឹងលើកកូនស្រីឲ្យគាត់មើលថែតែម្ដងទៅល្អទេ​ ហិហិ "
"​ មិនល្អទេបងមិនចង់ឲ្យ​សង្គមខាងក្រៅសម្លឹងមកថា​បងជូនជាមនុស្សចិញ្ចឹមក្មេងទុកស៊ីពេលក្រោយទេ​ បងមិនចង់លឺវាទាល់តែសោះអញ្ចឹងហើយប្រសិនគាត់ស្រឡាញ់សូមគាត់រស់នៅក្រោមដំបូលផ្ទះពួកយើងរហូត​ ម៉ូជេធំធាត់ពេញវ័យទើបបងព្រមប្រគល់នាងឲ្យគាត់មើលថែជំនួស​ "​
វាជាសិទ្ធសម្រេចចិត្ដរបស់កូនស្រីនាងធំឡើងចង់ស្រឡាញ់អ្នកណាការជាមួយអ្នកណាវាជាសិទ្ធរបស់នាងទោះគេចិញ្ចឹមនាងតាំងពីតូចក៏ដោយប៉ុន្ដែគេមិនអាចចិញ្ចឹមចិត្ដរបស់នាងនោះទេ អញ្ចឹងហើយគេមិនសូមអ្វីច្រើនគ្រាន់ត្រឹមឃើញការលូតលាស់របស់កូនស្រីពេញក្រមុំប៉ុណ្ណោះ​ ។
"​ ហៃយ៉ា​ ស្វាមីឯណា​គិត​ម៉ត់ច៉ត់​ល្អម្លេះ​ ជុបៗ​ "
"​ ស្វាមី​ អូម៉ូអ៊ី ហ្គាលីណា​ "​
"​ ទេ​ ឈិន​ អូម៉ូអ៊ី ទើបត្រូវ​ "
"​ អូនជាប្រពន្ធបងអញ្ចឹងអូនគួរយកត្រកូលតាមបង​ អូម៉ូអ៊ី​ ហ្គាលីណា​"
"​ ទៅៗអូនអោយបងឈ្នះម្ដងចុះ​ លោកប្ដី​ "
"​ ជុប​ គួរឲ្យស្រលាញ់​ណាស់​ "​
រាងក្រាស់ឱបរឹតនាងផ្អឹបនិងទ្រូងគេជួប​សុភមង្គល​ពិតប្រាកដហើយ គេលែងក្លាយជាមនុស្សគ្មានភាពកក់ក្ដៅនិងឯកាទៀតហើយ​ គេមិនមែនជា​ជីមីន​ ហ្គាលីណា​ដែលធ្លាប់ប្រើប្រាស់គ្រឿងញៀន​ ហើយក៏មិនមែនក្រោមការ​គាបសង្កត់​ពីនរណាម្នាក់នោះទេ​
គេមានសិទ្ធសម្រេចចិត្ដដោយខ្លួនឯងហើយទាំងពូ​ ទាំងប៉ាម៉ាក់ធ្លាប់ចិញ្ចឹមគេតាំងពីតូចក្រូចឆ្មាមកទោះពួកគាត់មិនដែលធ្វើអំពើល្អចំពោះគេក៏ដោយប៉ុន្ដែគេអរគុណដែលចិញ្ចឹមគេឲ្យធំធាត់គេ​អហោសិកម្ម​ឲ្យលោកស្រីហ្គាលីណានិងជីហូសូមឲ្យជាតិក្រោយៗ​ពួកគេល្អជាងនិង ។
កោះកណ្ដាលសមុទ្រ
កប៉ាល់​ក៏ឈប់ចតទៅនិងច្រាំងដោយមានមនុស្សឈរជាជួររង់ចាំដើម្បី​ស្វាគមន៍​វត្ដមានលោកម្ចាស់ពួកគេ​ ពួកគេគោរពស្រឡាញ់ណាំជូនហ៊ានលះបង់ជីវិតដើម្បីការពារជីវិតម្ចាស់ទៀតផង​ ហេតុអ្វី? ?
ក៏ដោយសារណាំជូនជាអ្នកជួយ​សង្រ្គោះជីវិត​ពួកគេចេញពីព្យុះសមុទ្រដំបូងឡើយពួកគេរស់នៅលើទឹកដោយ​បណ្ដែតទូកតាមខ្សែទឹកគេប្រកបមុខរបប​នេសាទ​ត្រីដើម្បីចិញ្ចឹមជីវិត​ ថ្ងៃមួយព្យុះបោកបកជាខ្លាំងបំផ្លាញផ្ទះរបស់ពួកគេ​រសាបអណ្ដែតលើទឹកសមុទ្រ​ល្វើងល្វើយ​មួយនេះ​
ណាំជូនប្រទះឃើញអញ្ចឹងក៏ហៅកូនចៅជួយស្រង់ពួកគេចេញពីទឹកដោយមិនគិតថាវាជាល្បិចរបស់ចោរសមុទ្រឬអត់ទេសំខាន់ជីវិតមនុស្សបន្ទាប់មកណាំជូនផ្ដល់កន្លែងស្នាក់នៅដោយឲ្យពួកគេបញ្ចេញកម្លាំងការងារដើម្បីដោះដូរនិងកន្លែងស្នាក់នៅនិងចំណីអាហារពីព្រោះនាយកំលោះខ្លាចពួកគេ​រអៀសចិត្ដអញ្ចឹងហើយក៏ដាក់សំណើរមួយនេះឡើងមក​ដូច្នេះ ។
"​ បំបែកគ្នាទៅសម្រាករៀងខ្លួនសិន​ចាំល្ងាចបន្ដិចជួបជុំគ្នា​ "​
ណាំជូននិយាយមួយៗច្បាស់ៗ​ប្រាប់សាច់ញាតិឲ្យសម្រាកយកកម្លាំងសិនទៅធ្វើដំណើរយូរណាស់ហើយ​ គួរសម្រាកកុំឲ្យបាក់​ស្បាតល្វើយគ្មានកម្លាំងដើរលេងជុំវិញកោះមួយនេះ​
ណាំជូនពរ​ម៉ូជេសំដៅចូលក្នុងផ្ទះមុនគេដោយមិនចេះនិយាយសាំញុំាច្រើន​ ។
សរសេរដោយ៖ម៉ូ

ប្រពន្ធកំពូលឆ្នាស វគ្គ១ ( ចប់ )Where stories live. Discover now