" សុំទោសណា ជីមីនដោយសារអារម្មណ៍មួយពេលធ្វើឲ្យលោកលំបាកថ្នាក់នេះ " អូម៉ូអ៊ីឱនមុខចុះទាំងដឹងកំហុសមិនគួរបណ្ដាយធ្វើច្រើនពេកសោះណាមួយភាពស្រទន់របស់នាងក្រហាយឈឺមិនធម្មតាដែល រាងតូចបិទភ្នែកគេងក្បែរជីមីន ។
ល្ងាចបន្ដិចជីមីនដឹងខ្លួនក្រឡេកមើលឆ្វេងស្ដាំមិនឃើញអ្នកដើមហេតុដែលឲ្យគេធ្លាក់ក្នុងសភាពចឹង នាយអង្គុយផ្អែកក្បាលគ្រែរង់ចាំស្រីស្រល់ត្រឡប់មកវិញ ២ម៉ោងក្រោយមកអូម៉ូអ៊ីមកវិញជាមួយបាយល្ងាចសម្រាប់ញុំាមនុស្សពីនាក់កុំយល់ច្រឡំថាអូម៉ូអ៊ីជាអ្នកធ្វើវា ទាំងអស់នោះសុទ្ធចេញពីដៃចុងភៅទាំងអស់ នាងចេះចៀនពងទាមួយគត់ ជីមីនតាមសម្លឹងមុខនាងមិនដាក់ រហូតម្ចាស់សាមីខ្លួនស្ដីឲ្យ
" មើលអី ដែលឃើញស្រីស្អាតទេអី "
អូម៉ូអ៊ីដាក់អាហារលើតុនាងដើរសំដៅអ្នកកំពុងដេកលើគ្រែទាំងគ្មានកម្លាំងកំហែងសូប្បីតែលើជើងដើរ ថ្ងៃនេះរាងក្រាស់គឺទ្រុឌទ្រោមស្លេកស្លាំងដូចខ្មោចទឹក នាងអត់អាណិតពុំកើត ។
" ស្រីស្អាតមុខដូចក្របីចឹងនោះ " មាត់និយាយតែដៃរាវរកភួយមកដណ្ដប់ដេកត ថាគ្មានកម្លាំងទេមាត់គេអាចនិយាយតបតមិនបាត់បានណា ។
" នែ... ដេកអីទៀតហើយក្រោកមក " អូម៉ូអ៊ីទាញដៃគេឲ្យងើបចង់គេងបន្ដឬ វាមិនព្រមនោះទេត្រូវកំដរនាងញុំាបាយកុំសង្ឈឹមថាបានដេកលួនស្រួលនោះ
" កុំរំខានមើលមនុស្សកំពុងខ្សោយកម្លាំង " ជីមីនព្យាយាមប្រឡះដៃនាងចេញតិចៗបែបគ្មានកម្លាំងទប់ទល់ហ្នឹងនាង
" ញុំាបាយឆាប់មានកម្លាំង លោកឯងដេកចឹងបានអីមានកម្លាំងវិញ "
អូម៉ូអ៊ីចចេះមិនព្រមឲ្យរាងក្រាស់ដេកបន្ដនាងទាញឲ្យក្រោកអង្គុយ គេចខាំមាត់សម្លក់មុខពិតជារំខានសរសៃប្រសាទគេមែន មនុស្សថាចង់ដកហៅស៊ីបាយរកស្លាប់អីម៉ួម៉ៅមែនទែន ជីមីនក៏ព្រមទៅអង្គុយកំដរនាងញុំាបាយរួចពេលយប់ជ្រៅក៏គេងបែរខ្នងដាក់គ្នារហូតទល់ភ្លឺ
ព្រឹកថ្មីអូម៉ូអ៊ីរំអុកឲ្យជីមីនជូននាងទៅដើរលេងរអ៊ូក្បែរនាយមួយព្រឹកធំរហូតជីមីនគេចទៅអង្គុយកន្លែងផ្សេងនាងតាមតោងស្អិត
" ទៅដើរលេងដែរទេ ជីមីន " អូម៉ូអ៊ីហៅរាងក្រាស់តិចៗបំណងចង់ឲ្យគេជូននាងទៅទាល់បាន មិនចឹងថ្ងៃនេះកុំសង្ឈឹមថាឈប់និយាយឲ្យសោះ នាងសុំទាល់គេព្រមទៅ
" នាងអាយុប្អូនខ្ញុំប៉ុន្មានឆ្នាំកុំហៅខ្ញុំស្មើ " ជីមីនគ្រវាសដៃចេញនិយាយតម្លើងសំឡេងដាក់ គេមិនចូលចិត្ដដែលឲ្យមនុស្សអាយុទាបជាងខ្លូនហៅវៃស្មើឡើយ
" ថីគ្រាន់ប៉ុណ្នឹងសោះចាំបាច់តម្លើងសំឡេងដែរ " អូម៉ូអ៊ីពេបមាត់ទឹកភ្នែករលីងរលោងរកយំ នេះគ្រាន់ហៅស្មើក៏មិនបានដែរឬ និយាយតាមសម្រួលមក
" ខ្ញុំនិយាយធម្មតាទេ " រាងក្រាស់ងាកមុខចឹង ខ្ជិលមើលមុខមនុស្សស្រីពូកែរំអួយម្នាក់នេះណាស់វារំខានសតិអារម្មណ៍
" ធម្មតាលោកឯងហ្នឹងហើយ ចុះទម្រាំទៀតមិនប៉ាចោលខ្ញុំហើយទេអី " រាងស្ដើងនិយាយប្រកែក វាមិនដែរអាធម្មតារបស់គេសម្លុតគំរោះគំរើយអ៊ីចឹងវាមិនសម សំឡេងគេធម្មតាពិរោះជាងនេះឆ្ងាយណាស់
" ប៉ាចោលឬអត់វាជារឿងរបស់នាង កុំមករញ៉េរញ៉ៃខ្ញុំ " រាងក្រាស់ងើបចេញដើរទៅកន្លែងផ្សេងបាត់នាយមិនខ្វល់នោះទេថាស្រីតូចអន់ចិត្ដឬអត់ ព្រោះនាងមិនមែនជាមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ដែរត្រូវឲ្យគេតាមទ្រនោះទេ អ្វីសំខាន់នាយយល់ព្រមរៀបការដោយមិនសុទ្ធតែចិត្ដ សូប្បីធ្វើរឿងនោះក៏មួយឆាវដែរ ។
" ហេតុអីអារម្មណ៍គេប្រែប្រួលជាមនុស្សសោះកក្រោះទៅវិញ ទោះកាលរៀបការដំបូងគេមិនដែលប្រើសំឡេងតូចធំដាក់ខ្ញុំទេ ហ៊ឹកហ៊ឹក ខ្ញុំខុសអី " រាងតូចឱបជង្គង់បង្ហូរទឹកភ្នែកដែលខំទប់ចំពោះរាងក្រាស់អម្បាញ់មិញវាហូរកាត់ថ្ពាស់តក់ៗជាតំណក់ធ្លាក់ចុះ នាងហត់តាមយកចិត្ដគេណាស់នាងដឹងថាគេមិនស្រឡាញ់ប៉ុន្ដែសុំត្រឹមកុំសំឡេងតូចធំនាងទៅតើបានទេ នាងក៏មិនសង្ឈឹមថាយកបេះដូងបុរសម្នាក់នេះដែរ។
រាងក្រាស់ផឹកស្រានៅតាមឆ្នេរសមុទ្របន្ធូរនាយនិយាយចឹងដាក់រាងតូចមានអារម្មណ៍ខុសអង្គុយពិចារណាគិតថាគេគួរថ្នមសម្ដីលើនាង ព្រោះរាងតូចកើតមកក្នុងត្រកូលអ្នកមានថែប៉ាម៉ាក់តាមចិត្ដប្រើសម្ដីផ្អែមរហូត ដូច្នេះនាយជាប្ដីក្នុងនាមប៉ុណ្ណោះ មានសិទ្ធអីនិយាយគំហកគំរោះគំរើយនោះជីមីនក្រោកឈរបោះជំហានវែងត្រឡប់ទៅវិញប្រទះភ្នែកឃើញរាងតូចអង្គុយឱបជង្គង់នូវចុងពូក ។
" ហ៊ឹម "
រាងក្រាស់គ្រហឹមបន្លឺឡើងបញ្ជាក់ថាគេត្រឡប់មកវិញគ្រាន់មិនចង់ហារមាត់និយាយច្រើនប៉ុណ្នឹង អូម៉ូអ៊ីលឺសំឡេងមួយនេះភ្លាមជូតទឹកភ្នែកចេញឲ្យស្អាតរួចងើយមុខសម្លឹងគេទាំងស្នាមញញឹមខុសពីអម្បាញ់មិញទឹកភ្នែកជូតក្បាលជង្គង់នូវឡើយ
" លោកមកយូរឬនៅ " នាងសួរគេដូច្នេះគ្រាន់ចង់ដឹងថាគេមកលឺអ្វីដែលនាងរៀបរាប់ប៉ុន្មានមុននេះដែរទេ
" មុននេះបន្ដិច " រាងក្រាស់ទាញកន្សែងចូលងូតទឹកបាត់គេជាមនុស្សមិនសូវពិនពូកែនិយាយស្ដីសោះអង្គើយដូច្នេះទ្រាំទ្រអត្ដចរិតគេមិនបានអាចលែងលះទៅនាយសង្ហាបើកដៃឲ្យនាងលែងមួយសេរី អូម៉ូអ៊ីប្រែជាទឹកមុខស្រពោននាងដកដង្ហើមធំវែងៗនាងស្អប់បរិកាសបែបនេះណាស់ នាងមិនចង់ឲ្យគេប្រងើយៗដើរហួសនិយាយពីបីម៉ាត់ចប់ដើរចេញចឹងទេ ។
" មើលទៅខ្ញុំអាចប្រហែលព្យាយាមបន្ថែមទៀតហើយ "
អូម៉ូអ៊ីញញឹមស្ងួតអង្អែលដៃតិចៗផ្ដល់កម្លាំងចិត្ដខ្លួនឯងនាងព្យាយាមជាងហ្នឹងទើបគេអាចឃើញនាង នាងមិនត្រូវបោះបង់វានោះទេ ទ្រាំយូរហើយចឹងទ្រាំបន្ដវាក៏អត់បញ្ហាដែរ ។
" អូម៉ូអ៊ីឯងអាចសម្ដែងបានណា "
អូម៉ូអ៊ីអាចធ្វើគ្រប់យ៉ាងបានអ៊ីចឹងហើយនាងគួរសាកធ្វើជាមនុស្សឡិកឡក់ដូចទឹកកន្លះក្អមសាកមើលប្រហែលរាងក្រាស់ឆ្លើយតបច្រើនជាងហ្នឹង
ក្រាក ជីមីនដើរចេញពីបន្ទប់ទឹកបន្ទាប់បំបាត់ភាពស្អុះស្អាប់រួចមានអារម្មណ៍ស្រស់ស្រាយមែនទែន គេកាន់ក្រាសមកសិតសក់តិចៗ ដោយមិនភ្លេចដៀងភ្នែកមើល អូម៉ូអ៊ីអង្គុយសម្លឹងសាច់ដុំគេចំហរមាត់នោះទេ គេធ្វើមិនខ្វល់សិតសក់បន្ដ
" លោក...លោកជីមីន អេ លោក "
អូម៉ូអ៊ីនិយាយហៅរាងក្រាស់ពីតិចទៅលឺៗនាងចង់ឲ្យគេជួយបិទបាំងសាច់ដុំបន្ដិចព្រោះបន្ទប់មួយនេះមិនមែនមានតែឯងនោះទេចេះក្រែងចិត្ដនាងខ្លះផង ប៉ុន្ដែគេបញ្ចេញចឹងយើងគួរតែមើលនាងផ្លាស់ប្ដូរចិត្ដវិញ ខ្លាចស្ដាយលែងបានមើលរបស់ល្អ ។
" ទីនេះគ្មានព្រះសង្ឃទេ លោកនៅឯណា "
ជីមីនងាកមុខតាមសំឡេងស្រែកហៅគេអម្បាញ់មិញនេះ លោកណាទៅនាយចងចិញ្ចើមក្រឡេកមើលឆ្វេងស្ដាំរកលោកមួយណានាងមិនហៅគេចំឈ្មោះផងហ្នឹង
" គឺខ្ញុំហៅលោកហ្នឹងហើយ "
នាងលើដៃបន្លាក្រូចង្អុលកាន់គេថានាងហៅគេហើយគ្មាននរណាផ្សេងទេសំខាន់ក្នុងបន្ទប់ពីនាក់សោះ ធ្វើមើលមនុស្សមួយទ័ព
" មានការអី "
រាងក្រាស់ទម្លាក់ក្រាសសតិសក់លើទូរបែរមុខសម្លឹងមុខអ្នកម្ខាងទៀតទាំងមុខរាបស្មើ នាងចូលចិត្ដរំខានសតិអារម្មណ៍គេម្ល៉េះ
" អូនស្រឡាញ់បង អាយ អៀនណាស់ "
អូម៉ូអ៊ីព្រិចភ្នែកធ្វើ kiss fly គេថែមទៀត នាងអៀនប្រកាច់ប្រកិនលើពូកតែឯងធ្វើឲ្យជីមីនច្រត់ចង្កេះមើលនាងទាំងហួសចិត្ដមិនគួរសោះ ឆ្គួតមនុស្សអស់មួយអត់អំពើ
" ឆ្គួតជ្រូកទេអី "
រាងក្រាស់អេះកញ្ចឹងកតិចៗមិនសូវស្រួលសោះឃើញរាងតូចបញ្ចេញអាការះចឹងៗពីឬបីម្ដងទៀតគេនេះហើយជាអ្នកខ្យល់ចាប់មុនគេ មិនមែនរំភើបរហូតងងឹតមុខសន្លប់នោះទេ តែហួសចិត្ដចង់ដួលសន្លប់ទៅវិញទេ ។
អូម៉ូអ៊ីដេកលើគ្រែរើចុះរើឡើងនៅមិនសុខ នាងធុញថប់ក្នុងការដេកនូវមួយកន្លែងណា ក៏ដាច់ចិត្ដហៅរាងក្រាស់
" លោកប្ដីអើយលោកប្ដី " រាងតូចហៅគេដោយសំឡេងស្រទន់គួរឲ្យចង់ស្ដាប់ មានតែវិធីហ្នឹងទេទើបគេបែរមុខមកចាប់អារម្មណ៍លើរូបនាងនោះ
" យ៉ាងម៉េចមួយថ្ងៃនាងហៅខ្ញុំប៉ុន្មានរយដងទៀតទៅមិនចេះហត់ទេអី " ជីមីននិយាយទាំងក្រពុលមុខមួយម៉ោងមុនក៏ធ្វើអ៊ីចឹងដែរ ហៅនោះហៅខ្លាចភ្លេចឈ្មោះគេមែន ។
" អត់ទេគ្រាន់ចង់ប្រាប់ថា ពេលបងធ្វើការអ៊ីចឹងគឺសង្ហាណាស់ " អូម៉ូអ៊ីបញ្ចេញស្នាមញញឹមនាងឃើញពេលគេធ្វើការសង្ហាមែន នាងភ្លឹកមើលគេសឹងមិនដកដង្ហើមទៅហើយមនុស្សអីក៏សង្ហាម្ល៉េះ កាលកំណើតគេម៉ាក់ក្មេកគាត់ញុំាអ្វីទៅណ៎
" ខ្ញុំដឹងហើយ " រាងក្រាស់ងក់ក្បាលបន្ដិចក៏ធ្វើការបន្ដខ្ជិលចំណាយពេលឥតប្រយោជន៍ជាមួយក្មេងខូចនេះណាស់
" តែបងសង្ហាមែនណា ជាពិសេសពេលបងខឹងនរណាម្នាក់កាន់តែសង្ហាហើយស៊ិចស៊ីឯណោះ " រាងតូចនឹកឃើញទឹកមុខគេខឹងវាកំណាចបែបសាតានគួរឲ្យខ្លាចក៏ពិត ប៉ុន្ដែក្នុងភ្នែកនាងឃើញតែបងសង្ហាគ្រប់ពេល
" វាមិនដែល ពេលខឹងសង្ហាស៊ិចស៊ីទៅលាងខួរចេញទៅ " ជីមីនហួសចិត្ដទឹកមុខគេខឹងរាបស្មើគ្មានញញឹមអីផងសង្ហាដែរភ្នែកនាងខូចឬខួរក្បាលឈ្លក់ទឹកហើយ សុខៗនិយាយសរសើររឿងសម្រល់របស់គេនោះយ៉ាងណាគេលួចញញឹមក្នុងចិត្ដ
" ហៃយ៉ាមិនព្រមទទួលការពិត ដេញគេឲ្យទៅលាងខួរបងអើយទទួលស្គាល់ទៅ "
រាងតូចនិយាយញ៉ោះគេដដែលតែជីមីនងើយមុខឡើងសម្លក់នាងថ្មែរតែម្ដង ទើបស្ងាត់មាត់ទាញភួយសំងំដេក នាយសង្ហាគ្រវីក្បាលចេះខ្លាចគេដែលក្រែងអម្បាញ់មិញសម្ដីចាក់ទឹកមិនលិចហី អាលូវតាំងធ្វើខ្លួនដូចអណ្ដើរក្នុងស្នូកចឹង ។
ម៉ោង៨យប់ អូម៉ូអ៊ីភ្ញាក់ពីដំណេកភ្លាមនាងប្រញាប់ងូតទឹកប្ដូរសម្លៀកបំពាក់ភ្លែតហើយដើររកជីមីនឲ្យជួយជូននាងទៅដើរលេងនាងខានដើរមើលទីក្រុងមួយនេះយូរហើយ
" លោកប្ដីចា៎ "
សំឡេងស្រួយស្រេះបន្លឺឡើងធ្វើឲ្យនាយសង្ហាកំពុងឈ្ញោកហ្នឹងឯកសារងៀកមកសម្លឹងមើលមុខអ្នកហៅគេអម្បាញ់មិញដោយបំពាក់មុខយក្សគេស្អប់នរណារំខានគេនៅពេលធ្វើការណាស់ជាពិសេសសំឡេងស្រែកឡូឡា
" នរណាអនុញ្ញាតឲ្យនាងចូលមក "
សរសេរដោយ៖ម៉ូ
YOU ARE READING
ប្រពន្ធកំពូលឆ្នាស វគ្គ១ ( ចប់ )
Romansករប្រច័ណ្ឌដោយមិនដឹងខ្លួនធ្វេីឲ្យក្មេងស្រីមិនដឹងអី បញ្ចេញកាយវិការមិនសមរម្យទៅលេីសសមាជិកមិត្ដ ភក្ដិដោយគិតថាបបួលរាងក្រាស់ដេីរលេងដាច់យប់ ប៉ុណ្នឹង។ សរសេរដោយ: ម៉ូ
