" ស្ទាយ៍របស់អូនបងខ្វល់ច្រើនម្ល៉េះ "
" ប្ដូរស្លៀករ៉ូបទៅប្រពន្ធសម្លាញ់បងសុំអង្វរ អាខោអាវហ្នឹងចាំស្លៀកពីនាក់បងបានហើយ ណាពៅណា យល់អារម្មណ៍បងផង "
" តែអូនស្រឡាញ់វា បងសម្លាញ់គិតពីចិត្ដអូនមើលខំពពោះបីខែមកនេះគ្មានបានស្លៀកអ្វីស្អាតដូចអ្នកដទៃទេបងឯងគិតទៅវាខ្លោចចិត្តប៉ុណ្ណាមនុស្សស្រីនិងគេដែរ អូនខ្លាចចេញទៅក្រៅបាក់មុខបាក់មាត់ប្ដីខ្លួនឯងក៏ខំតុបតែងវាឲ្យស្អាតដើម្បីប្ដីតែមើលបងចុះបែបសុំអូនប្ដូរចេញសមទេ " អូម៉ូអ៊ីខំប្រឹងនិយាយឲ្យគេអាណិតឆាប់ចិត្ដទន់និងនាង
" ទៅៗស្លៀកចុះតែហាមមើលប្រុសផ្សេងក្រៅពីបង "
" បងប្រច័ណ្ឌឬ អ្នកណាយកភ្នែកមើលស្រ្ដីពោះធំទៅបងកុំចេះតែពេកមើល "
" ប្រច័ណ្ឌស្ទើរហាមអូនចេញក្រៅហើយ ពួកអាសត្វត្មាតនោះវាមើលមិនរើសទេឲ្យតែស្អាតវាមើលទាំងអស់សមតែចាក់រុកភ្នែកវាឲ្យខ្វាក់ភ្នែកតើ "
" ឥឡូវសម្រេចថាទៅទេបងសម្លាញ់ "
" តោះប្រពន្ធសម្លាញ់ ជុប "
ជីមីននាំអូម៉ូអ៊ីចូលហាងទំនើបមួយកន្លែងដែលសំបូរដោយអ្នកមានហៃសូជាច្រើនចូលមកទិញ នាយឲ្យអូម៉ូអ៊ីអង្គុយចាំទុកឲ្យគេដើររើសខ្លួនឯងប្រហែល៥នាទីក្រោយរ៉ូបពីពណ៍បង្ហាញចំពោះមុខនាង
" អូនរើសមើលពីហ្នឹងមួយណាអូនស្រឡាញ់ "
" ឈាមជ្រូកនោះ "
អូម៉ូអ៊ីក្រឡេកភ្នែកឃើញពណ៍ឈាមជ្រូកនោះស្អាតខ្លាំងវាវាលក្រោយខ្លាំងហើយកស្រួចចេញដើមទ្រូងទៀត វាត្រូវនិងចំណង់ចំណូលចិត្តរបស់នាងដូច្នេះជីមីនក៏មិនអាចប្រឆាំងប្រកែកតវ៉ាបាននោះដែរ ។
" ជួយខ្ចប់ទាំងពីឲ្យខ្ញុំផង " ជីមីនងក់ក្បាលរួចហុចឲ្យបុគ្គលិកខ្ចប់ឲ្យដំបូងថារើសមួយដែលឃើញវាស្អាតទិញទុកទៅ
" ពួកយើងទៅណាបន្ដ " អូម៉ូអ៊ីក្រោកឈរពេញកម្ពស់នាងទប់ចង្កេះតិចៗព្រោះធ្ងន់ពោះគួរសមដែរ
" កន្លែងម៉ាស្សាស្បែកល្អទេ បងឃើញស្បែកអូនស្រអាប់ " ជីមីននិយាយតាមការមើលឃើញស្បែកនាងស្រអាប់មែនមិនប៉ុណ្ណោះ មុខក៏អញ្ចឹងដែរនាយសង្ហាដឹកដៃប្រពន្ធចូលសាឡនអោយចែងចាំងមួយតួខ្លួនតែម្ដង
" មែនឬបងកុំនិយាយលេងសើច " រាងស្ដើងលើដៃលើជើងមើលស្បែកខ្លួនឯងនេះនាងប្រហែសពេកហើយ
" បងនិយាយមុខស្ងួតតោះ ចាំបងជូនធានាអូនមិនខកបំណងនោះទេ "
រាងសង្ហាឱបចង្កេះប្រពន្ធបណ្ដើរចេញពីហាងគេបើកទ្វាឡានឲ្យនាងចូលក្នុងរួចបិទទ្វាដើរទៅចូលបើកចេញទៅសាឡនធំជាងគេក្នុងប្រទេស
ហើយគេឆ្លៀតសួរពីបុគ្គលិកខ្លះៗតើមានសេវាកម្មអ្វីខ្លះនាងឈរនិយាយរៀបរាប់ពីសេវាកម្មនីមួយៗអូម៉ូអ៊ីដើរចូលកន្លែងម៉ាស្សាបាត់ជីមីនអង្គុយគងអន្ទាក់ផឹកកាហ្វេរង់ចាំប្រពន្ធពួកស្រីៗឃើញសម្រល់ស្រស់សង្ហារបស់គេស្រែកត្រហឹង ជ្រួលច្របល់ចង់សុំគេថតប៉ុន្ដែត្រូវអង្គរក្សហាមឃាត់មិនឲ្យចូលក្បែរ
ជីមីនឃើញស្ថានការមិនស្រួលកាន់កែវកាហ្វេរត់ចូលបន្ទប់ម៉ាស្សាអូម៉ូអ៊ីបាត់បន្សល់ទុកនារីៗខកចិត្ដ ស្រែកមិនពេញចិត្ដម៉េចរហ័សគេចម្ល៉េះពួកនាងមើលពុំទាន់ឆ្អែតផង
" បងមកធ្វើស្អី "
រាងស្ដើងសួរស្វាមីអង្គុយចាំទាន់បាន៥នាទីផងរត់មកចាំក្នុងបាត់នាងងឿងឆ្ងល់ម៉ង គេនឹកនាងពេកក៏មិនមែនចឹងជួបប្រទះរឿងអ្វីមិនខានទើបត្រហេបត្រហបណាស់
" បងសុំនៅក្នុងដែលខាងក្រៅចលាចលណាស់ "
" ចលាចលរឿងស្អី បងឯងនិយាយចំៗមើលកាច់កុងច្រើនម្ល៉េះ " អូម៉ូអ៊ីចងចិញ្ចើមមិនពេញចិត្ដការនិយាយរអាក់រអួលរបស់រាងក្រាស់ប្រសិនពិបាកក៏និយាយប្រាវៗលឿនជាងអាអ្នកចាំស្ដាប់នាយនិយាយស្ទះដង្ហើមងាប់
" ស្រីដេញបងហ្នឹងណា "
" ហាសហា អូនសុំសើចមួយណាកុំខឹងអី!!! ចឹងបានរត់មកសឹងបាក់កមូលហេតុចឹងសោះ ហាសហា "
រាងតូចសើចទាំងហួសចិត្ដគ្រាន់ស្រីដេញក៏រត់ដែលតែឈប់សិនអម្បាញ់មិញស្វាមីនាងនិយាយថាស្រីមកដេញតាមប្ដីនាងមែនអូម៉ូអ៊ីរហ័សក្រោកអង្គុយសម្លក់មុខជីមីនហើយនិយាយបន្ដ " ពួកមីស្រីអស់ណាដេញបងឯង "
" អៅក្រែងមិញអូនឯងសើចហី ម៉េចមកខឹងសម្បារធ្វើអី "
" លឺអូនសួរទេពួកមីអស់ណា ឥឡូវវានៅណាទុកឲ្យអូនទះពួកវាឲ្យបាក់ធ្មេញឆ្ញាញ់ម្ល៉េះអាប្ដីគេហ្នឹង " អូម៉ូអ៊ីរកងើបចេញពីកន្លែងម៉ាស្សាចេញទៅក្រៅតែជីមីនឱបចង្កេះជាប់ នាងរើបម្រាស់និយាយទាំងខឹងនិងការហាមឃាត់របស់ស្វាមី " លែងអូន ឱបរកស្លាប់អី ម៉េចខ្លាចអស់មីណាលែងដេញទៀតមែនបានឱបស្អីក៏ឱបម្ល៉េះ "
" ទប់ប្រពន្ធទប់ ពេលវេលានេះមិនមែនឲ្យអូនខឹងទេណាមកអង្គុយម៉ាស្សាវិញណា ខឹងច្រើនខូចសម្រល់ "
" កុហកទេដឹង " រាងតូចស្ទាបមុខមាត់ខ្លាចដូចគេនិយាយ
" ចុះបងឯណាកុហកអូននោះមិនជឿសួរបុគ្គលិកទៅ " ជីមីនស៊ីញ៉ូវភ្នែកឲ្យបុគ្គលិកនិយាយតាមគេ នាយខ្លាចតែផ្អើលហាងទេព្រោះអូម៉ូអ៊ីខឹងអាក្រក់អាក្រីណាស់វៃគ្មានដឹងថាខ្លួនពោះធំទេ មិនចឹងអាល្អិតពីនាក់នោះជ្រុះអស់ មើលកាលនៅក្រុមហ៊ុនជាឧទាហរណ៍ស្រាប់ បើមិនស្លាប់ក៏ពិការមួយជីវិតដែរ ។
" គាត់និយាយកុហកអត់បងស្រី "
" ចា៎ដូចអ្នកប្រុសនិយាយចឹងអ្នកនាងគួរកាត់បន្ថយការខឹងច្រឡាតទើបជាការល្អ " បុគ្គលិកស្រីញញឹមស្រស់ដាក់ភ្ញៀវ
" ថ្ងៃនេះលើកលែងម្ដងចុះ បងស្រីអាចបន្ដបាន "
សរសេរដោយ៖ម៉ូ
YOU ARE READING
ប្រពន្ធកំពូលឆ្នាស វគ្គ១ ( ចប់ )
Romanceករប្រច័ណ្ឌដោយមិនដឹងខ្លួនធ្វេីឲ្យក្មេងស្រីមិនដឹងអី បញ្ចេញកាយវិការមិនសមរម្យទៅលេីសសមាជិកមិត្ដ ភក្ដិដោយគិតថាបបួលរាងក្រាស់ដេីរលេងដាច់យប់ ប៉ុណ្នឹង។ សរសេរដោយ: ម៉ូ
