Elizabeth June Smith (H.S) (დასრულებულია)

თავი პირველი

-დღეს ჩემი ქალიშვილის დაბადების დღეა,მინდა ყველაფერი იდეალურად იყოს.
-ჯორჯ, ამაზე ნუ იღელვებ,ყველაფერი მზადების პროცესშია.-უთხრა ჯორჯს მისმა საუკეთესო მეგობარმა,ჰენრიმ.
-ელისაბეტ ჯუნ სმიტ,დაგინახე,ახლავე აქ მოდი!- სიცილით დაუძახა მამამ თავის ათი წლის ქალიშვილს,მანაც მასთან მიირბინა და ზედ შეახტა.
-რა სიურპრიზს ამზადებ?
-მაგას ვერ გეტყვი.
-მამა,ჩვენ რომ ვილაპარაკეთ,იმას გავაკეთებთ?
-აჰ..საყვარელო,ხომ იცი რომ ქალაქში ბევრი მასეთი მაცხოვრებელია?
-მამა,გთხოვ..- ელისაბეტმა თავი დახარა, შემდეგ ჰენრის გახედა.- ჰენრი..- ახლა მას გახედა გოგონამ.
-გისმენ,ელისაბეტ.
-მამას დაელაპარაკე, რომ ჩემი კლასელები კი არა,ის ბავშვები დაპატიჟოს, ვისაც იმდენი შესაძლებლობა არ აქვს,რომ საჭმელი იყიდოს.
-რატომ გინდა ეს?
-მინდა ცოტახნით მაინც იყვნენ ბედნიერები.
-კლასელებს რომ ეწყინებათ?
-არაუშავს..ისინი სულ მაბრაზებენ ხოლმე.
-კარგი. ჯორჯ, ვფიქრობ, იდეალური დაბადების დღე თუ გინდა შენი შვილისათვის,ის უნდა გააკეთო რასაც გთხოვს.
-ესეიგი ეს გინდა, არა?
-ჰო..
-მხოლოდ იმიტომ, რომ ძალიან კარგი ბავშვი ხარ.- შუბლზე აკოცა მამამ და სათამაშოდ გაუშვა.

გოგონას წვეულებაზე ბევრი ღარიბი ოჯახის,ელისაბეტის თანატოლი ბავშვი მოიყვანეს. გოგონას სიხარულისგან ერთი სული ჰქონდა,როდის შეხვდებოდა მათ.
როდესაც დედამ კაბა ჩააცვა, ბავშვებთან გაუშვა.
-გამარჯობა,მე ელისაბეტი ვარ,შენ რა გქვია?- გოგონამ თავისზე ოდნავ დაბალ ბიჭს ჰკითხა.
-კრისი..ეს შენი წვეულებაა?
-ჰო,ჩემია.
-გილოცავ დაბადების დღეს.
-მადლობა, რატომ არ თამაშობ სხვებთან ერთად?
-არ ვიცი,თავს უხერხულად ვგრძნობ..არ ვიცი აქ რატომ ვარ.
-იმიტომ რომ ვიმხიარულოთ და ბევრი ვითამაშოთ.
-ძალიან კეთილი ხარ.
-მართლა?
-ჰო..
-წამოდი,ვითამაშოთ.
-არამგონია ჩემთან თამაში უნდოდეთ,მე ხომ ფერადკანიანი ვარ.
-მერე რა.
-ჩემს უბანში ყველა დამცინის.
-აქ არავინ დაგცინებს,გთხოვ წამოდი.- ელისაბეტმა ხელი ჩაკიდა კრისს და სათამაშოდ გაიყვანა.
ეს მისთვის ყველაზე კარგი წვეულება იყო,რაც კი ოდესმე ჰქონია, თუმცა წარმოდგენა არც ჰქონდა,რა უბედურება შეიძლებოდა მომხდარიყო.