Elizabeth June Smith (H.S) (დასრულებულია)

თავი მერვე

→ელისაბეტის თვალთახედვით←
შემდეგ დილით გაღვიძებისას თავი მოვიწესრიგე თუ არა ქვემოთ ჩავედი,ჰენრი სკამზე იჯდა,გაზეთს კითხულობდა,თან ყავას სვამდა.
-როდის მოხვედი?- ვკითხე მომღიმარმა და კალთაში ჩავუჯექი.
-წუხელ, თუმცა გვიან.
-რა საქმეები გაქვს გვიან?
-წასვლასთან დაკავშირებით ვაგვარებ რაღაცებს.
-გასაგებია..- ლოყა ლოყაზე მივადე და მაგრად ჩავეხუტე.- დღეს ისვენებ?
-არა..
-კარგი..- ნაწყენმა ამოვილაპარაკე.
-მაგრამ შემიძლია ადრე მოვიდე.
-კინოში წავიდეთ?
-ჰმ..კარგი,წავიდეთ.
-დილამშვიდობისა.- სამზარეულოში ჰარი შემოვიდა,ტანზე ჩვეულ სახლის ფორმა ეცვა.
-დღეს არ მიდიხარ?
-არა,არ მაქვს შეხვედრები დაგეგმილი, ამიტომაც დავისვენებ.- მაცივრიდან რაღაცები გამოიღო, თავი უკან მივაბრუნე და გავხედე.
-რას აკეთებს?- ჩუმად ვკითხე ჰენრის.
-არ ვიცი,ჰკითხე,გერიდება?
-აუჰ..- თვალები ავატრიალე.
-ჰარი,რას ამზადებ?
-ამერიკულ ბლინებს.
-მაჭმევს?- ისევ ჩურჩულით ვკითხე ჰენრის,რაზეც სიცილი დაიწყო.
-აბა რას იზამს.- შუბლზე მკოცნის,ხელში მიყვანს მაგიდაზე მსვამს და გასასვლელისკენ გადის.
-არ იჩხუბოთ.- გვაფრთხილებს სიცილით და მიდის.
-შეიძლება გიყურო?
-ჰმ..- ჩუმად გმინავს და თმას ყურს უკან იწევს.- მოდი.- გვერდით, ოდნავ მოშორებით ვუდგები,ხელი რომ არ შევუშალო. კვერცხს ტეხავს და გულს ჯამში აგდებს, შემდეგ შაქარს აყრის და ერთმანეთში ურევს.
-მიყვარს ბლინები.
-ამას იმიტომ ამბობ რომ გაჭამო?
-ისე არ მაჭმევ?
-რატომ უნდა გაგიყო?
-კარგი,არ მინდა.- ვვოხრავ და ვშორდები,რა წამსაც მკლავში მწვდება.
-ნუ ხარ სულელი.- იცინის და თავის საქმეს აგრძელებს. არეულ მასას რძეს ასხამს,ამასაც ურევს, შემდეგ კი ფქვილს უმატებს.
-შოკოლადი ექნება?
-არა,მერე მოვასხათ.
-კარგი..- შერეული მასა გახურებულ ტაფაზე გადაიტანა,ლამაზი მრგვალი ფორმები მისცა და ცხობა დაიწყო.
-ლუსიმ რაღაცების კეთება მასწავლა, მაგრამ სულ ის ამზადებს მაინც.
-მეც გასწავლი თუ გინდა.
-ბლინები უკვე ვისწავლე.- ენა გამოვიყავი, რაზეც გაიცინა და დამცხვარი ბლინები თეფშზე დააწყო. ვიდრე შემდეგი ცხვებოდა ამას შოკოლდი წაუსვა,როცა გასინჯა თვალები მიეხუჭა.
-ეს ძალიან კარგია.- პატარა ნაწილი ხელით მაჭამა.
-ჰო, ნამდვილად..- დიდზე გამეღიმა,რაზეც ჩაიცინა.
-დააცხობ?- მკითხა, მხოლოდ თავი დავუქნიე და მისი ადგილი დავიკავე, გახურებულ ტაფაზე ბლინების მასა დავასხი. რთული არ აღმოჩნდა..
-მზადება სად ისწავლე?
-მარტო ცხოვრების დამსახურებაა.
-უცხოეთში სწავლა რამ გადაგაწყვეტინა?
-გამუდმებულმა ოჯახურმა დავამ,ჰენრი ბავშვობოდან ბიზნესშია, ამიტომაც თავი მარტივად დააღწია ყველაფერს.
-მისტერ სტაილსი რამოდენიმეჯერ მყავს ნანახი,ყოველ ჯერზე მეშინოდა,არ ვიცი რატომ,ზედმეტად გაბღვერილი მიყურებს ხოლმე.- რატომღაც იმ კაცზე საუბარმა დამძაბა.
-ის დაივიწყე,ეგოისტი ნაბიჭვარია.- ამოიოხრა და მხრებზე მომხვია ხელები.
-მე დავასრულებ ცხობას.- არაფერი მითქვამს, სკამზე ჩამოვჯექი.
როცა დაასრულა ჩემს წინ ჩამოჯდა,ორივე ჩუმად ვსაუზმობდით.
-როგორი დამოკიდებულება გაქვს მამასთან?
-არც ისე კარგი,მასზე საუბარი არ მინდა,საამისოდ ზედმეტად კარგ ხასიათზე ვარ.
-ვინაიდან იშვიათად იღიმი,არ ღირს ამის გაფუჭება.-ჰარიმ უცნაურად გამომხედა და წარბი ამიწია, მხოლოდ გავუღიმე,რაზეც უფრო დაეჭვებით გამომხედა.
-გინდა დღეს სადმე წავიდეთ?
-ჰო, სახლში მომწყინდა.
-რატომ აღარ გადიხარ ძველებურად მეგობრებთან ერთად?
-მჰ..არ ვიცი, ხშირად ვეღარ იცლიან,კრისი ყოველ ზაფხულს მუშაობს, მარტო სიარული არ მიყვარს.
-მაშინ გაემზადე და მე წაგიყვან.- პატარა ბედნიერი ბავშვივით წამოვდექი,სწრაფად ლოყაზე ვაკოცე და ოთახში ავირბინე.
ჩემი საყვარელი პერანგი და შორტი ჩავიცვი,თმა მხოლოდ ჩამოვივარცხნე, ძალიან გაწეწილი რომ არ ვყოფილიყავი, შემდეგ ისევ ქვემოთ ჩავედი,ჰარიც მზად დამხვდა,ჯინსის თხელი შარვალი და მოკლემკლავიანი მაისური ეცვა,მის შემხედვარე ტუჩები და წარბები მაღლა ავწიე.
-სად მივდივართ?
-სად გინდა შენ?
-ცხოველები გიყვარს?
-რა თქმა უნდა.- მის პასუხზე გამეღიმა.
-ხოდა ზოპარკში,გასართობი ატრაქციონებიც აქვთ,ნაყინები,კაფეც და რაც მთავარია ცხოველები ჰყავთ.
-კარგი,წავიდეთ.- ტუჩზე კბენით ამოილაპარაკა და მანქანის გასაღები აიღო.
დანიშნულების ადგილზე მისვლისას ბევრი ადამიანი დაგვხვდა,ზოგი ბუშტებით და სახე მოხატული გამოდიოდა,ზოგიც ახლა შედიოდა იქ გასართობად. ჰარიმ ორი ბილეთი იყიდა, შემდეგ კი ჩვენც შევუერთდით სხვებს. თავდაპირველად პოპკორნი ვიყიდეთ,ნუ მან იყიდა, შემდეგ სერინობა დავიწყეთ,ცხოველებს ვათვალიერებდით, ალბათ ათასჯერ მაინც მყავს თითოეული ნანახი, მაგრამ მაინც რომ სასიამოვნოა.
-სიოვნებით მეყოლებოდა სახლში პატარა დათვის ბელი..პანტერას ბოკვერიც..
-რამე ადვილად მოსავლელი და ისეთი ისურვე,რაც არ შეგჭამს.
-სახლში კატა ან ძაღლი არ მომყავს,მგონია ჰენრი შეწუხდება,რომელიმე რომ დაინახოს.
-ჰენრის ნუ უყურებ,სულ წუწუნებს, მაგრამ ბოლოს ის უფრო მეტ დროს გაატარებს მათთან ვიდრე შენ.
-ვითომ?
-ჰო,სულ ეგრე იყო.
-შენ და მას კარგი ურთიერთობა გაქვთ.
-რა თქმა უნდა,ის ხომ ჩემი ძმაა.
-ნახე,ჟირაფი..- ხითხითით წავედი იქით.
-გინდა მოეფერო?
-მინდა, მაგრამ არ შეიძლება.
-ვეცდები ეს მოვაგვარო,დამელოდები აქ?
-მარტო მტოვებ?
-ორიოდე წუთით.
-არა..არ წახვიდე.
-გეშინია?
-არა.. უბრალოდ.. კარგი,წადი.- ამოვიოხრე,რაზეც თვალები აატრიალა.
-მალე მოვალ,არ იდარდო.- სწრაფად,ისე რომ ვერც გავიაზრე ყელზე მაკოცა, შემდეგ კი წავიდა.
ირგვლივ ვიყურებოდი, რამოდენიმე გამვლელის თვალი შემთხვევით ჩემსას შეეჩეხა, თუმცა წამსაც არ გაგრძელებულა ეს, გარდა ერთისა, ვიღაც მოხუცი კაცი სკამზე იჯდა,ცალი ფეხი მეორეზე გადაედო და მაშტერდებოა,უკან გავიხედე, თუმცა იქ არავინ იყო, უეცრად მასთან ვიღაც გოგონა მივიდა და წამოაყენა,როცა მივხვდი ბრმა იყო,საკუთარ თავზე მწარედ ჩამეცინა.
-მოვედი.- ჰარის ხმაც ჩამესმა, რაღაც ეკავა ხელში, კმაყოფილი ჩანდა.
-ეს საშვია,რომელი ცხოველის ნახვაც გინდა, შეგვიძლია შევიდეთ.
-ლომებთანაც?
-დღეს არა, მათი მომთვინიერებელი არაა,სხვა დროს გპირდები მათაც შეეხები.- გავეკრიჭე და გავყევი. ჟირაფებთან დამკვირვებელთან ერთად შევედით, მათთვის განკუთვნილი საჭმელი მომცეს,რითაც მათი სიახლოვე და ყურადღება დავიმსახურე.
მათთან დიდ ხანს არ დავრჩენილვართ, სხვაგანაც გავიარეთ, რადგანაც შუადღემდე შინ უნდა წავსულიყავით,რათა ჰენრი ბრუნდება და შემდეგ კინოში ვაპირებთ წასვლას.
-ატრაქციონებზე წავიდეთ.- ხელზე მოვქაჩე,რაზეც ამოიოხრა.
-მე არ მინდა.
-ახლა ნუ ჩამაშხამებ დღეს...- ისეთი სახით გამომხედა თვალები ავატრიალე,ფული გამოვართვი და მარტო მივედი ეშმაკის ბორბალთან, უეცრად უკნიდან ვიღაც დამეჯახა, როდესაც მივიხედე და სილუეტს ავხედე ადგილზე გავქვავდი.
-გამარჯობა,ელისაბეტ.- მომღიმარი მაკვირდებოდა, რაზეც სხეულში საშინლად არასასიამოვნოდ გამცრა, ერთი ნაბიჯით უკან დავიხიე,რაზეც რაღაცას შევეჯახე.
-ფრთხილად,რამე არ იტკინო.- თავხედურად ჩაიცინა,სცადა ხელით შემხებოდა, თუმცა იმ წამსვე გამოვიქეცი. ეს ან საშინლად ცუდი დამთხვევაა,ან მართლა მითვალთვალებს ის ვიღაც..უკან მივიხედე, ვიღაცას კოცნიდა..ჯანდბაა.
თვალებით ჰარის ძებნა დავიწყე,ბოლოს სასმელებთან შევნიშნე,წყალს სვამდა,სწრაფად მივირბინე მასთან და ხელზე ჩავებღაუჭე.
-რა მოხდა?
-სახლში წავიდეთ.
-რა შეშინებული ხმა გაქვს, მოხდა რამე?
-არა, უბრალოდ მარტო არ მინდოდა იქ ასვლა..
-რატომ იტყუები, სახეზე ფერი არ გადევს.
-იქ ერთი მოხუცი კაცი იყო, მგონი ბრმა, რაღაცებს ბურტყუნებდა გაუგებარ ენაზე,არ მინდა მასთან ერთად ატრაქციონზე.
-რა?- სიცილნარევი ხმით გამომხედა.
-გთხოვ, ჰარი..- ხელი ოდნავ მოვუჭირე მკლავზე. ხმამაღლა ამოიოხრა, შემდეგ კი დავტოვეთ პარკი.
-ვიცი, ცოტა სულელურად ჟღერდა, მაგრამ მართლა შემაშინა..
-დამშვიდდი,ის არაფერს დაგიშავებს.- მანქანაში ჩამსვა,მალევე თავისი ადგილი დაიკავა.
-ცოტა მანქანით გავისეირნოთ,დამშვიდდები.- მხოლოდ თავი დავუქნიე.
ჩემი ერთ-ერთი წეღან ქალთან ერთად იყო,ვინ არის ან რა ჯანდაბა უნდა საერთოდ..მისი ამაზრზენი სახის დანახვაზეც კი ეკლები მაყრის.
უეცრად ხელის შეხება ვიგრძენი ბარძაყზე,ჰარისკენ მივიწიე და თავი მხარზე დავადე,ხელი კი მკლავზე მოვხვიე.
-პატარავ,რა გჭირს?
-არაფერი.
-იქიდან წამოსვლის შემდეგ ძალიან უჩვეულოდ იქცევი.
-რომ არ წამყევი ამიტომაც მოხდა მასე.. რატომ აძლევ ვიღაცებს ჩემი შეშინების უფლებას?
-მე ხომ არ ვიცოდი,ბრმა მოხუცების თუ გეშინოდა.- მის ჩაცინებაზე უკმაყოფილოდ ავხედე.
-იქნებ სულაც არ იყო მოხუცი, ვიღაც მკვლელი ან მანიაკი აღმოჩნდა..
-მჰ..ესეიგი შენს დაცვას მთხოვ?- მანქანა ნელა გააჩერა და გამომხედა.
-არ ვიცი.
-ჰმ.. კარგი,ვეცდები მანიაკებისგან და მოხუცი ბრმა კაცებისგან დაგიცვა,მათ არ მოგაკარებ.- მის ნათქვამზე რატომღაც ჩამეცინა.
ქვედა ტუჩზე ენა გადაიტარა,რაზეც მთელი ყურადღება იქითკენ მიმებყრო,რა თქმა უნდა,ეს არ გამოჰპარვია,ბარძაყზე დადებული ხელი ოდნავ მომიჭირა,რაზეც შევკრთი.
-სახლში წავიდეთ?- ცალ მხარეს ლოყა ჩაეჩხვლიტა,ღიმილს ვერ იკავებდა.
-ჰო..- სკამზე დავბრუნდი. როცა მანქანა მოაბრუნა ხელი ისევ ფეხზე დამადო, მთელი გზა ნაზად მეფერებოდა, მხოლოდ მის შეხებაზე გადამქონდა კონცენტრაცია,ეს კი ჩემში უცნაურ შეგრძნებას აღვივებს. რატომ აქვს ჩემს მიმართ ამხელა ინტერესი ადამიანს,რომელიც ჩემზე თორმეტი წლით უფროსია? ამას არ ვიფიქრებდი, რომ არა მისი ასეთი საქციელი, ვაღიარებ პირველად მისმა შეხებამ ყველაზე უჩვეულო და კარგი რამ მაგრძმობინა,რასაც ალბათ კიდევ გავიმეორებდი, რომ არა ის საშინელება, როდესაც ვიღაც უღმერთო ადამიანმა ჩემზე ძალა იხმარა. ჰარის თითოეული ბარძაყზე მოჭერა ღრმა ფიქრებიდან მაფხიზლებს. მას გავხედე,გზას გაჰყურებდა, ისეთი მზერა აქვს,გეგონება რაღაცაზე ჩაფიქრდა.
ხელი ხელზე დავადე და ნაზად მოვეფერე, უეცრად ჩემს მოქმედებას დააკვირდა,ფრჩხილები ავატარე მთელ სიგრძეზე,რაზეც ჟრუანტელმა დაუარა,ეს ვიგრძენი, რადგანაც მკლავი პაწია წერტილებით დაეწინწკლა.
სახლთან რომ გააჩერა მანქანა მაშინ აიღო ხელი.
შინ შესვლიდას ჰარი მისაღებ ოთახში გავიდა,მე კიდევ სამზარეულოში,წვენი დავისხი და მალევე გავედი მასთან. დივანზე იჯდა, ხელში ვისკის ჭიქა ეკავა და ნელ-ნელა სვამდა, უეცრად თმა აიჩეჩა და ისევ უკან გადმოიყარა.
-წინიდან მაინც მომაშტერდი.- ამოილაპარაკა და ვისკის ჭიქაზე დააკაკუნა ბეჭედი. ჯიუტად ჩავიღიმე,მის წინ,მაგიდაზე  ჩამოვჯექი და მივაშტერდი.
-რა იყო,პატარავ.
-ასე რატომ მომმართავ,მე მამიკოს ხომ არ გეძახი?- ჩემმა ნათქვამმა იმდენად გააკვირვა წარბები მაღლა ასწია.
-პატარავ,შენ რა იცი "მამიკოებზე" და მათ "პატარებზე"
-ბევრი არა, თუმცა საკმარისი გამეგება.
-მაინც რა გაგეგება.
-პედოფილი კაცები და მათზე პატარა გოგონების ურთიერთობა.
-ჰო,მერე?
-არაფერი.
-პატარავ, ხანდახან, როცა სისულელეებს იძახი, ძალიან საყვარელი ხარ.
-შენ კიდევ ხანდახან ძალიან სექსუალური ხარ.- ჩემს ამ სიტყვებს თითქოს ელოდა ისე ჩაეცინა.
-რას ცდილობ?
-არაფერს.
-ნუთუ.
-რამის მცდელობა რომ მინდოდეს,ახლა აქ კი არა,შენს კალთაში ვიჯდებოდი.
-კარგად ჟღერს, თუმცა რომ წარმოვიდგენ მეცინება.
-რა არის სასაცილო?
-ზედმეტად უმანკო ხარ,ჩემს ყველა შეხებაზე სხეული გითრთოლავს.
-მერე,შენ ხომ ეს აღგაგზნებს?- ტუჩები მაღლა ასწია და ჭიქას დახედა.
-ჰო,ეს ზედმეტად სასიამოვნოა,- კვნესანარევი ხმით ამოილაპარაკა.- ნუთუ ჩემს პატარას მოენატრა მამიკოს შეხება?- თვალი თვალში გამისწორა,რაზეც სხეული ამიხურდა, ალბათ ახლა პომიდოროვით გავწითლდი.
-ასეა..- ფეხზე წამოვდექი და ორ ნაბიჯში მივუახლოვდი,ნელა დავიხარე და კალთაში ჩავუჯექი.- ახლაც გეცინება შენს წარმოსახვაში?- ჩემივე საქციელზე გული გამალებით ამიჩქარდა,ყურები დამეცო. გამალებით ველი მის პასუხს.
-ოჰ,პატარავ..- ამოილაპარაკა მომღიმარმა, მისკენ მივიწიე და ბაგეებზე ვაკოცე,წამებში მანაც იმავე გაიმეორა,ტუჩები შესხნა და ნაზი ფრანგული კოცნით ამყვა. როცა შევეჩვიე ამას უფრო ვნებიანი და ღრმა გახადა ეს. თმაში შემიცურა თითები და თავი უკან გადამაწევინა.
-პატარა,მოუსვენარი და ცელქი გოგო ხარ.- ყელზე სველი კოცნები დამიტოვა, ვიგრძენი თითები ამიკანკალდა,რომელიც მის მხრებზე მეწყო.
ისეთი კარგია ეს ყოველი შეხება,რომელსაც მისი ტუჩები მაგრძნობინებს. პერანგის ღილები ჩამიხსნა და უფრო მიმიზიდა თავისკენ, დივანზე გადამაწვინა, შემდეგ კი ზემოდან დამხედა.
არაფერი უთქვამს,თავი დახარა და ბიუსტჰალტერის ზემოდან მაკოცა რამოდენიმეჯერ, ნელ-ნელა კი ქვემოთ დაიხარა, ყველა იმ წერტილზე შემეხო,სადაც ის უცხო,იმ საშინელ ღამეს.
"შენ ხომ ეს არ გინდა..გთხოვ არ გააკეთო..
"ვინ თქვა რომ არ მინდა?"  ამ პატარა მონაკვეთის გახსენებაზე და იმაზე თუ რა მოხდა შემდეგ, ხელახლა ამიკანკალდა სხეული.
-გთხოვ,არ გინდა..- ამოვილუღლუღე,რაზეც კოცნა შეწყდა,წამებში გონს მოვეგე და თვალები გავახილე, როდესაც ჰარი შევნიშნე სხეულში გამცრა.
-რა მოხდა?
-არაფერი..
-მისმინე, ჯუნ, ძალიან გამაღიზიანებელია შენი ასეთი საქციელი,მითუმეტეს მაშინ, როცა ეს თავად წამოიწყე.
-მე..არ..- დავიბენი,არ ვიცოდი რა უნდა მეთქვა.. ფეხზე წამოდგა და ოთახიდან გავიდა. ტირილი ამიტყდა, საკუთარ თავზე და ცხოვრებაზე ვჯავრობ, ყოველთვის მე მემართება რაღაც საშინელება, ვინმეს თუ ჩემი სიკვდილი უნდა, ამას პირდაპირ რატომ არ აკეთებს, რატომ ცდილობს ბოლომდე გამანადგუროს..დამღალა შიშმა..

_________________________________________

იმედი მაქვს მოგეწონებათ🥰თქვენს კომებს ველოდები..

ძალიან მიყვარხართ💘