Be My Chlorophyll [completed]

26 / Zawgyi

[ျမဴရစ္သိုင္းေနသည့္အနာဂတ္]

"Bae bae က မင္းကိုႀကိဳက္ေနတာ"

"မယံုရင္စမ္းၾကည့္ပါလား မင္းတို႔တစ္အိမ္ထဲအတူေနတာပဲ"

ဒီရက္အတြင္းစိတ္ထဲလႊမ္းမိုးေနတဲ့ Sam ရဲ႕စကားသံေတြ Ryan ရဲ႕နားထဲတဝီဝီၾကားေနရတုန္းပဲ။ သံသယကင္းကင္းနဲ႔ေနခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုမွေမ့ထားမရတဲ့ကိစၥရပ္ႀကီးတစ္ခုကို ေခါင္းထဲထည့္ထားရတာလည္းသိပ္ပင္ပန္းေနၿပီ။ ဦးေႏွာက္ေတြကိုေဖာက္ထုတ္ၿပီး အရက္ျပန္နဲ႔ေဆးခ်ပစ္ခ်င္စိတ္ေတြ တဖြားဖြားေပၚေနေတာ့တယ္။

ကီးဘုတ္ေပၚမွာလက္ေခ်ာင္းေတြသြက္သြက္ေျပးရင္း လူနာမွတ္တမ္းေတြစိစစ္ေနေပမယ့္ မွားသြားလို႔ျပန္ျပန္ျပင္ေနရတာလည္းအေခါက္ေပါင္းမနည္းေတာ့ဘူး။ အခန္းတံခါးဝကို ခပ္ယိုင္ယိုင္မွီလို႔ လက္ပိုက္ၿပီးရပ္ေစာင့္ေနတဲ့သက္တန္႔က သူ႔ကိုေခါင္းကိုက္ေစတယ္။

"ညဥ့္နက္လြန္းေနၿပီဦးငယ္၊ ေခါင္းေတြကိုက္ေနၿပီလား"

"ငါအလုပ္ေတြသိပ္မ်ားေနလို႔ မင္းအိပ္လိုက္ေတာ့"

မယံုပါဘူးလို႔ဘယ္ေလာက္ပဲေျပာေျပာ ဂ႐ုစိုက္ျခင္းေတြကိုသတိထားမိလာတိုင္း  Ryan သံသယဝင္ရ ့တာပဲေလ။ မင္းတကယ္ကိုပဲ ငါ့အေပၚစိတ္႐ွိေနတာလားလို႔ လက္လြတ္စပယ္မေမးလိုက္ခ်င္ဘူး။ မေသခ်ာမေရရာတဲ့အေသးအမႊားေတြကိုလည္း လိုက္ခံစားမေနခ်င္ဘူး။

တကယ္ေတာ့ အလုပ္ေတြဆက္မလုပ္ေနေတာ့ဖို႔ အမိန္႔ေပးေစခ်င္တာ။ လွည့္ထြက္သြားတဲ့ေျခသံဖြဖြကိုလည္းၾကားလိုက္တယ္။ Ryan အလုပ္ေတြမ်ားေနတဲ့အခ်ိန္ သူကအိပ္ယာေပၚမိန္႔မိန္႔ႀကီး ဘယ္လိုလုပ္အိပ္ေပ်ာ္မွာလဲလို႔ ခဏခဏေျပာခဲ့တဲ့သက္တန္႔ရဲ႕စကားေတြ နားထဲျပန္ၾကားေယာင္လာတယ္။

"အဲဒီေကာင္ေလး ဆိုဖာေပၚသြားေကြးေနျပန္ၿပီနဲ႔တူတယ္"

တစ္ေယာက္တည္းေရရြတ္ရင္း မ်က္မွန္ကိုခြၽတ္ၿပီး မ်က္ႏွာတစ္ခုလံုးကိုလက္ဖဝါးနဲ႔ပြတ္ဆြဲလိုုက္တယ္။ lap top screenကိုၾကည့္တာမ်ားလို႔လားမသိ မ်က္လံုးေတြစပ္ေနတယ္။ စားပြဲေပၚ႐ႈပ္ပြေနတဲ့စာရြက္စာတမ္းေတြေပၚကို အခန္းမီးေရာင္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ကေလးအုပ္မိုးေနတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔မ်ား အရာအားလံုးက မိႈင္းညိဳ႕ေနရတာလဲ။ သက္ျပင္းတိုးတိုးခ်ၿပီး laptopကိုပိတ္ပစ္လိုက္တယ္။ မဟုတ္ဘူးေလ။ ျဖစ္မွမျဖစ္ႏိုင္တာလို႔ စိတ္ထဲေတးမွတ္ထားရင္းနဲ႔ပဲ စမ္းတဝါးဝါးအေတြးတိမ္ေတြကို႐ိုက္ထုတ္တယ္။