Be My Chlorophyll [completed]

31 / Zawgyi

ေျမသင္းရနံ႕။ အျမစ္ႀကီးႀကီးနဲ႕အပင္ေတြရဲ႕ ပင္စည္လုံးပတ္အႀကီးႀကီးရနဲ႕အနံ႕ကိုဘယ္လိုေခၚတာလဲ။ သစ္ပင္နံ႕ပဲလား ဒါမွမဟုတ္ သစ္ေစးနံ႕လို႔ေခၚတာလား။

က်န္တာေတြမေသခ်ာပါဘူး။ ေျမနီလမ္းေပၚေျခခ်တိဳင္း ရေနက်အဲဒီရနံ႕က သူ႕ငယ္ဘဝကိုေခၚေဆာင္သြားသလိုခံစားလိုက္ရတယ္။ တ႐ုတ္စကားပင္ႀကီးေတာင္ အေတာ္သက္တမ္းရင့္လာတာျမင္ေတာ့ ဘာရယ္မဟုတ္ဘူး ရင္ထဲတသိမ့္သိမ့္နဲ႕။ ငယ္ငယ္က ခပ္ယိုင္ယိုင္တဲစုတ္ကေလးေတြဟာ အနည္းငယ္ေတာ့ခိုင္မာလာသလို။ ဒီၾကားထဲ သစ္ပင္ေတြခုတ္မပစ္တာကိုပဲ ေက်းဇူးအႀကိမ္ႀကိမ္တင္ေနမိေတာ့တယ္။

ဂ်ပန္ကေနထြက္တာနဲ႕ ေမြးရပ္ေျမကိုတစ္ခါေလာက္ျဖစ္ျဖစ္ျပန္ၾကည့္မယ္လို႔ စိတ္ကူးေနခဲ့တာၾကာေရာေပါ့။ အခုေတာ့ရႈပ္ေထြးေနတဲ့ဦးႏွောက္ကို သဘာဝတရားနဲ႕ေဆးပစ္ဖို႔ သူ႕ႏွလုံးသားလားရာအတိုင္းေျခဦးတည့္မိခဲ့တဲ့ ေမြးရပ္ေျမ။ အရင္ကလိုစိုေျပစဲ။ ငွက္ကေလးေတြရဲ႕သီခ်င္းဆိုသံေတြ တကြၽီကြၽီသာယာေနစဲပဲ။ ငယ္ငယ္ကေျပးလႊားေဆာ့ကစားခဲ့တဲ့ေနရာေတြမွာ အတိတ္ဘဝကအသံဆူဆူညံညံေတြ သူ႕ရဲ႕နားထဲၾကားေရာင္ေနမိေတာ့တယ္။ အရာအရာတိုင္းဟာ အိပ္မက္လိုလို။ စိတ္ကူးယဥ္ ဝတၳဳတစ္ပုဒ္ထဲကအေၾကာင္းအရာေတြကို မွတ္မွတ္ရရရွိေနမိသလိုခံစားခ်က္ႀကီးနဲ႕။

ေရာက္ေရာက္ခ်င္းအထုတ္ခ်စရာေနရာရွာေတာ့ ဘုန္းဘုန္းဘုရားကိုပဲေျပးသတိရတယ္။ ဘုရားေရ။ အသက္ေတာင္ ၁၀၀ နားကပ္ေနၿပီတဲ့။ အခ်ိန္ေတြဟာအကုန္ျမန္ေၾကာင္းအခုမွသတိဝင္ေတာ့ ဘုန္းဘုန္းကရယ္တယ္။ ဒကာေလးသက္တန့္ရဲ႕မေျပာင္းလဲျခင္းတရားေတြကို တတြတ္တြတ္ေရ႐ြက္ရင္း အတိတ္ေတြကိုေနာက္ေၾကာင္းျပန္ရစ္ရင္း။ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့သမွ်အေၾကာင္းအရာအစုံအလင္ေတြကို အတိုခ်ဳံးရွင္းျပရင္း ဘုန္းဘုန္းနဲ႕စကားေတြေဖာင္ဖြဲ႕ေနခဲ့တာ ေနမဝင္ခင္ထိပဲ။ ငယ္ငယ္က ေက်ာင္းမွာ အဂၤလိပ္စာသင္ေပးနိုင္တာဆိုလို႔ ဘုန္းဘုန္းတစ္ပါးပဲရွိခဲ့ဖူးတယ္။ အတူစာသင္ခဲ့တဲ့သူငယ္ခ်င္းေတြကေရာ။ သူ႕လိုပဲ ေမြးရပ္ကိုစြန့္ခြာၿပီးတကြဲတျပားျဖစ္ေနတဲ့အ​ေၾကာင္းရွင္းျပရင္း ဘုန္းဘုန္းကသက္ျပင္းတခ်ခ်နဲ႕။