[ေအာင္ႏိုင္သူ အ႐ႈံးသမား]
ခပ္ဟဟတံခါးကိုတြန္းၿပီးဝင္လိုက္ေတာ့ အလုပ္စားပြဲေပၚေခါင္းေမွာက္အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ Ryan ကို စိတ္မသက္မသာစရာေကာင္းေအာင္ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ စားပြဲေပၚကစာရြက္ေတြၾကမ္းျပင္ေပ်ာ္က်လိုက်နဲ႔။ ဘာေတြမ်ားစိတ္႐ႈပ္စရာေတြ႐ွိေနလဲလို႔ထုတ္ေမးခ်င္ပါတယ္။ Ryan ဆိုတာသူဘယ္ေတာ့မွဖတ္ခြင့္မရတဲ့ ဗလာစာအုပ္ႀကီးလိုပဲ။
ညက အနားကိုလာသြားေသးလားမေသခ်ာပါဘူး။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကေစာင္ကိုျခံဳသြားေပးသလား၊ မျခံဳေပးသြားဘူးလားဆုိတာလဲမေသခ်ာဘူး။ သူအိပ္မက္ေတြမက္ေနခဲ့သလိုအိပ္တစ္ဝက္ႏိုးတစ္ဝက္ ျဖစ္ေနခဲ့ေပမဲ့ ညက ရာသီဥတုကိုဆန္႔က်င္လို႔ သိပ္ေႏြးခဲ့ပါတယ္။
ျပတင္းေပါက္လိုက္လာစေတြကိုလွန္တင္လိုက္ေတာ့ အျမဲတေစ ေငးေငးယူရတဲ့ အေနာက္တိုင္းသားႀကီးရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚကိုအလင္းထိုးတယ္။ အလင္းေရာင္ရဲ႕အကူအညီနဲ႔ေျပာင္ေနတဲ့ပါးသိုင္းေမႊးအတိုစေတြကိုထိကိုင္ၾကည့္ရင္း ပါးကိုပုတ္လို႔လႈပ္ႏိႈးေနမိတယ္။
သိပ္ၾကာၾကာမႏိႈးလိုက္ရပါဘူး။ တစ္ခ်က္တြန္႔ၿပီးRyanက အပ်င္းေၾကာဆန္႔ရင္းထလိုက္တယ္။ နားထင္ေတြကိုလက္နဲ႔ဖိႏွိပ္ေနျပန္ၿပီ။
"အိပ္ေရးမဝဘူးလား ဦးငယ္"
"အင္း ညက ေတာ္ေတာ္ေလးေနာက္က်သြားလို႔"
စားပြဲေပၚကိုေမးတစ္ဖက္ေထာက္တင္ရင္း မ်က္လံုးေတြမွိတ္ထားျပန္တယ္။ မေနႏိုင္ဘဲသက္တန္႔ရဲ႕လက္ေတြက Ryan ရဲ႕ဆံႏြယ္အညိဳေတြၾကား တိုးဝင္မိကုန္ေရာ။ မရပ္တန္႔လိုက္ခ်င္ဘူး။ ထိေတြ႔ထားတယ္လို႔သိရရံုေလးႏူးညံ႔တဲ့အထိအေတြ႔မ်ိဳးကို သက္တန္႔သေဘာက်တယ္။
"မင္းလုပ္မွငါပိုငိုက္လာၿပီ ဝါးးးး"
"Appoinment ယူထားတဲ့လူနာေတြမ်ားလို႔လား၊ ဒီေန႔နားလိုက္ပါလား၊ ဦးငယ္အနားယူဖို႔လိုေနတယ္"
"အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ဒီေန႔ OPD (out patient department=ျပင္ပလူနာဌာန) မထိုင္ရဘူး"
"ဒါဆိုမသြားနဲ႔ေတာ့"
႐ႈပ္ပြေနတဲ့အိပ္ယာကိုအျပစ္႐ွာရင္း ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ႕အိပ္ယာႏိုးထခ်ိန္ခန္႔ညားမႈကို ဆက္ၿပီးေငးမေနဖို႔အားထုတ္ရတယ္။ တစ္စတစ္စၿငိတြယ္ျခင္းေတြကနက္႐ိႈင္းလာေနေတာ့ ေဆးလံုးေတြမ်ိဳခ်ၿပီးပဲျဖစ္ျဖစ္သက္တန္႔႐ုန္းထြက္ခ်င္တယ္။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာသိေပမယ့္ အိပ္မက္ေတြထဲထည့္မက္ပါရေစဦး။ မနီးခင္ကတည္းကေဝးေနၿပီးသားလူတစ္ေယာက္ကို အနီးကေနသူတစိမ့္စိမ့္ေငးတယ္။
YOU ARE READING
Be My Chlorophyll [completed]
Storie d'amoreA tree grows in Ryan's heart Cv:pinterest