Be My Chlorophyll [completed]

27 / Zawgyi

[ေအာင္ႏိုင္သူ အ႐ႈံးသမား]

ခပ္ဟဟတံခါးကိုတြန္းၿပီးဝင္လိုက္ေတာ့ အလုပ္စားပြဲေပၚေခါင္းေမွာက္အိပ္ေပ်ာ္ေနတဲ့ Ryan ကို စိတ္မသက္မသာစရာေကာင္းေအာင္ ေတြ႔လိုက္ရတယ္။ စားပြဲေပၚကစာရြက္ေတြၾကမ္းျပင္ေပ်ာ္က်လိုက်နဲ႔။ ဘာေတြမ်ားစိတ္႐ႈပ္စရာေတြ႐ွိေနလဲလို႔ထုတ္ေမးခ်င္ပါတယ္။ Ryan ဆိုတာသူဘယ္ေတာ့မွဖတ္ခြင့္မရတဲ့ ဗလာစာအုပ္ႀကီးလိုပဲ။

ညက အနားကိုလာသြားေသးလားမေသခ်ာပါဘူး။ တစ္စံုတစ္ေယာက္ကေစာင္ကိုျခံဳသြားေပးသလား၊ မျခံဳေပးသြားဘူးလားဆုိတာလဲမေသခ်ာဘူး။ သူအိပ္မက္ေတြမက္ေနခဲ့သလိုအိပ္တစ္ဝက္ႏိုးတစ္ဝက္ ျဖစ္ေနခဲ့ေပမဲ့ ညက ရာသီဥတုကိုဆန္႔က်င္လို႔ သိပ္ေႏြးခဲ့ပါတယ္။

ျပတင္းေပါက္လိုက္လာစေတြကိုလွန္တင္လိုက္ေတာ့ အျမဲတေစ ေငးေငးယူရတဲ့ အေနာက္တိုင္းသားႀကီးရဲ႕မ်က္ႏွာေပၚကိုအလင္းထိုးတယ္။ အလင္းေရာင္ရဲ႕အကူအညီနဲ႔ေျပာင္ေနတဲ့ပါးသိုင္းေမႊးအတိုစေတြကိုထိကိုင္ၾကည့္ရင္း ပါးကိုပုတ္လို႔လႈပ္ႏိႈးေနမိတယ္။

သိပ္ၾကာၾကာမႏိႈးလိုက္ရပါဘူး။ တစ္ခ်က္တြန္႔ၿပီးRyanက အပ်င္းေၾကာဆန္႔ရင္းထလိုက္တယ္။ နားထင္ေတြကိုလက္နဲ႔ဖိႏွိပ္ေနျပန္ၿပီ။

"အိပ္ေရးမဝဘူးလား ဦးငယ္"

"အင္း ညက ေတာ္ေတာ္ေလးေနာက္က်သြားလို႔"

စားပြဲေပၚကိုေမးတစ္ဖက္ေထာက္တင္ရင္း မ်က္လံုးေတြမွိတ္ထားျပန္တယ္။ မေနႏိုင္ဘဲသက္တန္႔ရဲ႕လက္ေတြက Ryan ရဲ႕ဆံႏြယ္အညိဳေတြၾကား တိုးဝင္မိကုန္​ေရာ။ မရပ္တန္႔လိုက္ခ်င္ဘူး။ ထိေတြ႔ထားတယ္လို႔သိရရံုေလးႏူးညံ႔တဲ့အထိအေတြ႔မ်ိဳးကို သက္တန္႔သေဘာက်တယ္။

"မင္းလုပ္မွငါပိုငိုက္လာၿပီ ဝါးးးး"

"Appoinment ယူထားတဲ့လူနာေတြမ်ားလို႔လား၊ ဒီေန႔နားလိုက္ပါလား၊ ဦးငယ္အနားယူဖို႔လိုေနတယ္"

"အမွန္အတိုင္းေျပာရရင္ ဒီေန႔ OPD (out patient department=ျပင္ပလူနာဌာန) မထိုင္ရဘူး"

"ဒါဆိုမသြားနဲ႔​ေတာ့"

႐ႈပ္ပြေနတဲ့အိပ္ယာကိုအျပစ္႐ွာရင္း ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ရဲ႕အိပ္ယာႏိုးထခ်ိန္ခန္႔ညားမႈကို ဆက္ၿပီးေငးမေနဖို႔အားထုတ္ရတယ္။ တစ္စတစ္စၿငိတြယ္ျခင္းေတြကနက္႐ိႈင္းလာေနေတာ့ ေဆးလံုးေတြမ်ိဳခ်ၿပီးပဲျဖစ္ျဖစ္သက္တန္႔႐ုန္းထြက္ခ်င္တယ္။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာသိေပမယ့္ အိပ္မက္ေတြထဲထည့္မက္ပါရေစဦး။ မနီးခင္ကတည္းကေဝးေနၿပီးသားလူတစ္ေယာက္ကို အနီးကေနသူတစိမ့္စိမ့္ေငးတယ္။