Be My Chlorophyll [completed]

7 / Zawgyi

[He got a job]

စာအုပ္ဆိုင္အေဟာင္း၊ ေနာက္ၿပီး အသက္အရြယ္အရမ္းအိုေနၿပီျဖစ္တဲ့ အဖိုးႀကီးတစ္ေယာက္၊ အေရးအေၾကာင္းေတြထင္ေနတဲ့မ်က္ႏွာမွာ ေပ်ွာ္ရႊင္ျခင္းေတြအျပည့္ထည့္ထားသလားေအာက္ေမ့ရေအာင္ ျပံဳးရိပ္လံုးဝမေသဘူး။

"အဖိုးနာမည္က David" တဲ့။ အဖိုးကိုတလွည့္သူ႔ကိုတလွည့္ၾကည့္ရင္း Ryan က မိတ္ဆက္ေပးတယ္။ ဘဝမွာဆံုး႐ႈံးရမွာေၾကာက္တဲ့ လူတစ္ဦးနဲ႔မိတ္ဆက္ေပးမယ္လို႔Ryanေျပာတုန္းက သူထင္ခဲ့တာအမ်ိဳးသမီးတစ္ေယာက္ျဖစ္မယ္လို႔ေပါ့။ အဲ့ဒီထင္ျမင္ခ်က္ကလံုးလံုးႀကီးကိုမွားယြင္းခဲ့တာပဲ။ မူးၿပီးေျပာခ်င္ရာေတြေျပာေနတုန္းကသာ အဲ့ေ႐ွ႕ေနမ ေလးအေၾကာင္းကိုသိခဲ့ရေပမဲ့ Ryan က မိန္းမတစ္ေယာက္အေပၚ႐ူးသြပ္စြဲလမ္းမဲ့လူမဟုတ္ဘူး။ ဒါကိုေတာ့သူရာခိုင္ႏႈန္းအျပည့္ယံုတယ္။ မနက္အေစာႀကီးထခဲ့ရတဲ့အ႐ွိန္နဲ႔ သူကတျဖည္းျဖည္းငိုက္လာေနၿပီ။

စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာႏိုင္ၾကတဲ့အဖိုးႀကီးDavid နဲ႔ Ryan ရဲ႕ၾကားမွာ နားမလည္တဲ့သူက မ်က္ႏွာငယ္ေလးနဲ႔ထိုင္ၾကည့္ေနရတယ္။ မ်က္လံုးေတြေမွးေမွးသြားေပမဲ့ အဖိုးႀကီးရဲ႕ရယ္သံအက်ယ္ႀကီးထြက္လာရင္ လန္႔လန္႔သြားျပန္တယ္။ တစ္လအတြင္း ေလယူေလသိမ္းကိုနည္းနည္းနားရည္ဝလာပါၿပီ။ မ်ားေသာအားျဖင့္စကားေျပာျမန္တဲ့Ryan ရဲ႕အသံကိုေတာ့ နားလည္ဖို႔ႀကိဳးစားေနတုန္းပဲ။ ဒါေပမဲ့လည္းသူနဲ႔ဆိုRyanက ျမန္မာလိုႀကိဳးစားေျပာေပးတယ္။ မတူညီတဲ့ဘာသာစကားႏွစ္ခုၾကား သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ဆက္ဆံေရးက မေအးစက္ခဲ့ပါဘူး။ တခါတရံ႐ူးေၾကာင္ေၾကာင္ႏိုင္ေအာင္ Ryan က အဂၤလိပ္လိုေတြေျပာ၊ သူကလည္း ျမန္မာလိုေတြေျပာခ်င္ရာျပန္ေျပာတဲ့အေျခအေနေတာ့ ႐ွိဖူးတယ္။

ေနေရာင္မျမင္ရေအာင္ေအးေနတဲ့ရာသီဥတုမွာ Ryan ကေတာ့ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္နဲ႔ၿငိမ့္တယ္။ မနက္အေစာႀကီးထထသြားတာ ဒီစာအုပ္ဆိုင္အေဟာင္းေလးဆီကိုလို႔ အခုတစ္လေက်ာ္အခ်ိန္မွသိလိုက္ရတာ။ တကယ္ေတာ့သူလည္းမေမးရဲခဲ့ဘူး။ Ryan ကိုနည္းနည္း႐ွိန္ေနေသးတာခုထိပါပဲ။ တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ေတာ့ရင္းနီးမႈရလာတဲ့သူတို႔ၾကားမယ္ Ryanက အင္တာဗ်ဴးေျဖမဲ့ေနရာထိလိုက္ပို႔မယ္လို႔ အုပ္ထိန္းသူတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ကတိေပးထားတယ္။ အေပးအယူကေတာ့ဒီပိတ္ရက္ ျမန္မာအရသာဟင္းတစ္မ်ိဳးသူကခ်က္ေကြၽးမယ္။