Stealthy Desire - COMPLETED

CHAPTER 15

Chapter 15

-

-

-

-

AFTER that call from my auntie I got busy on my remaining days at school so I don't have any worries on the approaching family reunion that my auntie's planned.

Humupa na din ang tsismis tungkol kay Dreq na tumakas nga daw siya sa nalalapit niyang kasal kaya pati sa Academy ay hindi siya nakapagpaalam pero napalitan naman iyon ng usap-usapang siya nga ang nag-iisang taga-pagmana ng mga Rocell.

Sinikap ko ding mas patindihin pa ang pagkakadismaya ko kay Dreq para tuluyan ng mawala ang nararamdaman ko para sa kanya pero alam ko sa sarili kong hindi talaga iyon nakakaapekto.

"Sir can I dismiss early this week? bukas po kase ang family outing namin besides po tapos na ako sa lahat ng requirements ko so there is nothing to worry about." Pagkausap ko sa principal ng Academy.

"Ofcourse Phoebe I already received a call from your father and you know that I can't say no to the number one investor of this school." Nakangiti ang mga labi nito pero halata ko ang kaplastikan na sumasalamin sa kanyang mata.

I smiled back and bow my head, didn't say anything and just leaved the principal's office. I don't hate people smiling at me I just hate them trying hard to show a genuine smile but their deceitful smile is dominating their aura. Fake people are prohibited in my area.

"Kaplastikan niya!" Bulong ko sa aking sarili.

"Sinong plastik?" Bulong ng isang pamilyar na boses sa kanang taenga ko.

Nilingon ko ang nasa likod ko at nanlaki ang mata sa nakita.

"W-what are doing here?" Hindi makapaniwalang tanong nito.

"Just missin' someone." His weary eyes and voice told me that he's been in a tiring weeks of his life.

"Luh? miss mo ko?" I asked playfully.

Akala ko ba moving on na Phoebe? Ganito ba ang galawan ng mga taong gustong makalimot? Hibang ka nanaman sa lalaking ito! parang kelan lang ayaw mo na, may narinig ka lang na gusto ng pandinig mo bumigay ka naman agad. I snapped out on my thoughts when I felt Dreq's finger push my forehead.

"Why would I? You are not worthy to miss, you know?" He said brutally with his brows up. Okay, I assumed as usual.

I felt my heart broke into pieces again, I pouted and turn my back to him and storm to leave the premises. He's always breaking me, so good at breaking me!

Ang mokong hindi man lang marunong makisabay sa mga biro ko, talagang binabara ako. Mahirap bang ipakita ang totoo niyang nararamdaman? Alam ko naman na kahit paano meron akong puwang sa puso niya. Ang damot niya pang ipakita sa akin. Nakakainis!

"Hey, Anong meron at nagdadabog ka? Hindi ka naman siguro pinaghugas ng plato sa cafeteria." Hawak ni Taki sa braso ko para mapigilan ang mabilis kong mga hakbang.

Tumawa siya pero binigyan ko lang siya ng masamang tingin.

"Not in the mood to joke around." I said and walk slowly while putting my hand in Taki's elbow.

"Wag kang clingy Rusiaña, Baka masunggaban kita diyan." Pabirong anas ni Taki.

"Aammm... Hindi nga ako nakikipagbiruan ang kulit mo." Nasa ganoon pa din kaming posisyon habang naglalakad sa hallway ng law building.

"Sabi ko nga joke lang. Ano bang problema mo at nagiinarte ka? may pa aammm ka pa feeling koryana lang?" Patawa pa ulet nito.

"Yeah, I watch this kdrama were the girl is acting cringy, I find it cute so why not try it I am cute anyway." Natatawang saad ko.