Abelino Pete Felixiano

Wakas

Ali's POV:

Dahan-dahan at maingat kong hinehele ang anak namin ni Abel sa mga kamay ko. My heart is filled with so much love and amazement by seeing our daughter. We named her Selene, the goddess of the Moon.

Napatingin ako sa harap ko, napakunot ang noo ko habang nakatingin kay Abel nan aka suit na pangtrabaho at naka slacks. He's going to work.

''Anong oras ka uuwi?'' tanong ko sa kanya. He glanced at me, his eyes softened as he looks at me and our daughter. Agad siyang naglakad papalapit sa akin. He kissed Selene's cheek tapos ay humarap sa akin para halikan din ako, pero sa labi. Sinalubong ko ang halik niya. Nang matapos ang halikan namin ay sumagot na siya.

''I don't know, baka mag overtime ako'' sagot niya.

My forehead creased more.

Habang tumatagal ay parang nagsususpetsa ako kung saan talaga siya pumupunta. One time kasi I called his secretary to ask where he is then, his secretary told me na nakauwi na daw siya and it was 11 in the evening. I was so nervous that night because he was not home and he went home later early in the morning.

Kahit naghihinala na ako sa mga ikinikilos niya ay alam ko namang hindi niya ako magagawang lokohin diba? Mahal niya ako, sabi niya mahal niya ako at tsaka may anak na kami.

''Really? I expect you to go home early, alright?'' aniko. Hindi pinapansin ang kung anong paghihinala na nasa puso ko. I trust him wholeheartedly.

Don't break it, Abel. Please. I love you... Magdadalawang taon na kaming magkasama, sana naman sapat na iyon, sana sapat na ako at ang pagmamahal ko. Ayaw kong umabot kami sa punto na kailangan na naming mag-usap for child custody.

He smiled at me, genuinely. Full of passion and love. He kissed my forehead before answering ''Alright, uuwi ako ng maaga'' He looked down at our daughter, sleeping right now. ''Tatay will go home early, baby. Ako magbabantay sayo mamaya para makapagpahinga ang Nanay mo'' malambing niyang sabi sa anak namin. May parang mainit na bagay ang humaplos sa puso ko sa sinabi niya.

Pagkatapos niyang kausapin ang anak namin ay tumingin na naman siya sa akin. I saw his emerald eyes again, hinding-hindi talaga ako magsasawa sa mga mata niya.

''I love you...'' I said sweetly. He smiled like he won a lotto.

''I love you too'' He kissed my forehead. ''And I love you again'' He kissed my left cheeks this time ''So much'' Then my right cheeks. Nakangiti lang ako habang hinahalik-halikan niya ang mukha ko. He cupped my face and lifted it up a little bit then kissed me on the lips, but it's just a smack. Kainis!

''And I will always love you. I will be with you from dusk till dawn'' aniya. Napatawa ako ng mahina at ginamit ang paa ko para patirin siya ng mahina, He chuckled at what I did.

''Gago, ano ka si Zayn Malik?'' tanong ko sa kanya. Natatawa parin.

''Bakit? Di ba magkamukha kami?'' he said, moving his brows up and down looking so hot at feeling masyado.

''Heh! Asa ka!''

Di niya alam sa paningin ko mas gwapo pa siya duon. Well, Abel's face can compare to a Hollywood star and he can win. No doubt.

''Alright, I will get going. May meeting pa ako ngayon sa Metro Manila'' he bid his goodbye.

We are staying here in the Isabella, may bahay kami dito. A simple one. Nasa isang village kami nakatira. Hindi na kami sa condo kasi gusto naming bumukod sa maayos at matatawag talagang bahay. Minsan ay duon kami sa Manila pero paminsan-minsan lang, hindi ko kasi kayang mahiwalay kay Tonton. Ayaw ko. Dito lang ako, diko iiwan anak ko kahit pa sobrang laki at ganda ng bahay namin duon, basta dito lang ako.