No One Know (No One Series #III)

Chapter 1

Read at your own risk!

"Tragic"

. . .

"Bantayan mo 'ko ha," I said. My voice is too low maybe because of crying. There was heavy rain outside but I was still in this place with him.

I don't know why he's with me now. Hindi ako makapaniwala na sa dami ng lalaking nakilala ko ay sa kaniya parin ako nagtitiwala. Kung hindi ba siya umalis dati ay masasaktan at maloloko ako ni Marco ng ganito? Hindi ko maiwasang mapaisip.

Maybe I'm really crazy. I'm mad at him. I didn't want to bring him back into my life but why is he with me now? 

I couldn't help but think. What if he hadn't left before? What if he hadn't left me? Will Marco still fool me like this? Would I experience everything that had happened before? Maybe not, everything that had happened before was my fault. 

He nodded, so I kept drinking again in my bottle. It is my first drinking in the bar. That's why I'm feeling so nervous. 

Hindi ko rin inakala na sa unang beses na pagpunta ko sa ganitong lugar ay siya ang kasama ko. Siguro kung katulad parin ako ng dati ay hinding-hindi niya maiisip na dalhin ako sa ganitong lugar. Damn that old fucking Mayzee!

It's funny why I'm here today. I didn't know that he was going to take me here, I told him earlier that I just wanted to be wasted. He looks like he's in a mood now that's why he's very nice. He even wiped my tears earlier!

Five years ago, he is the reason why I'm crying. . . but now it's a different man. Akala ko noon siya lang ang una't huling iiyakan ko na lalaki. Tangina kasi si Marco! Ang galing manloko kahit na good boy naman!

Tahimik lang siyang nakaupo sa tabi ko. Beer lang ang iniinom niya kaya siguradong hindi naman siya malalasing doon. Kanina pa kami nandito at pakiramdam ko ay sobrang dami ko na ring nainom. Pero kahit na ganoon ay hindi parin sapat para makalimot.

I wanted to forget them! I feel so stupid. At isa pa, bakit hindi ako malasing? Nakakainis naman! Gusto ko nalang lumaklak ng drugs para mas effective. Ang kaso siguradong hindi naman pwede. Ayaw ko namang makulong!

"Happy birthday self!" I laughed while singing a birthday song for myself. "Happy. . . happy birthday to you."

Wala sa sariling tumulo ulit ang mga luha ko, I hate them! I fucking hate this feeling! Bakit parang ang malas naman talaga ng araw na 'to? Minsan lang ma-inlove ganito pa ang nangyari! Nauto ako ng good boy na 'yon ah! Tangina ka Marco! Makikita mo sa isang araw! Baliwala ka nalang sa akin kapag nakita ko kayo!

"I think that's enought." He grabbed the bottle I was holding, kaya naman kahit na umiyak ay inirapan ko siya. Panira ng moment! Gusto ko pang uminom e'. Bakit ba kasi hindi ako malasing?

Kasalanan niya 'to! Kung hindi dahil sa kaniya hindi ako masasanay sa alak noon! Hindi sana ako lasinggera kung hindi dahil sa kaniya!

"Ano ba! Gusto ko pa eh!" naiinis na inagaw ko ang bote sa kaniya. "KJ mo e', kita mong nag-eemote ako!" Wala siyang nagawa kaya naman hinayaan niya nalang ulit na uminom ako.

Mag-eemote lang ako pero hindi nag-momove on! Duh, mga b'wiset sila! Mga sinungaling! Maghintay lang sila, babawian ko din sila! Babawi ako!

Ang kaso. . . masama naman 'yon. Ayaw ko na palang bumawi. Godbless nalang.

"Tignan mo 'to." Sa inis ay inilabas ko ang cellphone at binuksan ang social media accounts. "Iba-block ko silang lahat! Tignan mo, iyan-iyan! Mga manloloko 'yan!" pagtutukoy ko sa account ng mga kaibigan. . .ng dating mga kaibigan. Kung kaibigan nga ba talaga ang turing nila sa akin.