The Polca family

13

برایت ایستاد. کوله اش را در آورد و پرت کرد. به درخت کنارش تکیه زد و داد کشید: این چه فرقی با کوهنوردی داره؟!

اوم که چند قدم جلوتر بود، برگشت و با تعجب نگاهش کرد: چت شد؟

برایت همانجا روی چمن ها زیر درخت نشست: مردم.

اوم خندید و ارث را صدا زد: بابا وایسا برایت جا موند.

برایت موبایلش را از کوله اش بیرون کشید و آن را روشن کرد. اوم که حالا بالای سرش ایستاده بود، اخم کرد: وسط جنگل آنتن نمیده که.

برایت نیشخندی زد و صدای موبایلش را زیاد کرد. زنگ اعلان ها نشان داد حداقل پنجاه پیام جدید دارد. اوم با تعجب کنارش نشست: چجوری آنتن داری؟

برایت با سر به آنتن بزرگ و آهنی ای که یکی دو کیلومتری آنور تر بود و نصفش از لا به لای درخت ها مشخص بود، اشاره کرد: کل مسیر معلوم بودن. اینجا سیم کشی شده.

اوم به سرعت موبایلش را از جیبش بیرون کشید: چرا زودتر نگفتی؟!

تازه روشنش کرده بود که ارث بالای سرشان ایستاد و دست به سینه گفت: واقعا انقد سخته چند ساعت به گوشی وصل نباشین؟

برایت دستش را سایه بان چشم هایش کرد و لبخند زد: آره.

ارث چشم هایش را در حدقه چرخاند و دستش را جلوی برایت گرفت: پاشو.

برایت کمی مکث کرد و گفت: اگه بذاری گوشیم روشن بمونه میام.

ارث لبخند زد: نه.

- نه؟ پس روز خوش!

به درخت لم داد و مشغول ور رفتن با موبایلش شد. اوم خندید و به ارث نگاه کرد. میدانست نمیتواند مقاومت کند. در مقابل برایت کم می آورد. آهی کشید و گفت: باشه.

برایت زیر لب شادی ای کرد و بلند شد. ارث چرخید تا به راهش ادامه بدهد: ولی کلتونو نکنین توش با مخ بخورین زمین! من دوباره کسی رو تا بیمارستان نمیبرم!

قانون موبایل ممنوع ارث از موقعی پایه گذاری شده بود که برایت هنگام چت کردن لیز خورده و افتاده بود. از بالای تپه. وسط رود. وقتی پانزده سالش بود. از آن به بعد به محض پیاده شدن از ماشین، موبایل ها خاموش میشد.

**********

- من که معذرت خواهی کردم حالا میشه خفه شین بذارین حرف بزنم؟

صدای چیمون گفت: شصت بار دیگم معذرت خواهی کنی نمیبخشمت! باید یه بار پنج صب بیام خونتون بپرم روت از خواب بپری تا دلم خنک شه!

نانون خندید: هی خواستی بری هماهنگ کن منم بیام.

اوم شاخه ای که جلویش بود را کنار زد و سعی کرد حین قدم برداشتن فاصله ای که با برایت و ارث داشت را حفظ کند: بچه ها تو رو خدا! هندزفریم زیاد شارژ نداره.