The Polca family

32

کلافه و با سرعت چیزی تایپ میکرد و همانطور با حواس پرتی در راهروی اتوبوس جلو میرفت. سینگتو خندید و پشت تیشرتش را چسبید: کیت؟

کریست ایستاد و سرش را از روی گوشی بلند کرد: بله؟

- میخوای از اونور اتوبوس بزنی بیرون؟

کریست چند ثانیه به اطرافش نگاه کرد و بعد خندید. چند قدم عقب آمد و جلوی صندلی دیروزشان ایستاد: ببخشید.

سینگتو کنار پنجره نشست و کریست کنار او. بعد دوباره مشغول موبایلش شد. سینگتو که میدانست کاری از دستش برنمی آید فقط برای دلگرمی بازویش را دور شکم کریست قفل کرد و سرش را روی کتفش گذاشت. کریست سرش را به سر سینگتو تکیه داد و موبایلش را خاموش کرد: هر گهی میخواین، بخورین!

سینگتو لبخند زد: چی شده؟

کریست دستش را روی دست سینگتو کشید: چیزی نیست که نتونم هندل کنم.

سینگتو آرام سرش را بلند کرد و به کریست نگاه کرد: مطمئنی؟

کریست دهان باز کرد تا جواب دهد که سر و صدای ورود بچه ها به اتوبوس جلویش را گرفت. اخم کرد و سینگتو خندید. کریست نگاهی به لشگر شلوغ انداخت.

پاتریک جلوتر از همه با قوطی کرم ضد آفتابی که چند دقیقه پیش دست آلیس دیده بود، به سمت ته اتوبوس میرفت. پشت سرش فرانک و وین درحالی که سر چیزی بحث میکردند، از کنارشان عبور کردند. تا فیات را دید لبخندی زد و وقتی از کنارشان رد شد، دستش را گرفت: به به پارسال دوست امسال آشنا! خوش میگذره؟!

فیات خندید و سرش را تکان داد. کریست او را به طرف خودش کشید تا از جلوی راه بقیه کنار برود. سینگتو بازوی دیگر فیات را چسبید و دو نفری او را روی پاهایشان نشاندند. فیات که چندین سال بود این موقعیت را تجربه نکرده بود، تعجب کرد: چی شده؟

کریست از پشت او را در آغوش کشید و گونه اش را به کمرش فشرد: دلمون برا پسرمون تنگ شده.

فیات خندید و کمی جا به جا شد: اینجوری که راحت نیستید.

سینگتو موهایش را نوازش کرد: ما خوبیم.

کریست عقب آمد و به پشتی صندلی اش تکیه داد تا به صورت فیات دید داشته باشد: چه خبر؟

فیات به شانه ی راست کریست و شانه ی چپ سینگتو تکیه داد و لبخند زد: خبر خاصی نیست. شما چه خبر؟

مکثی کرد و پرسید: حالتون خوبه؟

هردو میدانستند منظور فیات به اتفاقات دنیای شهرت بود. سینگتو آرام سری تکان داد و لبخند محوی زد: آره.

- کسی چیزی نگفته؟

نگاه کریست ناخودآگاه به سمت موبایلش که هنوز در دست داشت کشیده شد ولی زیر لب گفت: نه.